تاریخ نگارش : نوزدهم اسفند 1389

خشم خداوند
علی عزتی جهانگیر

خشم خداوند

خشم و محبت در مورد خدا به معنای آثار خارجی آن است وگرنه خشم و غضب که به معنای هیجان و برآشفتگی نفس آدمی است در مورد خدا هرگز صادق نیست پس اگر می گوییم خداوند گناهکاران را غضب می کند؛ یعنی همچون یک شخص غضبناک با آن ها رفتار می نماید.
قرآن مجید منشأ غضب الهی را طغیان مردم می داند و می فرماید:"از روزی های پاکیزه ای که به شما دادیم بخورید، ولی در آن طغیان نکنید اگر طغیان کنید غضب من دامان شما را خواهد گرفت و هر کس غضب من بر او وارد شود سقوط می کند".[1]
و در روایتی امام صادق(ع) فرموده اند:"حواریون به عیسی بن مریم(ع) عرض کردند. ای آموزگار خوبی ها، ما را آگاه ساز که چه چیز سخت تر است؟فرمود:سخت ترین چیز خشم خدای عزوجل است. گفتند:در چه چیز از خشم خدا می توان پرهیز کرد؟فرمود:به خشمگین نشدن. گفتند:آغاز خشم چیست؟فرمود:تکبر و خود بزرگ بینی و تحقیر کردن مردم".[2]
بنابراین، با ترک معصیت و نافرمانی خدا می توان از خشم الهی به دور بود.
[1] طه(20) آیة 81.
[2] سفینه البحار،‌ ج 2، ص 318.