پیدایش قیامت براى جزا و کیفر عملکرد دنیوى ماست. <<یوم الدّین>>

این سوره در مکه نازل شده و داراى 19 آیه است
محتواى سوره ((انفطار))
این سوره مانند بسیارى از سوره هاى دیگر جزء آخر قرآن بر محور مسائل مربوط به قیامت دور مى زند، و رویهمرفته در آیات نوزدهگانه آن به پنج موضوع در این رابطه اشاره شده :
1 - اشراط الساعة : یعنى حوادث عظیمى که در پایان جهان و در آستانه قیامت رخ مى دهد.
2 - توجه انسان به نعمتهاى خداوند که سراسر وجود او را فرا گرفته ، و شکستن غرور او، تا خود را براى معاد آماده سازد.
3 - اشاره به فرشتگانى که ماءمور ثبت اعمال انسانها هستند.
4 - سر نوشت نیکان و بدان در قیامت .
5 - گوشه اى از سختیهاى آن روز بزرگ .
فضیلت تلاوت این سوره
در حدیثى از امام صادق (علیه السلام ) مى خوانیم : من قراء هاتین السورتین ((اذا السماء انفطرت )) و اذا السماء انشقت و جعلهما نصب عینه فى صلاة الفریضة و النافلة لم یحجبه من الله حجاب ، و لم یحجزه من الله حاجز، و لم یزل ینظر الى الله و ینظر الله الیه حتى یفرغ من حساب الناس : ((هر کس این دو سوره : سوره انفطار و سوره انشقاق را تلاوت کند، و آن دو را در نماز فریضه و نافله برابر چشم خود قرار دهد هیچ حجابى او را از خدا محجوب نمى دارد، و چیزى میان او و خداوند حائل نمى شود، پیوسته (با چشم دل ) به خدا مى نگرد و خدا (با لطفش ) به او نگاه مى کند، تا از حساب مردم فارغ شود)).
مسلما نعمت بزرگ حضور در پیشگاه خدا، و از میان رفتن حجابها او و پروردگار، براى کسى است که این دو سوره را در عمق جانش جاى دهد و خود را بر اساس آن بسازد، نه اینکه به لقلقه زبان اکتفا کند.