مراد از «حق» معنایى خلاف معناى باطل است و باطل این است که آسمانها و زمین را بدون هدف و غرضى ثابت خلق کرده باشد، هم چنان که در جاى دیگر در نفى چنین خلقتى باطل فرمود: «لَوْ أَرَدْنا أَنْ نَتَّخِذَ لَهْواً لَاتَّخَذْناهُ مِنْ لَدُنَّا»(انبیاء/17) و نیز فرمود: «وَ ما خَلَقْنَا السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ وَ ما بَیْنَهُما لاعِبِینَ ما خَلَقْناهُما إِلَّا بِالْحَقِّ وَ لکِنَّ أَکْثَرَهُمْ لا یَعْلَمُونَ»(دخان/38). [ نظرات / امتیازها ]

در جمله «وَ صَوَّرَکُمْ فَأَحْسَنَ صُوَرَکُمْ» منظور از «تصویر» قلم به دست گرفتن و نقشه کشیدن نیست، بلکه منظور، اعطاى صورت است، و صورت هر چیز قوام و نحوه وجود آن
است، هم چنان که در جاى دیگر فرمود: «لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسانَ فِی أَحْسَنِ تَقْوِیمٍ»(تین/4). [ نظرات / امتیازها ]

در جمله «وَ صَوَّرَکُمْ فَأَحْسَنَ صُوَرَکُمْ» منظور از «تصویر» قلم به دست گرفتن و نقشه کشیدن نیست، بلکه منظور، اعطاى صورت است، و صورت هر چیز قوام و نحوه وجود آن
است، هم چنان که در جاى دیگر فرمود: «لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسانَ فِی أَحْسَنِ تَقْوِیمٍ»(تین/4). [ نظرات / امتیازها ]

«حسن صورت» عبارت است از تناسب تجهیزات آن نسبت به یکدیگر، و تناسب مجموع آنها با آن غرضى که به خاطر آن غرض ایجاد شده، این است معناى حسن، نه خوشگلى و زیبایى منظر و یا نمکین بودن، چون حسن یک معناى عامى است که در تمامى موجودات جارى است هم چنان که فرمود: «الَّذِی أَحْسَنَ کُلَّ شَیْ‏ءٍ خَلَقَهُ»(سجده/7). [ نظرات / امتیازها ]

اگر در آیه مورد بحث تنها حسن صورت انسانها را نام برد، شاید براى این بوده که مردم را توجه دهد به اینکه خلقت انسانها طورى شده که با بازگشت آنان به سوى خدا سازگار است، براى اینکه وقتى خداى تعالى ملکى قادر على الاطلاق است، مى‏تواند به آنچه مى‏خواهد حکم کند، و به هر طور که مى‏خواهد در آن تصرف نماید. و او در افعالش منزه از هر نقص و عیب، و بلکه محمود و ستایش شده است، از سوى دیگر مردم از نظر کفر و ایمان مختلفند، و او به اعمال آنان بینا است، و خلقت هم لغو نیست، بلکه براى آن غایت و هدفى است، پس بر او واجب است که مردم را بعد از نشاه دنیا براى نشاه دیگر مبعوث کند، براى نشاه جاودانه و فناناپذیر، تا در آن نشاه به مقتضاى اختلافى که از نظر کفر و ایمان داشتند زندگى کنند، و این همان جزا است که مؤمن با آن سعادتمند، و کافر شقى مى‏شود.
و جمله «وَ إِلَیْهِ الْمَصِیرُ» اشاره به همین نتیجه است. [ نظرات / امتیازها ]

1-منظور از حسن صورت (فاحسن صورکم ) آن است که خداوند، انسان را مجهز نمود به چیزهایی که در راه رسیدن به هدف، او را کمک می کند.
2-اعضای بدن انسان هر کدام در جای مناسب قرار گرفته و ترکیب و تناسب آنها موجب زیبایی اندام انسان و به ویژه صورت او گردیده است. مژه، پلک و ابرو که وظیفه حفاظت از چشم را به عهده دارند، زیبایی خاصی به چهره انسان بخشیده اند. لب ها که دربان دهان و نگهبان زبان و دندان هستند، تنها به هنگام خوردن یا گفتن، آن هم به مقدار مورد نیاز باز و بسته می شوند و در کودکی که حیات نوزاد به شیر مادر وابسته است، کار مکیدن را به عهده دارند و در بزرگسالی، احساسات عاطفی را با بوسیدن اظهار می دارند.
3-خداوند، برترین آفریده خود یعنی انسان را از آبی ناچیز آفریده، (ماء مهین ) و در کارگاهی تاریک و ظلمانی، ( فی الارحام ) و بر روی آن بهترین و زیباترین صورتگری را قرار داد. ( فاحسن صورکم )
4-تفاوت آفریده های خداوند با تولیدات انسان:
•تولیدات انسان محدود و در بعضی زمینه ها تولید دارد، اما خداوند همه چیز را می آفریند. (خلق کلّ شیء )
•تولیدات انسان گاهی لغو است، اما خداوند همه چیز را هدفمند آفریده است. (خلق الله السموات و الارض بالحق )
•در تولیدات انسان افراط و تفریط است، اما آفرینش خداوند به اندازه است. ( انا کل شیء خلقناه بقدر )
•تولیدگر معمولاً پس از تولید نظارتی از تولید ندارد، اما خداوند هرگز از مخلوقاتش غافل نمی شود. ( و ما کنا عن الخلق غافلین )
•انسان گاهی از تولید خسته و کسل می شود، اما خداوند هرگز از آفرینش خسته نمی شود. (ما مسّنا من لغوب )
•خداوند از طریق زوجیت، بقای موجودات را تضمین نموده است. ( ومن کل شیءٍ خلقنا زوجین )
•خدا، همه آفریده های خود را هدایت تکوینی می کند. (اعطی کل شیء خلقه ثم هدی )
•همه آفریده ها، در نهایت به سوی او باز می گردند. (خلق السموات و الارض... الیه المصیر )
5-تمام کارهای خداوند بهترین است:
▪آفرینش او بهترین است (فتبارک الله احسن الخالقین )
▪کتاب قرآن او بهترین است: (نزّل احسن الحدیث )
▪قصّه های او بهترین است: (احسن القصص )
▪نامهای او بهترین است: ( ولله الاسماء الحسنی )
▪وعده های او بهترین وعده هاست: ( وعد الله الحسنی )
▪حکم او بهترین حکم ها است: ( و من احسن من الله حکماً )
خداوند از ما نیز خواسته است که در تمام کارها، بهترین را انتخاب کنیم. مثلاً :
□در گفتار، بهترین سخن را بگوییم: ( یقولوا الّتی هی احسن )
□در عمل بهترین را انجام دهیم: ( احسن عملاً )
□در برخورد، بهترین رفتار را داشته باشیم: ( ادفع بالّلتی هی احسن )
□در مجادله و گفتگو، بهترین شیوه را انتخاب کنیم: (جادلهم بالّتی هی احسن )
□در سپاسگزاری و تشکر، بهترین روش را داشته باشیم: ( فحیّوا باحسن )
□در میان شنیده ها بهترین را انتخاب و عمل کنیم: ( یستمعون القول فیتبعون احسنة )
□در تصرف در مال یتیم، با بهترین شیوه عمل کنیم: ( لا تقربوا مال الیتیم الّا بالّلتی هی احسن )
□در انگیزه با بهترین نیت که اخلاق و قصد قربت است، عمل خود را رنگی الهی دهیم: ( و من احسن من الله صبغة)

[ نظرات / امتیازها ]