تفسیر قمى در معناى جمله «وَ فاکِهَةً وَ أَبًّا» فرموده: «أب» به معناى علف خشکى است که علفخواران مىخورند.
توضیح : این روایت را تفسیر قمى (ج 2، ص 405) روایت کرده است.
2.در الدر المنثور (ج 6، ص 317) است که ابو عبید در کتاب «فضائل» خود از ابراهیم تیمى روایت کرده که گفت: شخصى از ابو بکر صدیق پرسید: «و أبا» یعنى چه؟ در پاسخ گفت به زیر کدام آسمان و روى کدام زمین پناهنده شوم، وقتى در باره کتاب خدا چیزى بگویم که نمىدانم.
3.در ارشاد مفید (ص 107) آمده که روایت شده شخصى از ابو بکر از کلام خداى عز و جل که فرموده: «وَ فاکِهَةً وَ أَبًّا» پرسید: ابو بکر معناى کلمه «أب» از قرآن را ندانست، در پاسخ گفت: کدام آسمان و کدام زمین مرا پناه مىدهد و یا چه خاکى به سر کنم اگر در باره قرآن چیزى بگویم که بدان علم ندارم، اما کلمه «فاکهة» که معنایش را همه مىدانیم، و اما کلمه «أب» را من نمىدانم خدا داناتر است.
این سخن به امیر المؤمنین (علیهالسلام) رسید فرمود: سبحان اللَّه چطور نمىداند که کلمه «أب» به معناى علف و چریدنیها است؟ و اینکه خداى تعالى در این آیه مىخواهد نعمتهایى را که به خلقش داده، و از آن جمله آنچه غذاى آنان و غذاى چهار پایان ایشان است که بوسیله آن هم جانشان زنده مىماند، و هم جسمشان نیرو مىگیرد، به رخ آنان بکشد.
[ بستن توضیحات ]