با آن که در معجزه این انتظار می‌رود که به صورت کاملا درست و صحیح انجام بشود با این حال در آیه «ﻭ ﺍﻧﺠﻴﻨﺎ ﻣﻮﺳﻲ ﻭ ﻣﻦ ﻣﻌﻪ ﺍﺟﻤﻌﻴﻦ» با آمدن کلمه ی «اجمعین» به اطلاع می رساند که موسی را با همراهانش جملگی نجات دادیم تا این شائبه بوجود نیاید که شاید در این عبور، افرادی دچار مشکل شده اند و مثلاً درگیر خاک ، گل و آب مسیر گشته و جان خود را از دست داده اند. ﻣﺎ ﻣﻮﺳﻲ ﻭ ﻛﺴﺎﻧﻲ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺍﻭ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻧﺠﺎﺕ ﺩﺍﺩﻳﻢ. خود به خود این سوال پیش می آید آیا واقعا همه به سلامت عبور کردند ؟ که با آمدن کلمه اجمعین در آیه این مسئله پاسخ داده شده است. البته آوردن کلمات مناسب و لازم در گفتار و نوشتار که می تواند تدبیر پیش گیرانه تلقی شود بحث مهمی است. گاهی در تعهدنامه ها از جمله تعهدنامه های بین المللی مشاهده شده که نبود کلمات لازم یا مناسب حقوقی از فرد یا افراد ضایع گشته است.

قرائتی در تفسیر نور می فرماید:( ﺍﻟﮕﻮﻫﺎﻱ ﻓﺴﺎﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﺮﺩم ﻣﻌﺮّﻓﻲ ﻛﻨﻴﺪ. «ﻓﺮﻋﻮﻥ ﻭ ﻫﺎﻣﺎﻥ ﻭ ﻗﺎﺭﻭﻥ»)
الگوهای فساد در قرآن کاملا واضح برای مردم بیان شده اند در قرآن نیامده است ف ه قاف، آیا بیان افراد فاسد به شکلی مانند ب ز ریشه ی قرآنی دارد؟ مردم می پرسند این ب ز کیست،چرا نباید کسی که مسبب مشکلات زیادی شده است مردم او را نشناسند اگر لازم نیست بیان شود خب کلا بیان نشود، به نظر می رسد بیان و معرفی عوامل مهم فساد به مردم، خود عاملی برای بازدارندگی از فساد و کلاه برداری گردد گروهی شاید به خاطر آبروی خود هم دست از خیانت باز دارند ولی شنیدن این گونه حروف اختصار برای فرد خطاکار، شاید چنین چیزی القا شود که برای چنین افرادی چتر حمایتی ایجاد می شود به گونه ای که حتی از بیان اسم آنها خودداری می شود. احتمالا می توان با پول و قدرت خود را تبرئه نمود و لذا نباید از آینده ترسید نهایتاً اسم فرد م ه خواهد شد و دوباره می تواند بیاید و در عرصه ها وارد شود بدون اینکه آب از آب هم تکان بخورد.

القصص
نَتْلُو عَلَیْکَ مِن نَّبَإِ مُوسَىٰ وَفِرْعَوْنَ بِالْحَقِّ لِقَوْمٍ یُؤْمِنُونَ
ﺑﺨﺸﻲ ﺍﺯ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﻣﻮﺳﻲ ﻭ ﻓﺮﻋﻮﻥ ﺭﺍ ﺑﺮﺍی ﺁﮔﺎﻫﻲ ﻭ ﻋﺒﺮﺕ ﻣﺮﺩم ﺑﺎﺍﻳﻤﺎﻥ، ﺑﻪ‌ﺩﺭﺳﺘﻲ ﻭ ﺑﺎ ﺩﻗﺖ ﺑﺮﺍﻳﺖ ﻣﻲ‌ﺧﻮﺍﻧﻴﻢ(٣)
ابتدا اسم موسی آمده است و سپس فرعون،
زمانی فقط اسم فرعون بود و حالا قرآن، ملاک قبلی را کنار می زند و اول از موسی علیه السلام نام می برد.
خبر موسی مهم است در رابطه با فرعون.

