2) بنابراین، اى مشرکان، چهار ماه در این سرزمین بگردید، این مدّت را به شما مهلت مى دهیم و شما را از تعرّض مؤمنان در امان مى داریم تا بیندیشید و براى سرنوشت خویش تصمیم بگیرید، یا از شرک دست بردارید و یا آماده نبرد شوید، و بدانید که شما نمى توانید خدا را درمانده کنید، و بدانید که خداوند کافران را خوار و ذلیل خواهد کرد.

3) و در روز حجّ اکبر ( روز عید قربان ) از سوى خدا و پیامبرش به مردم ابلاغ مى شود که خدا پیمان مشرکان را ملغى کرده و پیامبرش نیز چنین کرده است. پس اگر از شرک باز گردید این براى شما بهتر است، و اگر از این دعوت روى برتابید، بدانید که شما نمى توانید خدا را درمانده کنید، و تو اى پیامبر، کافران را به عذابى دردناک نوید ده.

4) امّا مشرکانى که با آنان پیمان بسته اید و از پیمانشان چیزى نکاسته و کسى را بر ضدّ شما یارى نکرده اند، پیمانشان ملغى نیست، بنابراین پیمانشان را تا مدّتى که براى آنان مقرّر شده است به پایان رسانید که وفاى به پیمان نشانگر تقواپیشگى است و خداوند تقوا پیشگان را دوست مى دارد.

5) و چون آن مهلت چهار ماهه که جان و مال مشرکان در آن مصون شمرده شد، به پایان رسد، آنان را هر جا و هر وقت که یافتید بکشید، یا بگیریدشان و یا آنان را به محاصره درآورید و یا در هر کمینگاهى در کمینشان بنشینید، پس اگر از شرک بازگشتند و به توحید گراییدند و احکام اسلام را پذیرفتند پس نماز برپا داشتند و زکات پرداختند آزادشان بگذارید که خداوند توبه کنندگان را مى آمرزد و آنان را مورد رحمت خود قرار مى دهد.

6) و اگر یکى از آن مشرکان محارب از تو امان خواست تا نزد تو آید و از محتواى دعوتت با خبر شود، او را امان ده تا نزد تو آید و کلام خدا را بشنود و با آن آشنا شود، سپس او را به جاى امنش برسان. این بدان سبب است که مشرکان ناآگاهند و لازم است این فرصت به کسانى که در پى تحقیق اند داده شود.