یکى از اسامى قیامت «یوم الفصل» یعنى روز جدایى است. در قرآن مىخوانیم: «إِنَّ اللَّهَ یَفْصِلُ بَیْنَهُمْ یَوْمَ الْقِیامَةِ» «2» خداوند متعال در روز قیامت بین آنها (و آنچه بدان دلبستهاند) جدایى مىافکند.
در این آیات با سه تعبیر از عظمت قیامت یاد شده است: «لِأَیِّ یَوْمٍ أُجِّلَتْ لِیَوْمِ الْفَصْلِ وَ ماادراک یوم الفصل»
و تکرار کلمه «یوم» نشانه عظمت آن روز است.
مشابه این چند آیه در سورههاى دیگر قرآن نیز دیده مىشود:
«فَإِذَا النُّجُومُ طُمِسَتْ» در جاى دیگر مىفرماید: «وَ إِذَا النُّجُومُ انْکَدَرَتْ» «1»
«وَ إِذَا السَّماءُ فُرِجَتْ» در جاى دیگر مىفرماید: «إِذَا السَّماءُ انْشَقَّتْ» «2»
«وَ إِذَا الْجِبالُ نُسِفَتْ» در جاى دیگر مىفرماید: «وَ یَسْئَلُونَکَ عَنِ الْجِبالِ فَقُلْ یَنْسِفُها رَبِّی نَسْفاً» «3»
«وَ إِذَا الرُّسُلُ أُقِّتَتْ» در جاى دیگر مىفرماید: «یَوْمَ یَجْمَعُ اللَّهُ الرُّسُلَ» «4»
[ نظرات / امتیازها ]