بخشی از خبر ( و سرگذشت ) موسی و فرعون را به حقّ و راستی بر تو می خوانیم.
برای:
( هدایت )
( یافتن حقیقت)
(انتفاع و استفاده)
(آگاهی)
(تدبر)
(عبرت و پند آموزی) گروهی که ایمان می آورند.

مردمی که ایمان می آورند، می توانند با آن هدایت شوند. بطور مثال:
ونرید ان نمن علی الذین استضعفوا فی الارض و نجعلهم ائمه و نجعلهم الوارثین ): (و ما اراده فرمودیم که بر آنان که در زمین ضعیف شمرده شدند منت نهاده ،آنها را پیشوایان خلق و وارثان دیگران قرار دهیم )
مردمی که ایمان می آورند، می توانند با آن حقیقت را بیابند مثلاً:
مطالب نامربوطی که در کتاب هایی چون تورات تحریف شده وجود دارد را می توان سنجید، بررسی کرد و به حقیقت رسید. عقل حقیقت جو می تواند نگاه قرآن را با نگاه تورات مثلاً، مقایسه کند.
مردمی که ایمان می آورند، می توانند از آن انتفاع و استفاده ببرند. هدایت، یافتن حقیقت و درس های فراوان.
مردمی که ایمان می آورند، می توانند از داستان ها و سرگذشت های اقوام قبل آگاه شوند.
مردمی که ایمان می آورند، می توانند با تدبر، موضوعی را با خود همزاد پنداری کنند.
مردمی که ایمان می آورند، می توانند از آن عبرت بیاموزند مثلاً مومنان صدر اسلام بدانند که آن خداوندی که بنی اسرائیل را از چنگ فرعونیان رهایی بخشید ، همو آنان را از سرکشان قریش نجات می دهد و حاکمیّت می بخشد.

نوزاد نیازمند مواردی است که باید تأمین شود از جمله تمیز کردن جا، خوراک، آب، محبت و غیره است اما در این آیه فقط به بحث شیر نوزاد اشاره شده است هر چند که این آیه به ایجاز و اختصار به مسایل پرداخته است اما از بحث شیر دادن و آن هم اشاره به شیر مادر می توان نتیجه گرفت که مهمترین نیاز نوزاد، غذا و آن هم شیر و آن هم شیر خود مادر است. شیر مادران هر چند که از ترکیبات یکسانی برخوردار است اما قطعا دارای مواد خاصی است که گویا برای نوزاد آن مادر در نظر گرفته شده است لذا علاوه بر این که شیر هایی غیر از شیر مادر دارای ترکیبات مناسب برای نوزاد نیست خود شیر مادر هم برای فرزندش که از لحاظ ژنتیکی به هم شبیه هستند بهترین است البته اگر نوزادی نتواند از شیر مادر استفاده کند طبیعتاً برای زنده ماندن نیاز به غذاهای جایگزین دارد ولی این که بعضی از مادران بدون هیچ عذری از دادن شیر به فرزند خویش اجتناب می‌کنند شاید بتوان از همین آیه نتیجه گیری کرد که این کار درستی نیست چراکه دستور شیردهی به نوزاد مادر موسی تا آن گاه که بر جان او نترسیده و نزد اوست به او صادر شده است البته کشفیات علمی درباره فواید شیر دادن برای خود مادر و نوزاد روز به روز هم بیشتر می‌شود.از دستورات مراقبتی به مادران در عصر امروز این است که به نوزاد تا شش ماهگی غیر از شیر چیزی خورانده نشود حتی از آب دادن هم تا این زمان خودداری شود بلی شیر مادر آب نوزاد را هم می تواند تأمین کند. از بهترین روش های محبت به فرزند در آغوش گرفتن نوزاد و شیر دادن به او است که در این حال، مدتی مادر با کودک در تماس نزدیک است و عموماً با قربان صدقه رفتن، خواندن لالایی و هر گونه گفتار محبت آمیزی همراه است.

