پس به تثاقل ( بد دلی ) این سست ایمانان اعتنا مکن و در راه خدا کارزار کن که جز به تکلیف خودت مکلف نیستی و مؤمنین را بر قتال با کفار تشویق کن ، شاید خدا از صلابت و سرسختی آنان جلوگیری کند که صلابت خدا شدیدتر و عذابش سخت‏تر است ( 84) .

و چون از ناحیه کفار خبری از امن و یا خوف به این سست ایمانها برسد آن را منتشر سازند ، در حالی که اگر قبل از انتشار ، آن را به اطلاع رسول و کارداران خویش رسانده ، درستی و نادرستی آن را از آنان
بخواهند ، ایشان که قدرت استباط دارند ، حقیقت مطلب را فهمیده ، به ایشان می‏گویند و اگر فضل و رحمت خدا بر شما نبود جز مواردی انگشت شمار هر لحظه شیطان را پیروی می‏کردید ( 83 ) .

چرا در یکایک آیه‏های این قرآن دقت نمی‏کنند با اینکه اگر از ناحیه غیر خدا بود ، اختلاف فراوان در آن می‏یافتند ( 82).

می‏گویند : وظیفه ما اطاعت است و باید دعوت به جهاد تو را بپذیریم و لیکن همینکه از نزد تو بیرون می‏شوند ، شبانه تدبیری می‏اندیشند غیر از آنچه که در پاسخ تو گفته بودند ، خدا آنچه را در پنهانی طرح‏ریزی می‏کنند ثبت می‏کند ، از آنان روی بگردان و بر خدا توکل کن که تکیه گاه بودن خدا ( برای تو ) کافی است

هرکه پیامبر را اطاعت کند؛بی گمان خدا را اطاعت کرده و هرکه پشت کند (مهم نیست)ما تو را مراقب آنها نفرستاده ایم.

بعضی از گروندگان به کیش یهودیت کلمات را - در سخنان خود - با جابجا کردن تحریف می‏کنند ، مثلا - به جای این که بگویند : سمعنا و اطعنا - می‏گویند : سمعنا و عصینا - شنیدیم و نافرمانی کردیم ، و به جای این که بگویند : - اسمع أسمعک الله - می‏گویند - راعنا - یعنی اسمع غیر مسمع - بشنو که خدا شنوایت نکند ، و این باطل را با لحن حقگویی ادا می‏کنند - چون کلمه - راعنا - در اصطلاح مسلمانان ادب و احترام را می‏رسانید و در اصطلاح یهودیان فحشی بود که معنایش گذشت - تا در دین خدا طعنه بزنند و اگر می‏گفتند : سمعنا و اطعنا و اسمع و انظرنا - شنیدیم و اطاعت کردیم ، تو نیز به سخن ما گوش بده ، و مهلت بده تا سخن خود بگوییم ، - برایشان بهتر و استوارتر بود ، و لیکن خدا به خاطر کفرشان لعنتشان کرده بود ، دیگر ایمان نمی‏آورند مگر اندکی ( 46 ) .

- این یهودیان که برخوردی دوستانه با شما دارند دشمن شما هستند ، - و خدا به دشمنان داناتر است ، - و به باطن کارشان آگاه‏تر - و خدا برای دوست داشتن کافی است و او برای یاوری بس است ( 45) .

هان اى کسانى که ایمان آوردید این براى شما حلال نیست که بزور از شوهر رفتن زن میت جلوگیرى کنید ، تا بمیرد ، و شما ارث او را بخورید ، و در مضیقه‏شان بگذارید تا چیزى از مهریه‏اى که از شما گرفته‏اند به شما برگردانند ، مگر آنکه عملشنیع روشنى مرتکب شده باشند ، که در این صورت تضییق جایز است ، و با زنان بطور شایسته معاشرت کنید ، و اگر از آنان بدتان مى‏آید باید بدانید که ممکن است شما از چیزى بدتان بیاید که خدا خیر بسیار را در آن نهاده باشد ( 19) .

و اما آنهایی که همچنان به کار زشت خود ادامه مى‏دهند تا مرگشان فرا رسد ، آنوقت مى‏گویند : الان توبه کردم براى چنین مردمى بازگشتن نیست ، و نیز براى کسانى که در حال کفر مى‏میرند ، که مال براى آنان عذابى دردناک آماده کرده‏ایم ( 18 ) .

اما خداى تعالى پذیرش توبه کسانى را به عهده گرفته که از در نادانى اعمالى زشت انجام داده ، سپس بدون فاصله زیاد توبه کنند ، و به سوى خدا برگردند ، اینهایند که خدا هم سویشان بر مى‏گردد ، و خدا دانایى فرزانه است ( 17