89) و یاد کن روزى را که در میان هر امّتى گواهى از خودشان برمى انگیزیم تا بر کارهاى آنان گواهى دهد، و تو را ـ اى پیامبر ـ شاهد مى آوریم تا به منزلت والاى آن گواهان شهادت دهى، این در حالى است که ما قرآن را که بیانگر هر چیز و هدایت و رحمت و مژده اى براى تسلیم شدگان در برابر حق بود بر تو نازل کردیم تا بر ستم ستمگران و اسلام تسلیم شدگان گواه باشى.

90) خداوند به شما فرمان مى دهد تا براى پدید آمدن جامعه اى صالح، با مردم به عدل و داد رفتار کنید و به آنان نیکى کنید و حق خویشاوند را به او بپردازید، و شما را از کار زشت و ناپسند و از ظلم و سرکشى باز مى دارد. خدا به شما پند مى دهد، باشد که دریابید نیکبختى شما در به کار بستن این اندرزهاست.

91) و چون با خدا پیمان بستید به پیمان خود وفا کنید و سوگندهاى خود را پس از استوار کردن آنها مشکنید، در حالى که خدا را در وفا کردن به پیمان ها بر خود ضامن قرار داده اید، به یقین خدا مى داند که شما چه مى کنید.

92) و در سوگندهاى خود مانند آن زن نباشید که بافته اش را پس از آن که محکم مى کرد از هم مى گسست و رشته رشته مى کرد. سوگندهاى خود را دستاویز خدعه در میان خویش قرار مى دهید تا به این وسیله گروهى مال و ثروت بیشترى از گروه مقابل به دست آورد. جز این نیست که خدا شما را بدین وسیله مى آزماید و قطعاً روز قیامت آنچه را که در آن اختلاف مى کردید آشکار مى سازد و باطل گرایان و هدایت یافتگان را مشخص مى کند.

93) اگر خدا مى خواست شما را امّتى یگانه قرار مى داد و همه را به راه راست مى برد، ولى چنین نخواسته است، از این رو کسانى را که راه مخالفت را در پیش گیرند به مشیت خود به گمراهى مى کشاند و کسانى را که راه فطرت را دنبال کنند به خواست خود هدایت مى کند، و قطعاً شما از کارهایى که انجام داده اید بازپرسى خواهید شد.