استاد الهی قمشه‌ای آیه را این گونه ترجمه می کند؛
ﻭَﺍﺿْﺮِﺏْ ﻟَﻬُﻢ ﻣَّﺜَﻞَ ﺍﻟْﺤَﻴَﺎﺓِ ﺍﻟﺪُّﻧْﻴَﺎ ﻛَﻤَﺂءٍ ﺃَﻧﺰَﻟْﻨَﺎﻩُ ﻣِﻦَ ﺍﻟﺴَّﻤَﺂءِ ﻓَﺎﺧْﺘَﻠَﻂَ ﺑِﻪِ ﻧَﺒَﺎﺕُ ﺍﻟْﺄَﺭْﺽِ ﻓَﺄَﺻْﺒَﺢَ ﻫَﺸِﻴﻤﺎً ﺗَﺬْﺭُﻭﻩُ ﺍﻟﺮِّﻳَﺎﺡُ ﻭَﻛَﺎﻥَ ﺍﻟﻠَّﻪُ ﻋَﻠَﻲ ﻛُﻞِ ّ ﺷَﻲْ ءٍ ﻣُّﻘْﺘَﺪِﺭﺍً(آیه ٤٥ سوره مبارکه کهف)
ﻭ برای امت، زندگانی دنیا را چنین مثل زن که ما آب بارانی از آسمان نازل کنیم و به آن آب، درختان و نباتات گوناگون زمین درهم پیچیده و خرم بروید، سپس همه درهم شکسته و خشک شود و به دست بادها زیر و زبر و پراکنده گردد، و خدا بر هر چیز اقتدار کامل دارد.

در این ترجمه، مَثَل برای امت در نظر گرفته شده است اما عده ای از مترجمین، مَثَل را ﺑﺮﺍی ﺩﻧﻴﺎﻃﻠﺒﺎﻥ ﻏﻔﻠﺖ‌ﺯﺩﻩ یا به این اشکال یا برای همان ضمیر آنها،در نظر گرفتند که به نظر می رسد، خطاب، همه هستند و همگی بدانند و همیشه این موضوع را نصب العین خود قرار دهند که مَثَل دنیا این گونه است. این مترجم با آوردن کلمه امت، سعی کرده است که ضمیر را هم برای خواننده خود روشن کند. اما، موضوع دیگر، بحث مَثَل است که در این ترجمه می گوید: چنین مَثَل بزن که ما آب بارانی از آسمان نازل کنیم، بعد فلان می‌شود و بهمان، که می بینیم باران، جزوی از مَثَل می شود اما در ترجمه های دیگر، مَثَل را فقط ﻫﻤﭽﻮﻥ ﺁب یا باران می بیند که باران، کُل مَثَل است و این که گیاه روییده می‌شود و خزان می گردد جدای از مَثَل به نظر می رسد به گونه ای که مثلاً رابطه ی خزان با باران مشخص نمی‌شود. در ادامه، با ادبیاتی زیبا ترجمه را پی می گیرد و می گوید: درختان و نباتات گوناگون زمین درهم پیچیده و خرم بروید ، سپس همه درهم شکسته و خشک شود و به دست بادها زیر و زبر و پراکنده گردد. که در این قسمت ترجمه هم، کلمه ی درختان را در کنار گیاهان دیگر هم دیده می شود که در باغ ها درهم پیچیده می شوند و این وضعیت اختلاط را هم کسب می کنند که بهرحال آن ها هم روزی خزان شده و به دست باد زیر و زبر و پراکنده خواهند شد.

