احزاب : حزب ها،دسته‌ها و گروهها.

هنالک : آنجاتوضیح : بعضی گفتند اشاره‌ به جنگ‌ بدر ‌‌‌‌‌است‌ وبعضی‌ها گفتند راجع‌ ‌به‌ جنگ‌ خندق‌ یا احزاب ‌‌است‌.

مهزوم : هزیمت یافته،شکست خورده.توضیح : مَهزوم ،اِسم مفعول از ریشه‌ی هزم است.

ما : چیزهائی که. توضیح : «مَا» در (جُندٌ مَّا هُنَالِکَ مَهْزُومٌ مِّنَ الْأَحْزَابِ) مراد (کسانی که و افرادی که) است.

جُند : سپاه ناچیز، گروهکتوضیح : تنوین (جند) برای تحقیر است،سپاهک.
جُندٌ،منظور همین‌ کفّار قریش‌ و مشرکین‌ مکه‌ ‌که‌ ‌اینکه‌ جسارت‌ها ‌را‌ کردند ساحر و کذاب‌ گفتند که فقط گروهی‌ و سپاهی ناچیز هستند.

عجاب : بسیار عجیبتوضیح : عُجَابٌ (صیغه مبالغه است ، و اگر با تشدید جیم بود مبالغه بیشتری را میرساند )
ریشه کلمه:عجب
«عُجاب» از مادّه «عَجَب ـ تَعَجُّب»
در ضمن عجائب جمعِ عجیب است.

اولات : صاحبانتوضیح : اولات، مؤنث اُولُو است.هم اولو و هم اولات به معنی صاحبان است فقط یکی به مذکر  و دیگری به مونث اشاره می‌کند.
وقتی گفته می‌شود اولوالالباب یعنی صاحبان عقلها یا اولوالعلم یعنی صاحبان علم، أُولَاتُ الْأَحْمَالِ هم یعنی صاحبان بارها که منظور آن زنان باردار است(آیه ی 4 سوره طلاق) یا در آیه ی 6 همین سوره طلاق آمده است أُولَاتِ حَمْلٍ هم یعنی صاحبان بار.
اولات در قرآن فقط دو بار آمده است یکبار با احمال با الف و لام معرفه و دیگری با حمل بدون الف و لام معرفه همراه شده است.

اولات : صاحبانتوضیح : اولات، مؤنث اُولُو است.هم اولو و هم اولات به معنی صاحبان است فقط یکی به مذکر  و دیگری به مونث اشاره می‌کند.
وقتی گفته می‌شود اولوالالباب یعنی صاحبان عقلها یا اولوالعلم یعنی صاحبان علم، أُولَاتُ الْأَحْمَالِ هم یعنی صاحبان بارها که منظور آن زنان باردار است(آیه ی 4 سوره طلاق) یا در آیه ی 6 همین سوره طلاق آمده است أُولَاتِ حَمْلٍ هم یعنی صاحبان بار.
اولات در قرآن فقط دو بار آمده است یکبار با احمال با الف و لام معرفه و دیگری با حمل بدون الف و لام معرفه همراه شده است.

