توضیح : و نیز از اینجا روشن می شود که هیچ عینی از اعیان خارجی و هیچ واقعه‏ای از وقایع به‌وجود نمی آید مگر آنکه از این جهت که بر ذات خداوند تعالی دلالت دارد، کلمه اوست. چیزی که هست در عرف و اصطلاح قرآن کریم مخصوص اموری شده است که دلالتش بر ذات باری عز اسمه ظاهر باشد و در دلالتش خفا و بطلان و تغییری نباشد همچنانکه فرموده است: «وَ الْحَقَّ أَقُولُ» (ص/84) و نیز فرموده است: «ما یُبَدَّلُ الْقَوْلُ لَدَیَّ» (ق/29) و چنین موجودی مثال روشنش عیسی بن‌مریم (علیه السلام) و موارد قضای حتمی خداوند است. و نیز از همین جا روشن می شود اینکه مجمع‌البیان (ج 6، ص 498) «کلمات» در آیه را حمل بر معلومات و یا مقدورات و یا میعادهایی که به اهل ثواب و اهل عقاب داده شده نموده‏اند، صحیح نیست. [ بستن توضیحات ]

توضیح : روح المعانی (ج 16، ص 51) گفته‏ است: مراد از (بمثله) جنس مثل است نه یک مثل، چون کلمه (مثل) هر وقت اضافه به اصل شود از تناهی بیرون ‌نمی رود و چون کلمات خداوند تعالی- یعنی معلوماتش- غیرمتناهی است، لذا متناهی نمی تواند غیرمتناهی را ضبط‌کند- این خلاصه گفتار مفسر مذکور است.

علامه طباطبایی: این گفته در جاى خود صحیح است‏ لیکن نه به خاطر تناهی و عدم تناهی و اینکه کلمات خداوند غیرمتناهی است، بلکه به همان جهت که گفتیم. [ بستن توضیحات ]

توضیح : این روایت را تفسیر قمی (ج2، ص 46) از ابی بصیر روایت کرده است.

علامه طباطبایی: اینکه کلمات خداوند را به کلام تفسیر فرموده است، گفتار گذشته ما را تایید می کند. [ بستن توضیحات ]