و زکریا اذ نادی ربه رب لاتذرنی فردا وانت خیر الوارثین ): (و زکریا رایاد کن ، آن وقت که پروردگارش را ندا کرد: پروردگارا مرا تنها مگذار که تو از همه بازماندگان بهتری )
آمدن کلمه ی «اذ» در این آیه نشانگر این مطلب است که یاد کردن از بعضی از زمان ها  مهم است نه همه زمانها، درباره شخصیت مهمی چون حضرت زکریا گفته می شود که پیامبر (اسلام)، یاد کن آن زمانی که؛ سوال، کدام زمان؟ آن زمان که گفت: پروردگارا مرا تنها مگذار که تو از همه بازماندگان بهتری. سوال، یادآوری کدام زمان ها مهم است؟ شاید مثلاً زمان هایی که فردی یا افرادی مطلب زیبا و آموزنده ای را بیان می کنند یا رفتاری مناسب را انجام دادند که می تواند برای دیگران مفید باشد.
«و زکریا اذ نادی ربه رب لاتذرنی فردا وانت خیر الوارثین»
عده ای از مفسران ، «مرا تنها مگذار» را به طلب فرزند معنا نمودند و کلمه فرزند و یا کلمات مشابه را در ترجمه خود بیان کرده اند که با توجه به آیه ی بعد از آن که می فرماید:
«فاستجبنا له ووهبنا له یحیی واصلحنا له زوجه..»
اوردن کلمه فرزند در ترجمه، کار درستی است.
البته در ترجمه، این آیه، بعضی از مترجم ها،این گونه ترجمه کردند:
و زکریا را [ یاد کن ] زمانی که پروردگارش را ندا داد: پروردگارا! مرا تنها [ و بی فرزند ] مگذار و تو بهترین وارثانی.
که بین عبارت «پروردگارا! مرا تنها [ و بی فرزند ] مگذار» و عبارت «و تو بهترین وارثانی» ارتباط روشنی دیده نمی شود در حالیکه بعضی از ترجمه ها مانند ترجمه آیت الله مشکینی،  با آوردن عبارتی چون ( و اگر وارثی هم ندهی باکی نیست، زیرا ) باعث شده است تا  بین عبارت قبل و بعد از آن ارتباط خوبی برقرار شود.
ترجمه آیت الله مشکینی:
و ( به یاد آر ) زکریّا را هنگامی که پروردگار خود را ندا کرد: پروردگارا ، مرا تنها ( و بدون فرزند و وارث ) مگذار و ( اگر وارثی هم ندهی باکی نیست ، زیرا ) تو بهترین وارث ها هستی.
مرا بدون  وارث مگذار و اگر وارثی هم ندهی باکی نیست ، زیرا تو بهترین وارث ها هستی.(ارتباط به زیبایی نشان داده شده است.)
البته، ایشان  با آوردن کلمه فرزند در کنار وارث ، کلمه وارث را هم برای خواننده روشن کرده است.
همان طور که گفته شد، بعلت پرداختن به آیات قبل و بعد، بعضی از مترجمین دعای «پروردگارا! مرا تنها مگذار» را به طلب فرزند ترجمه کردند که به نظر کار درستی است اما سوالی که مطرح می شود این است که  نمی توان از این آیه، برای موارد دیگری هم استفاده کرد، مثلاً فردی طالب رفیقی در مسافرت است یا فردی که همسری می خواهد که از تنهایی بیرون آید نمی تواند از این دعای قرآنی استفاده کند؟
رسول خدا صلى الله علیه و آله هنگام جنگ خندق به درگاه خداوند چنین عرضه داشت: خدایا! تو عبیدةبن الحارث را روز بدر از من گرفتى و حمزه را روز احد، و این علىّ است. آنگاه این آیه را تلاوت فرمودند: «رَبِّ لا تَذَرْنِی فَرْداً وَ أَنْتَ خَیْرُ الْوارِثِینَ»
همانطور که مشاهده شد،در این روایت، پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله دعای حضرت زکریا را در جایی غیر از طلب فرزند  بکار می برد و از خداوند متعال می خواهد که حضرت علی علیه السلام را از ایشان نگیرد تا باعث تنهایی ایشان هم نگردد.