اولاء : اینانتوضیح : همه چیز درباره‌ی اسامی اشاره:
اسامی اشاره برای چیزهای نزدیک و دور فرق می‌کند این کتاب و آن کتاب وضعیت نزدیک و دوری کتاب را نشان می‌دهد در عربی برای مذکر و مونث اسم اشاره تغییر می‌کند برای یکی یا دوتا یا جمع هم فرق می‌کند.
اسم اشاره نزدیک برای مفرد مذکر:ذا به معنی این (هذا: مرکب است از ها تنبیه + ذا ی اسم اشاره و باز به معنی این می‌دهد)
اسم اشاره نزدیک برای مفرد مونث:ذه به معنی این(هذه: مرکب است از ها تنبیه + ذه ی اسم اشاره و باز به معنی این می‌دهد)
اسم اشاره دور برای مفرد مذکر: ذلک [ ذالِ کَ]به معنی آن(وقتی بحث اسم اشاره دور به میان می‌آید حرف کاف به آخر تمام این اسم های اشاره دور اضافه می‌شود مثل همین ذلک)
اسم اشاره دور برای مفرد مونث: تلک [ تِل کَ]به معنی آن.( شاید با اضافه شدن ه به انتهای هذا در مورد قبلی شکل مونث یعنی هذه ساخته شد اما در اینجا چون اسم اشاره دور است و حرف کاف گفته است من در آخر تمامی اسامی اشاره دور می‌آیم و هیچ گونه انعطافی در این زمینه ندارد فرض می‌کنیم ت بعنوان نشانه‌ی تأنیث تصمیم می‌گیرد ابتدای کلمه بیاید و با آمدن او حرف ذال چون  از دست دادن جایگاه اول را نمی‌خواهد بپذیرد لذا میدان را خالی می‌کند )
اسم اشاره نزدیک برای جمع هم مذکر و هم مونث:اولاء [ اُ لا ءِ ]  به معنای اینها(هؤلاء: [ ها ءُ لا ءِ ]  مرکب است از ها تنبیه + اولاء ی اسم اشاره و باز به معنی اینها می‌دهد)
اسم اشاره دور برای جمع هم مذکر و هم مونث:اولئک. [ اُ لا ءِ ک َ ] به معنای آنها.
اسم اشاره نزدیک برای مثنی مذکر: هذانِ و هذَینِ به معنی این دو(برای یادسپاری آسان‌تر می‌توان گفت که با اضافه کردن الف و نون  و ی و نون کسره‌دار به هذا درست می‌گردد همانطور که اسامی مثنی به این روش بوجود می‌آمدند)
اسم اشاره نزدیک برای مثنی مونث: هاتانِ و هاتینِ به معنی این دو(برای یادسپاری آسان‌تر می‌توان این‌گونه تصور کرد که فرق هاتانِ و هاتینِ با هذانِ و هذَینِ در هنگام تلفظ در صدای حرف تا و ذال است که می‌توان چنین تصور کرد چون ت نشانه‌ی تأنیث است به جای ذال در مونث آمده است اما در بحث نوشتار در هذانِ و هذَینِ بین حرف اول و دوم الف نوشته نمی‌شود چون همه هذا را هاذا می‌خوانند اما برای هاتان و هاتین چنین چیزی مرسوم نیست لذا در نوشتار این الف حتما می‌آید)
اسم اشاره دور برای مثنی مذکر: ذانِکَ و ذَینِکَ به معنی آن دو(برای یادسپاری آسان‌تر می‌توان گفت این دو از ذلک بوجود آمده‌اند به این صورت که با اضافه کردن الف و نون  و ی و نون کسره‌دار به ذلک درست شده‌اند همانطور که اسامی مثنی به این روش بوجود می‌آیند با این تفاوت که این الف و نون  و ی و نون کسره‌دار به آخر کلمه یعنی بعد از کاف اضافه نمی‌شوند چون حرف کاف اجازه این کار را نمی‌دهد لذا بین حرف ذال و کاف قرار می‌گیرند البته اینجا حرف لام هم در ذلک احساس می‌کند که باید برود لذا این کار درست را انجام می‌دهد )
اسم اشاره دور برای مثنی مونث: تانِکَ و تَینِکَ به معنی آن دو(برای یادسپاری آسان‌تر می‌توان گفت این دو از تلک بوجود آمده‌اند به این صورت که با اضافه کردن الف و نون  و ی و نون کسره‌دار به تلک درست شده‌اند همانطور که اسامی مثنی به این روش بوجود می‌آیند با این تفاوت که این الف و نون  و ی و نون کسره‌دار به آخر کلمه یعنی بعد از کاف اضافه نمی‌شوند چون حرف کاف اجازه این کار را نمی‌دهد لذا بین حرف ت و کاف قرار می‌گیرند البته اینجا حرف لام هم در تلک احساس می‌کند که باید برود لذا این کار درست را انجام می‌دهد)
خلاصه در  اسامی اشاره چند حرف نقش مهمی بازی می‌کنند الف،نون،ی (در الف و نون، و ی و نون کسره دار مربوط به مثنی) ة یا ت(مثلاً در هذه، هاتان، تلک و ..) حرف کاف که در آخر اسامی اشاره دور نقش آفرینی می‌کند حتی در اسامی اشاره مربوط به مکان مثل هناک و هنالک به معنای آنجا هم حضور فعال دارد)
در ضمن در باب حرف تنبیه باید گفت گاهی اوقات بر سر اسامی اشاره «ها» تنبیه وارد می شود مانند: هذا، هذان، هٰذینِ، هٰذه، هاتانِ، هاتینِ، هٰولاء
که فقط برای اسم های اشاره نزدیک استفاده می شود، اسم های اشاره ای که در آخر خود حرف کاف ندارند. در ترجمه اسامی اشاره ای که (های تنبیه) دارند می توان (ها) را معنا نکرد و با آن‌ها همانند اسامی اشاره بدون (ها) رفتار کرد و (ها) تنها معنی (هان) می دهد و مثلاً(هذا) می‌شود: هان این( دقت، توجه،حواست را جمع کن:این)

