«و رعد، به ستایش او تسبیح میگوید (یعنی تسبیحی آمیخته با حمد و عظمت)، و فرشتگان [نیز تسبیح میگویند] از بیم او؛ و صاعقهها را فرومیفرستد، پس بهوسیلهی آنها هر که را بخواهد، درمیگیرد (میزند و نابود میکند)، در حالیکه آنان دربارهی خدا مجادله میکنند، و حال آنکه او دارای قدرتی قاهرانه، تدبیری سختگیرانه، و چیرگیای شکستناپذیر است.»
نکات کلیدی:
«بِحَمْدِهِ»: به معنای تسبیحی همراه با حمد و ستایش؛ نه صرف ذکر، بلکه اظهار عظمت در ستایش.
«مِنْ خِیفَتِهِ»: یعنی از ترس و هیبت الهی؛ نه از رعب مخلوقانه، بلکه از شکوه و جلال ربوبی.
«فَیُصِیبُ بِهَا»: فعل «أصاب» در اینجا به معنای دربرگرفتن با عقوبت یا عذاب است.
«یُجَادِلُونَ فِی اللَّهِ»: یعنی مجادله در امر خدا، یا دربارهی صفات و ربوبیت او.
«وَهُوَ شَدِیدُ الْمِحَالِ»: "محال" واژهای عمیق است که دربردارندهی مفاهیمی چون «تدبیرِ قاهرانه»، «قدرتِ چیرگی»، و «کیفرِ قاطع» است؛ لذا ترجمهی ترکیبی بر آن شایستهتر است.
[ نظرات / امتیازها ]