از آنجا که مقتضاى اسماى حسنى و صفات علیاى مذکور در آیات قبلى این بود که خداى عز و جل براى مردم معادى برقرار کند، و آنان را دوباره به سوى خود برگرداند، لذا لازم بود این مقتضا را اعلام نماید، و نیز آنچه که بر مردم لازم است انجام دهند، و آنچه را که واجب است اجتناب کنند، و خلاصه شرع و دینى را که لازم است براى تامین سعادت معادشان داشته باشند، اعلام بدارد، و چون طرق این شرع رسالت است لذا لازم بود رسولانى بر اساس انذار از عقاب آخرت و تبشیر به ثواب آن و یا بگو بر اساس انذار از خشم خدا و تبشیر به رضاى او، گسیل بدارد.
[ برای مشاهده توضیحات کلیک کنید. ]توضیح : در آیه مورد بحث به منظور اشاره به این معنا سرگذشت اقوامى را به یاد مىآورد که در زمانهاى پیش زندگى مىکردند، و نسبت به دین خدا کفر ورزیدند، و به همین جهت وبال امر خود را چشیدند، و در آخرت عذابى دردناک دارند، آن گاه از این یادآورى منتقل مىشود به اینکه چرا کفر ورزیدند؟ و مىفرماید: سبب کفرشان تکذیب رسالت بود، و سبب این تکذیبشان هم انکار بعث و معاد بود.
[ بستن توضیحات ] [ نظرات / امتیازها ] •«وبال» به معنای سنگینی است؛ به غذایی که معده را سنگین کند «وبیل» و به باران سنگین وابل گویند، آنگاه به هر امر سنگینی که مایه ضرر و زیان شود،«وبال» گفته شده است. این کلمه چهار مرتبه(1) در قرآن آمده و در تمام موارد مراد از آن، گرفتاری و سختی دنیوی است.
•کیفر الهی اختصاص به قیامت ندارد، در برخی موارد خداوند هم در دنیا کیفر داده است و هم در قیامت کیفر می دهد مانند قوم نوح که غرق شدند و قوم هود که به وسیله باد و قوم صالح که با صیحه و صدای وحشتناک و قوم لوط که با سنگباران و اصحاب فیل که با سجّیل و سنگهای آتشین، کیفر کارشان را در دنیا چشیدند.
1-مائده، 95؛ حشر،15؛ طلاق،9؛تغابن،5.
[ نظرات / امتیازها ]