اولاء : اینانتوضیح : همه چیز درباره‌ی اسامی اشاره:
اسامی اشاره برای چیزهای نزدیک و دور فرق می‌کند این کتاب و آن کتاب وضعیت نزدیک و دوری کتاب را نشان می‌دهد در عربی برای مذکر و مونث اسم اشاره تغییر می‌کند برای یکی یا دوتا یا جمع هم فرق می‌کند.
اسم اشاره نزدیک برای مفرد مذکر:ذا به معنی این (هذا: مرکب است از ها تنبیه + ذا ی اسم اشاره و باز به معنی این می‌دهد)
اسم اشاره نزدیک برای مفرد مونث:ذه به معنی این(هذه: مرکب است از ها تنبیه + ذه ی اسم اشاره و باز به معنی این می‌دهد)
اسم اشاره دور برای مفرد مذکر: ذلک [ ذالِ کَ]به معنی آن(وقتی بحث اسم اشاره دور به میان می‌آید حرف کاف به آخر تمام این اسم های اشاره دور اضافه می‌شود مثل همین ذلک)
اسم اشاره دور برای مفرد مونث: تلک [ تِل کَ]به معنی آن.( شاید با اضافه شدن ه به انتهای هذا در مورد قبلی شکل مونث یعنی هذه ساخته شد اما در اینجا چون اسم اشاره دور است و حرف کاف گفته است من در آخر تمامی اسامی اشاره دور می‌آیم و هیچ گونه انعطافی در این زمینه ندارد فرض می‌کنیم ت بعنوان نشانه‌ی تأنیث تصمیم می‌گیرد ابتدای کلمه بیاید و با آمدن او حرف ذال چون  از دست دادن جایگاه اول را نمی‌خواهد بپذیرد لذا میدان را خالی می‌کند )
اسم اشاره نزدیک برای جمع هم مذکر و هم مونث:اولاء [ اُ لا ءِ ]  به معنای اینها(هؤلاء: [ ها ءُ لا ءِ ]  مرکب است از ها تنبیه + اولاء ی اسم اشاره و باز به معنی اینها می‌دهد)
اسم اشاره دور برای جمع هم مذکر و هم مونث:اولئک. [ اُ لا ءِ ک َ ] به معنای آنها.
اسم اشاره نزدیک برای مثنی مذکر: هذانِ و هذَینِ به معنی این دو(برای یادسپاری آسان‌تر می‌توان گفت که با اضافه کردن الف و نون  و ی و نون کسره‌دار به هذا درست می‌گردد همانطور که اسامی مثنی به این روش بوجود می‌آمدند)
اسم اشاره نزدیک برای مثنی مونث: هاتانِ و هاتینِ به معنی این دو(برای یادسپاری آسان‌تر می‌توان این‌گونه تصور کرد که فرق هاتانِ و هاتینِ با هذانِ و هذَینِ در هنگام تلفظ در صدای حرف تا و ذال است که می‌توان چنین تصور کرد چون ت نشانه‌ی تأنیث است به جای ذال در مونث آمده است اما در بحث نوشتار در هذانِ و هذَینِ بین حرف اول و دوم الف نوشته نمی‌شود چون همه هذا را هاذا می‌خوانند اما برای هاتان و هاتین چنین چیزی مرسوم نیست لذا در نوشتار این الف حتما می‌آید)
اسم اشاره دور برای مثنی مذکر: ذانِکَ و ذَینِکَ به معنی آن دو(برای یادسپاری آسان‌تر می‌توان گفت این دو از ذلک بوجود آمده‌اند به این صورت که با اضافه کردن الف و نون  و ی و نون کسره‌دار به ذلک درست شده‌اند همانطور که اسامی مثنی به این روش بوجود می‌آیند با این تفاوت که این الف و نون  و ی و نون کسره‌دار به آخر کلمه یعنی بعد از کاف اضافه نمی‌شوند چون حرف کاف اجازه این کار را نمی‌دهد لذا بین حرف ذال و کاف قرار می‌گیرند البته اینجا حرف لام هم در ذلک احساس می‌کند که باید برود لذا این کار درست را انجام می‌دهد )
اسم اشاره دور برای مثنی مونث: تانِکَ و تَینِکَ به معنی آن دو(برای یادسپاری آسان‌تر می‌توان گفت این دو از تلک بوجود آمده‌اند به این صورت که با اضافه کردن الف و نون  و ی و نون کسره‌دار به تلک درست شده‌اند همانطور که اسامی مثنی به این روش بوجود می‌آیند با این تفاوت که این الف و نون  و ی و نون کسره‌دار به آخر کلمه یعنی بعد از کاف اضافه نمی‌شوند چون حرف کاف اجازه این کار را نمی‌دهد لذا بین حرف ت و کاف قرار می‌گیرند البته اینجا حرف لام هم در تلک احساس می‌کند که باید برود لذا این کار درست را انجام می‌دهد)
خلاصه در  اسامی اشاره چند حرف نقش مهمی بازی می‌کنند الف،نون،ی (در الف و نون، و ی و نون کسره دار مربوط به مثنی) ة یا ت(مثلاً در هذه، هاتان، تلک و ..) حرف کاف که در آخر اسامی اشاره دور نقش آفرینی می‌کند حتی در اسامی اشاره مربوط به مکان مثل هناک و هنالک به معنای آنجا هم حضور فعال دارد)
در ضمن در باب حرف تنبیه باید گفت گاهی اوقات بر سر اسامی اشاره «ها» تنبیه وارد می شود مانند: هذا، هذان، هٰذینِ، هٰذه، هاتانِ، هاتینِ، هٰولاء
که فقط برای اسم های اشاره نزدیک استفاده می شود، اسم های اشاره ای که در آخر خود حرف کاف ندارند. در ترجمه اسامی اشاره ای که (های تنبیه) دارند می توان (ها) را معنا نکرد و با آن‌ها همانند اسامی اشاره بدون (ها) رفتار کرد و (ها) تنها معنی (هان) می دهد و مثلاً(هذا) می‌شود: هان این( دقت، توجه،حواست را جمع کن:این)