(الیس ذلک بقادر علی ان یحیی الموتی ):(آیا چنین خدایی قادر نیست که مردگان را زنده سازد؟)با استفهامی توبیخی خطاب به همان انسان مکذب می فرماید: آیا انسان چنین پنداشته که ما او را بیهوده و مهمل رها می کنیم و اعتنایی به او نداریم و لذا بعث و قیامتی هم درکار نیست و در نتیجه تکلیف و جزایی هم برقرار نمی باشد؟ مگر او ابتدا نطفه ای از آب منی که در رحم می ریزند نبود، سپس همان منی پس ازلقاح لخته ای خون بود که خدای تعالی با تعدیل و تکمیل ، آن را اندازه گیری وصورتگری نمود.و از نوع انسان دو صنف نر و ماده را پدید آورد تا نسل بشر باقی بماند، آیا چنین خدایی با این عمومیت قدرت که ابتدا خلق را ایجاد کرده ، از خلقت دوباره و اعاده آن عاجز است ؟ با اینکه اعاده از خلق ابتدایی آسانتر است ، اگر چه که در برابر عمومیت قدرت الهی دشوار و آسان معنا ندارد و همه امور بر او آسانست ( البته که خداوند براحیاء اموات قادر است ، همچنانکه از رسولخدا ص و ائمه (علیهم السلام )نقل شده که پس از تلاوت این آیه می فرمودند:(سبحانک اللهم بلی تو قادر هستی‌). [ نظرات / امتیازها ]