در این جا سه احتمال متصور است یکی این که این آیات در مقام بزرگ شمردن گناه و عظیم دانستن آثار گناه است که آن را به محسوس مثل می زند یعنى جاى دارد که آسمانها شکافته و زمین منشق و پراکنده گردد و کوه ها سقوط نموده و خراب گردد. دوم این که واقعا آسمان ها بعلت گناه قصد واکنش دارند و می خواهند خود را بعلت بزرگداشت مقام کبریایی تخریب کنند در این حالت سخن از شعور همه چیز در جهان است و سوم این که گناه آنچنان نیروی مخربی دارد که می تواند آسمان ها را از هم بشکافد. بهرحال هر اثری در روی دنیا می تواند ایجاد انرژی مثبت و یا منفی شود شاید بتوان گفت گناه می تواند انرژی مخرب داشته باشد شاید بتوان گفت همچنان که در علم فیزیک قانون نیروها باعث پدید آمدن حرکت یا توقف می‌شود در این جا هم نیروی مخرب گناه قادر است که آسمان ها را بشکافد اما نیروهای دیگری که توسط ملایک صادر می‌شود جلوی تخریب آنها را می گیرند

خداوند متعال هم رَفِیعُ الدَّرَجَات است یعنی ﺩﺍﺭﺍﻱ ﺩﺭﺟﺎﺕ ﺭﻓﻴﻊ ﺍﺳﺖ، ﺍﻋﻠﺎ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﻛﻤﺎﻝ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﺩ و هم رَافِعَ الدَّرَجَات به معنای بالابرنده درجات است.
رَفِیعُ الدَّرَجَاتِ ذُو الْعَرْشِ یُلْقِی الرُّوحَ مِنْ أَمْرِهِ عَلَىٰ مَن یَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ لِیُنذِرَ یَوْمَ التَّلَاقِ (آیه ١٥ سوره مبارکه غافر)
ﺍﻋﻠﺎ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﻛﻤﺎﻝ ﺭﺍ ﺧﺪﺍ ﺩﺍﺭﺩ، ﺍﺩﺍﺭﮤ ﺟﻬﺎﻥ ﺩﺳﺖ ﺍﻭﺳﺖ ﻭ ﺭﻭﺡ ﺭﺍ ﺑﻪ‌ﻓﺮﻣﺎﻥ ﺧﻮﺩﺵ ﺑﺮ ﻫﺮﻛﺲ ﺍﺯ ﺑﻨﺪﮔﺎﻧﺶ ﻛﻪ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﺑﺪﺍﻧﺪ، ﻣﻲ‌ﻓﺮﺳﺘﺪ ﺗﺎ ﻣﺮﺩم ﺭﺍ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺭﻭﺯ ﺩﻳﺪﺍﺭ ﺧﺪﺍ ﻫﺸﺪﺍﺭ ﺑﺪﻫﺪ.
یَا کَاشِفَ الْکُرُبَاتِ یَا وَلِیَّ الْحَسَنَاتِ یَا رَافِعَ الدَّرَجَاتِ یَا مُؤْتِیَ السُّؤْلاَتِ(فرازی از دعای مشلول)
ای برطرف کننده ناراحتیها، ای سرچشمه خوبیها، ای بالابرنده درجات، ای دهنده خواسته ها.
یَا سَیِّدَ السَّادَاتِ یَا مُجِیبَ الدَّعَوَاتِ یَا رَافِعَ الدَّرَجَاتِ یَا وَلِیَّ الْحَسَنَاتِ یَا غَافِرَالْخَطِیئَاتِ (فراز دوم از دعای جوشن کبیر)
ای سرور سروران، ای برآورنده دعاها،ای بلندی بخش جایگاهها، ای سرچشمه نیکیها، ای درگذرنده از خطاها.
پیام ها:
کسی به معنای واقعی می تواند رَافِعَ الدَّرَجَات باشد که خودش رَفِیعُ الدَّرَجَات باشد.
کسی که به معنای واقعی رَفِیعُ الدَّرَجَات است قطعا رَافِعَ الدَّرَجَات هم هست. پس شاید علت این که بعضی از مفسران زیر عنوان رَفِیعُ الدَّرَجَات از این مطلب سخن می گویند که ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺭﺟﺎﺕ ﻣﺮﺩم ﺭﺍ ﺑﺮ ﺣﺴﺐ ﻟﻴﺎﻗﺖ ﺁﻧﺎﻥ ﺑﺎﻟﺎ ﻣﻲ ﺑﺮﺩ، همین نکته است. در ضمن چون انسان دارای قدرت انتخاب و اختیار است لذا همه مشمول بحث بالا رفتن و افزایش درجات نمی شوند و کسب و میزان آن هم شرایطی دارد.
خَافِضَةٌ رَّافِعَةٌ (آیه ی ٣ مبارکه واقعه)
پست کننده [ کافران ] و رفعت دهنده [ مؤمنان ] است.
آیات ۷۵ و ۷۶ سوره طه می فرماید:
وَمَن یَأْتِهِ مُؤْمِنًا قَدْ عَمِلَ الصَّالِحَاتِ فَأُولَٰئِکَ لَهُمُ الدَّرَجَاتُ الْعُلَىٰ

