موضوع وجوب رحمت بر خدا، در قرآن دوبار آنهم در این سوره (آیات 12 و54) آمده است.
جمله‏ى «لاریب فیه»، هم درباره‏ى قرآن آمده است، هم درباره‏ى قیامت.
خداوند همان گونه که بر ما تکالیفى واجب کرده است، وظایفى را هم بر خود مقرّر فرموده؛ از جمله: هدایت کردن: «اِنّ علینا للهدى» [250] ، رزق دادن: «على اللّه رزقها» [251] ، لطف کردن: «کتب على نفسه الرّحمة» [252] و پیروزى وغلبه‏ى دین خدا: «کتب اللّه لاغلبنّ انا و رسلى» [253] ولى شرط بهره‏مند شدن از رحمت الهى، رحم به بندگان است. چنانکه در حدیث آمده است: «مَن لایَرْحَم لا یُرحَم» [254]
سلمان از پیامبر صلى الله علیه وآله نقل کرده که فرمود: رحمت خداوند، صد درجه است، یک درجه‏ى آن، منشأ همه‏ى الطاف الهى در دنیا شده است، خداوند در قیامت، با همه‏ى صد درجه رحمت خود با مردم معامله خواهد کرد. [255]
قرآن، رحمت الهى را بر همه چیز شامل مى‏داند: «رَحمَتى وَسعت کلّ شى‏ء» [256] و این رحمت، مصداق‏هاى فراوان دارد، از جمله:
باران: «ینزّل الغیث من بعد ما قنطوا وینشر رحمته» [257]
باد: «یُرسل الرّیاح بُشرىً بین یدى رحمته» [258]
شب و روز: «و مِن رَحمته جَعَل لکم اللیل و النّهار» [259]
پیامبر: «و ما أرسلناک الاّ رحمة للعالمین» [260]
قرآن: «هذا بصائر للنّاس و هُدىً و رحمة» [261]
تورات: «کتاب موسى اماماً و رحمة» [262]
آزادى: «فأنجیناه و الّذین معه برحمة منّا» [263]
علاقه به همسر: «و جعل بینکم مودّة و رحمة» [264]
گیاهان و میوه‏ها: «فانظُر الى آثار رحمة اللّه کیف یُحیى الارض بعد موتها» [265]
پذیرش توبه: «لاتَقنطوا من رحمة اللّه» [266]

--------------------------------------------------------------------------------
250) لیل، 12.
251) هود، 6.
252) انعام، 12.
253) مجادله، 31.
254) کنزالعمّال، ج‏3، ص‏162 وتفسیر فى‏ظلال‏القرآن.
255) تفسیر فى‏ظلال‏القرآن.
256) اعراف، 156.
257) شورى، 28.
258) اعراف، 57.
259) قصص، 73.
260) انبیا، 107.
261) جاثیه، 20.
262) هود، 17.
263) اعراف، 72.
264) روم، 21.
265) روم، 50.
266) زمر، 53. [ نظرات / امتیازها ]