چون جهنم و جهنمی شبیه هم‌اند و یک کار مشترک را دارند؛ لذا اوصافی که برای جهنم ذکر می‌کند، برای همین "جهنمی" هم ذکر می‌کند. شهیق و زفیر را هم برای جهنم ذکر می‌کند هم برای جهنمی.
آن فریادی که از سینه برمی‌خیزد می‌گویند شهیق.
آن ناله‌ای که از حلق برمی‌خیزد، می‌گویند زفیر.
برخی‌ها خواستند فرق بگذارند که وقتی این نفس فرو می‌رود شهیق است و چون برمی‌گردد زفیر. همه اینها را لغت قبول دارد. عمده آن است که این شهیق را قرآن هم به "جهنم" نسبت می‌دهد هم به "جهنمی"

- در اینجا فرمود وقتی "جهنمی" را وارد جهنم کردند: ﴿إِذا أُلْقُوا فیها سَمِعُوا لَها شَهیقاً﴾، وقتی این جهنمی‌ها را به جهنم انداختند، یک شهیق از آتش می‌شنوند.
- در سوره مبارکه «هود» آیه 106 دارد که ﴿فَأَمَّا الَّذینَ شَقُوا فَفِی النَّارِ لَهُمْ فیها زَفیرٌ وَ شَهیقٌ﴾، یعنی خود جهنمی‌ها هم زفیر و شهیق دارند.
پس گاهی خود این آتش زفیر و شهیق دارد یا شهیق دارد، گاهی جهنمی زفیر و شهیق. سرّش این است که هیزم جهنم خود همین ظالمین هستند: ﴿وَ أَمَّا الْقَاسِطُونَ فَکَانُوا لِجَهَنَّمَ حَطَباً﴾،[سوره جن، آیه15] این شهیق هم به جهنم منسوب است هم به جهنمی. [ نظرات / امتیازها ]