هر که مومن نزد او رود در حالی [که ] کارهای شایسته انجام داده است ، برای آنان درجات والا خواهد بود.
جَنَّاتُ عَدْنٍ تَجْرِی مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِینَ فِیهَا وَذَٰلِکَ جَزَاءُ مَن تَزَکَّىٰ
ﺑﺎﻍ‌ﻫﺎی ﻫﻤﻴﺸﻪ‌ﺳﺒﺰی ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ‌ﻫﺎ ﺟﻮی‌ﻫﺎ ﺭﻭﺍﻥ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺁﻧﺎﻥ ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎ ﻣﺎﻧﺪﻧﻲ‌ﺍﻧﺪ. ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﭘﺎﺩﺍﺵ ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺧﻮﺩﺳﺎﺯی ﻛﻨﻨﺪ.
در سوره انعام آیه ۱۳۲ می فرماید:
«لکل درجاتٌ مما عَملوا» : (و برای هر کدام به نسبت عملشان درجاتی است.)
پیام آموزشی:
کسی می تواند درجات علمی و تربیتی دانش آموزان و دانشجویان را بالا ببرد که خودش از درجات علمی و تربیتی بالایی برخوردار باشد.پس اگر معلمی دارای سواد کافی در زمینه دانش و اداره کلاس نباشد نمی توان توقع بالا بردن درجات علمی از آن داشت لذا باید دانشگاه فرهنگیان و متولیان این امور از جایگاه ویژه ای برخوردار باشند و آموزش ها هم به اندازه و کافی باشد و مورد ارزیابی دقیق قرار گرفته و کسانی وارد شغل معلمی شوند که از صلاحیت کافی برخوردار شده‌اند. متاسفانه در شرایط فعلی مشاهده می شود که معلمانی استخدام شدند که علی رغم داشتن معلومات خوب در نحوه اداره کلاس و برخورد با دانش آموزان با ویژگی های مختلف کارایی مطلوب را ندارند که این نشان دهنده اشکال بزرگی در آن دانشگاه هاست البته اگر بحث تربیت دانش آموزان هم مهم است باید ابتدا در گزینش معلمان و دبیران بسیار دقت کرد و علاوه بر آن، در دانشگاه های متولی از آموزش های علمی و عملی مناسب در این زمینه هم استفاده کنند تا در نهایت معلمانی وارد شغل معلمی شوند که با معرفت و خودساخته باشند باز متاسفانه در شرایط فعلی مشاهده می شود که معلمانی نیز استخدام شدند که در زمینه اعتقادات دینی و پایبندی به اصول و ارزش‌های نظام مساله دارند که شاید به خاطر جذب نیرو خارج از دانشگاه فرهنگیان باشد چراکه در زمان کوتاه، توانایی شناخت هم کاهش می یابد.

وقتی خداوند متعال به حضرات نوح، ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ، ﻣﻮﺳﻲ، ﻋﻴﺴﻲ و پیامبر اسلام صلی الله علیه وآله ﺳﻔﺎﺭﺵ می نماید که ﺩﻳﻦ ﺭﺍ ﺑﻪ ﭘﺎ ﺩﺍﺭﻳﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺩﭼﺎﺭ ﺗﻔﺮﻗﻪ ﻧﺸﻮﻳﺪ، مومنین هم باید به این دستور عمل کنند یعنی دین را به پا دارند و ﺩﺭ ﺁﻥ ﺩﭼﺎﺭ ﺗﻔﺮﻗﻪ ﻧﺸﻮند.