با استفاده از این آیه می توان اصول دین و مذهب را اثبات کرد. توضیح : فامنوا بالله : ایمان به توحید و یگانگی خداوند یعنی اصل اول اعتقادات
و رسوله : ایمان به نبوت رسول خدا (ص) که چون حضرت محمد (ص) خاتم پیامبران است ، ایمان به ایشان و تصدیق آن نازنین در واقع ایمان و تصدیق سایر انبیاء و رسل الهی است؛ یعنی دومین اصل اعتقادی
والنور : ظاهر و نص آیه اشاره قرآن دارد. والنور الذی یعنی قرآنی که، اما بر طبق روایت متعدد نور مصداقی روشن و صریح از ائمه معصومین است و صحه ای بر اصل اصیل و رکن رکین امامت که در اصل یکی از اصول اعتقادی همه مسلمین باید باشد که بعنوان احدی از اصول مذهب حقه شیعه شناخته می شود.
انزلنا: تاکیدی بر الهی بودن کلام الهی است.
والله بما تعملون خبیر: بر طبق استدلال متقن و جالب علامه طباطبایی در المیزان ، این فراز از آیه دلیلی بر وجود معاد و رستاخیز است؛ زیرا خداوند بر یک یک اعمال انسانها آگاه است و همگی در دستگاه محاسباتی الهی ثبت خواهند شد و در روز رستاخیز به آنها رسیدگی خواهد شد. لذا همین آگاه بودن و خبیر بودن برهانی بر معاد است و این یعنی اثبات یکی دیگر از اصول اعتقادی.
خبر از خبیر بودن حضرت حق حجتی بالغ بر عدالت و عدل خداوند دارد. کما اینکه آگاهی خداوند بر صغیر و کبیر اعمال و افعال آدمیان و ثبت و ضبط دقیق آنها توسط مأموران الهی سبب می شود تا در روز حسابرسی ، هیچگونه ظلمی به بندگان نشود؛ آیه 49 سوره کهف هم مؤ ید این مطلب است:
« ...وَیَقُولُونَ یَا وَیْلَتَنَا مَالِ هَذَا الْکِتَابِ لَا یُغَادِرُ صَغِیرَةً وَلَا کَبِیرَةً إِلَّا أَحْصَاهَا وَوَجَدُوا مَا عَمِلُوا حَاضِرًا وَلَا یَظْلِمُ رَبُّکَ أَحَدًا . و مى‏گویند اى واى بر ما این چه نامه‏اى است که هیچ [کار] کوچک و بزرگى را فرو نگذاشته جز اینکه همه را به حساب آورده است و آنچه را انجام داده‏اند حاضر یابند و پروردگار تو به هیچ کس ستم روا نمى‏دارد.»

رحمان صفت رحمت عام خداوند است که فقط در این دنیا شامل همه از حیوان و جواد و گیاه گرفته تا انسان و همه گونه انسان با رنگ و نزاد و دین و .. مختلف می شود. در حالی که رحیم صفت رحمت خاص خداوند است که شامل همه نشده و در این دنیا و َآن دنیا فقط به گروهی خاص از انسانها تعلق می گیرد. در آیه فوق جالب است که صفت رحیم خداوند بعد از صفت توابش آمده است و این نویدبخش است. چرا که خداوند خود می فرماید کسانی که بعد از ارتکاب گناه نوبه کنند و با اخلاص و عزم جدی بر ترک گناه بسوی او برگردند ؛ رحمت خاص و ویژه خود را شامل حال آنان خواهد کرد.

در آیه معیت و همراهی با راستان و راستگویان بیان شده است. مطابق آیه شرط همراهی و همنشینی با راستان و صادقین ، دو سجیه اخلاقی ایمان و تقوا است. بعبارتی اگر کسی خواستار این است که در زندگیش توفیق قرین و قریب بودن با پاکان و خوبان رفیقش شود باید ایمان و سپس تقوا را در خود بارور کند.

از آیه فوق با توجه به متن آیه و روایات و احادیث موجود در باره آن می توان استنباط نمود که برخورد ارشادی یا جهادی مسلمان با گروههای مختلف اجتماعی متفاوت باید باشد. بعبارتی تکلیف یک مسلمان زبر و زرنگ با افرادی که به هر نحوی قصد مخالفت و یا مبارزه ، حال بصورت آگاهانه یا ناآگاهانه با اسلام و شریعت مقدس را دارند ، نباید به یک گونه باشد. بلکه در مواردی باید ارشادی و هدایتگرانه و در مواردی هم باید جهادی و تند با غلظت باشد. بطوری که در روایات منقول از اهل بیت آمده که برخورد با کافران باید با جنگ و نبرد و با منافقینی که لباس اسلام به تن کرده اند ولی برضد اسلام تلاش می کنند بایدآگاهانه و باسیاست و کیاست و اقامه جدل و برهان باشد تا پوستین نفاق از تن به در کنند و در نزد مسلمانان شناخته شوند.