وقتی به آیات قرآن مجید با دقت می نگریم متوجه خواهیم شد که شاید یکی از دلایل استفاده از عبارت تفلحون در قرآن مجید ، به اعتبار معنای لغوی آن باشد . چراکه تفلحون از فلاحت و فلاحت در لغت عرب، کار کشاورزی را گویند که زمینی را دگرگون و زیر و رو می کند تا آن زمین را برای کشت و زرع آماده کند . پس بی مناسبت نیست گه خداوند از ما می خواهد که درون خودمان را دگرگون و زیر ورو کنیم و به عبارت دیگر آماده کنیم تا بذر انسانیت را در خود کشت کنیم وانشاء الله در قیامت توشه ی خوبی را برداشت نمائیم .

(کتاب) خبر برای مبتدای محذوف و مرفوع به اعراب ظاهری (أنزلناه)،فعل و فاعل و مفعول- جمله وصفی(مبارک) خبردوم و مرفوع{یا خبر برای مبتدای محذوف} (اللام)در (لِیَدَّبَّروا) لام التعلیل وفعل مضارع منصوب بأن مقدره و علامت نصب ، حذف نون {البته فعل در اصل لِیَتدبّروا ، بوده که حرف (ت) در حرف (د) ادغام شده است . (الواو) فاعل و مرفوع به واو، چون از ملحقات به جمع مذکر سالم می باشد . (واو) حرف عطف و(لیتذکّر) مثل (لیدّبّروا)، منصوب به ان مقدره ، جمله ی اول استینافیه و محلی از اعراب ندارد.(الالباب) مضاف الیه و مجرور .
 توضيح : بیان اعراب آیه ی شریفه قرآن

اعراب آیه ی 22 سوره مبارکه انبیاء
 توضيح : لو :حرف شرط/کان:فعل ماضی مبنی بر فتح/فیهما: جار و مجرور، خبر مقدم برای فعل ناقصه کان/ آلهه: اسم مؤخر برای کان و مرفوع/ الاّ: اداه استثناء/ الله : صفت برای آلهه/ ل: جواب فعل ماضی / فسدتا: فعل ماضی مبنی بر فتح ، فاعلش: الف / ف: استینافیه / سبحان : مفعول مطلق و منصوب/ الله: مضاف الیه و مجرور/ربِّ: صفت برای الله/ العرش :مضاف الیه و مجرور/عما: جار ومجرور/ یصفون : فعل مضارع مرفوع به ثبوت نون و فاعلش:ضمیر بارز واو و محلاً مرفوع.