جمله «إِنَّ الْمُبَذِّرِینَ کانُوا إِخْوانَ الشَّیاطِینِ» تعلیلى است بر نهى از تبذیر، و معنایش این است که اسراف مکن زیرا که اگر اسراف کنى از مبذرین- که برادران شیطانند- خواهى شد.
و گویا وجه برادرى مبذرین و اسراف کنندگان با شیطانها این باشد که اسراف کاران و شیطان از نظر سنخیت و ملازمت مانند دو برادر مهربان هستند که همیشه با همند، و ریشه و اصلشان هم یک پدر و مادر است.
[ برای مشاهده توضیحات کلیک کنید. ]توضیح : هم چنان که آیه شریفه «وَ قَیَّضْنا لَهُمْ قُرَناء» (فصلت/25)، و آیه «احْشُرُوا الَّذِینَ ظَلَمُوا وَ أَزْواجَهُمْ» (صافات/22) (که مقصود از ازواج در اینجا همان قرناء در آیه قبلى است) و آیه «وَ إِخْوانُهُمْ یَمُدُّونَهُمْ فِی الغَیِّ ثُمَّ لا یُقْصِرُونَ» (أعراف/202) همین معنا را مىرساند.
و از همین جا معلوم مىشود که تفسیر آن مفسر (مجمع البیان، ج 9، ص 10) که آیه را به قرین و دوستان شیطانها، تفسیر کرده بهتر است از تفسیرى که دیگرى (روح المعانى، ج 16، ص 118) به معناى اتباع و پیروان شیطان گرفته است.
[ بستن توضیحات ] [ نظرات / امتیازها ] هیچگونه اسراف و ریخت و پاشی مکن. بىتردید اسراف کنندگان و ولخرجان، برادران شیاطیناند، و شیطان همواره نسبت به پروردگارش بسیار ناسپاس است.
شیطان ابتدا وسوسه کرده و به گناه دعوت می کند. پس از آنکه فرد اولین قدم را برداشت و خود را به آن آلود، وسوسه های بعدی سریعتر و راحتتر در او اثر می کند. هر چه انجام گناه ساده تر و سریعتر شود نشان از آن دارد که شیطان بهتر و بیشتر بر او تسلط یافته و به تعبیری بهتر سوار شده و افسار نفس را به دست گرفته است .
«تبذیر» در اصل از ریشه «بذر» و به معنى پاشیدن دانه مىآید، منتهی این کلمه مخصوص مواردى است که انسان اموال خود را به صورت غیر منطقى، مصرف مىکند که معادل آن در فارسى «ریختوپاش» است. به تعبیر دیگر تبذیر آن است که مال در غیر موردش مصرف شود هر چند کم باشد، و اگر در موردش صرف شود تبذیر نیست هر چند زیاد باشد.
در آیه بعد مبذرین را برادران شیاطین خواند که این برای آن است که آنها نیز نعمتهایی را که خدا داد، کفران مىکنند و در غیر محلش، صرف مىنمایند.
تعبیر به «اخوان؛ برادران» یا برای آن است که اعمالشان همردیف و هماهنگ اعمال شیاطین است؛ همچون برادرانى که یکسان عمل مىکنند و یا به دلیل آن است که در دوزخ همنشین شیطان اند
[ نظرات / امتیازها ]