«حلیم» به آن کسى گفته مى‏شود که در عقوبت دشمن و انتقام گرفتن عجله نمى‏کند. [ نظرات / امتیازها ]

کلمه «اواه» در باره کسى اطلاق مى‏شود که زیاد از بدى‏ها و ناملایماتى که مى‏بیند آه مى‏کشد. [ نظرات / امتیازها ]

کلمه «منیب» اسم فاعل از مصدر انابه به معناى رجوع است و مراد از آن، این است که آدمى در هر امرى به خداى تعالى رجوع کند. [ نظرات / امتیازها ]

این آیه زمینه تعلیل آیه قبلى را دارد و مى‏خواهد بیان کند که چرا ابراهیم (علیه‌السلام) در باره قوم لوط مجادله کرد و در این جمله مدحى بلیغ از ابراهیم (علیه‌السلام) شده، چون مى‏فرماید: آن جناب بدین جهت در باره آن قوم مجادله کرد که پیغمبرى حلیم و پر حوصله بود و در نزول عذاب بر مردم ستمکار عجله نمى‏کرد، امیدوار بود که توفیق الهى شامل حال آنان شده، اصلاح شوند و به استقامت بگرایند، پیغمبرى بود اواه یعنى از گمراهى مردم و از اینکه هلاکت بر آنان نازل شود سخت رنج مى‏برد و آه مى‏کشید در نجات انسان به خداى تعالى رجوع مى‏کرد و متوسل مى‏شد پس کسى خیال نکند که آن جناب از عذاب ستمکاران کراهت داشته و بدان جهت که ظالم بودند از آنان طرفدارى مى‏کرده، حاشا بر پیغمبرى اولوا العزم که طرفدار ستمکاران باشد. [ نظرات / امتیازها ]

امام صادق (علیه‌السلام) در ذیل جمله «إِنَّ إِبْراهِیمَ لَحَلِیمٌ أَوَّاهٌ مُنِیبٌ» فرمود: ابراهیم (علیه‌السلام) بسیار دعا مى‏کرد.

[ برای مشاهده توضیحات کلیک کنید. ]

[ نظرات / امتیازها ]