60) و یاد کن زمانى را که به تو گفتیم: قطعاً پروردگارت بر همه مردم احاطه دارد و راهى را که برمى گزینند مى داند. و ما آن رؤیایى را که در خواب به تو نمایاندیم، و نیز آن گروهى را که چون درخت ریشه کرده اند و ما آنان را در قرآن لعنت کرده ایم، جز براى آزمایش مردم قرار نداده ایم، و ما مردم را بیم مى دهیم ولى هشدار ما بر آنان جز طغیانى بزرگ نمى افزاید.

61) و براى این که بدانى چگونه مردم به راه خطا مى روند یاد کن زمانى را که به فرشتگان گفتیم: براى آدم سجده کنید. پس همه جز ابلیس سجده کردند. او به خداوند گفت: آیا براى کسى که او را از گِل آفریده اى سجده کنم ؟

62) سپس گفت: آیا دیدى این کسى را که بر من برترى دادى ؟ اگر مهلتم دهى و مرگ مرا تا روز قیامت به تأخیر افکنى قطعاً نسل او ـ جز اندکى از آنان ـ را لجام خواهم کرد و در پى خویش خواهم برد.

63) خدا گفت: برو، ولى هر کس از آنان از تو پیروى کند، دوزخ که کیفرى بى کم و کاست است سزاى شما خواهد بود.

64) و از آنان هر که را توانستى با صداى خود به نافرمانى خدا برانگیز و با سواران و پیادگانت بر آنان بانگ بزن تا به گناه روى آورند، و با آنان در اموال و اولادشان شریک شو و از آنها در همان جهتى که مى خواهى بهره بگیر و به آنان وعده و نوید ده، ولى باید بدانند که شیطان جز وعده اى فریبنده به آنان وعده اى نمى دهد.

65) بى تردید تو را بر بندگان من هیچ تسلّطى نیست، و پروردگارت براى کارسازى امور آنان بسنده است.

66) اى مردم، پروردگار شما کسى است که کشتى ها را در دریا براى شما روان مى سازد تا از فضل او براى خود روزى طلب کنید، چرا که با شما مهربان است.