99) و اگر پروردگار تو مى خواست، قطعاً همه کسانى که در این جهانند یکسره ایمان مى آوردند، ولى خدا چنین نخواسته است. اینک آیا تو مى خواهى مردم را بى آن که خود خواسته باشند وادار کنى تا ایمان بیاورند ؟ نه تو بر این کار توانایى و نه این گونه ایمان کارساز است.

100) هیچ کس نمى تواند جز به اذن خدا ایمان بیاورد، و خداوند بر کسانى که تعقل نمى کنند و آیات خدا را از روى لجاجت دروغ مى شمرند، پلیدىِ شک و تردید را قرار مى دهد، از این رو درخورِ آن نیستند که به آنان رخصتِ ایمان دهد.

101) بگو: به آنچه در آسمان ها و زمین است بنگرید، همه آنها نشانه هاى قدرت خدایند که شما را به ایمان فرامى خوانند، ولى نشانه ها و هشدارها در مردمى که نمى خواهند ایمان بیاورند چه سودى خواهد داشت ؟

102) آیا براى ایمان آوردن خود جز فرا رسیدن روزهایى مانند روزهاى کسانى را که پیش از آنان بودند و به عذاب هلاک شدند انتظار مى برند ؟ ولى بدانند که در آن هنگام ایمانشان برایشان سودى ندارد. به آنان بگو: پس در انتظار آن روزها باشید که من نیز با شما از منتظرانم.

103) بر آن امّت ها عذاب مى فرستادیم آنگاه پیامبران خود و کسانى را که ایمان آورده بودند نجات مى دادیم. بدین سان برعهده ماست که مؤمنان امّت تو را نیز از عذاب رهایى بخشیم.

104) بگو: اى مردم، اگر در پایدارى من بر آیین خودم تردید دارید و امید بسته اید که از آن دست بردارم، بدانید که من کسانى را که شما آنها را به جاى خدا مى پرستید نمى پرستم، بلکه فقط خدایى را مى پرستم که جان هایتان را مى ستاند، و به من فرمان داده شده است که در زمره مؤمنان باشم تا از عذاب تکذیب کنندگان دین در امان بمانم.

105) و نیز به من فرمان داده شده است که: روى خود را بدون انحراف به چپ و راست به سوى اسلام کن و هرگز از آن غفلت مکن و از مشرکان مباش.

106) و به جاى خدا، چیزهایى را که به تو سود و زیانى نمى رسانند، مخوان، که اگر چنین کنى، قطعاً تو در آن صورت از ستمکارانى.