(قال اراغب انت عن الهتی یا ابراهیم لئن لم تنته لارجمنک واهجرنی ملیا): (گفت : ای ابراهیم ، آیا تو از خدایان من روی گردانی ؟ اگر دست برنداری تو راسنگسار می کنم و آنگاه باید مدت طولانی از من جدا شوی )، (رغب عن ) یعنی متنفر شداز چیزی ، به خلاف (رغب فی ) که به معنای تمایل به چیزیست و (تنته ) از ریشه انتهاء، به معنای خودداری از امریست بعد از آنکه از آن عمل نهی کرده باشند، و (رجم ) یعنی سنگسار و (هجر) یعنی ترک وجدائی و (ملی ) روزگاری طولانی . در این آیه آزر، ابراهیم را به بدترین نوع کشتن تهدید کرده ، چون سنگسار شامل شکنجه ، طرد، تحقیر و کشتن است و آزر در واقع با این کلام ابراهیم را از خود طردکرده است . [ نظرات / امتیازها ]

قالَ أَ راغِبٌ أَنْتَ عَنْ آلِهَتِی یا إِبْراهِیمُ لَئِنْ لَمْ تَنْتَهِ لَأَرْجُمَنَّکَ وَ اهْجُرْنِی مَلِیًّا (46)
خلاصه چون حضرت ابراهیم علیه السلام عمّ خود آذر را به توحید دعوت کرد و دلایل قاهره بر فساد عبادت بتان بیان و بعد وعظ بلیغ فرمود تمام را به کمال رفق و لطف، لکن آذر در جواب، ضد این مسلک را اختیار، و در مقابل حجت او به تقلید آغاز کلام نموده:
قالَ أَ راغِبٌ أَنْتَ عَنْ آلِهَتِی‌: گفت آیا روى گرداننده‌اى از پرستش خدایان من و ترک کننده‌اى ایشان را. یا إِبْراهِیمُ‌: اى ابراهیم. در مقابل کمال رفق و لطف خلیل علیه السلام، آذر به عنف و سختى و درشتى رفتار، و در مقابل ادب آن حضرت که خطاب پدر به او نمود، بى‌ادبى کرده و به اسم ابراهیم خطاب نمود، و در مقابل وعظ و نصیحت آن حضرت، زجر و تهدید و شتم را پیش آورد و با کمال بیشرمى گفت: لَئِنْ لَمْ تَنْتَهِ‌: اگر باز نایستى از مقاله خود که آن مذمت بتان یا از مخالفت و رغبت به آنان است. لَأَرْجُمَنَّکَ‌: هر آینه دشنام دهم تو را یا سنگسارت کنم تا هلاک شوى، یا از من دور شوى و گرد من نگردى. و در مقابل مقام وصل آن حضرت، مرحله فصل و تفرق را گویا شد که چون با من در طریق مخالفت سلوک مى‌کنى، حذر کن از من. وَ اهْجُرْنِی‌
مَلِیًّا: و هجرت نما و دور شو از من زمانى دراز پیش از آنکه تو را بزنم و مجروح کنم و هلاک سازم.
تنبیه: خداوند سبحان بیان این واقعه و محاوره را فرماید براى تسلیه خاطر مبارک حضرت ختمى مرتبت صلّى اللّه علیه و آله، تا شاق نگذرد بر قلب مطهر آن سرور اذیتهاى مشرکین، که همیشه جهال بر همین سیرت مذمومه بوده‌اند و در مقابل لطف و مرحمت و موعظه و هدایت، طریق اعراض و شناعت و زجر و ضلالت را مرعى داشته، ابدا التفات به ناهنجارى خود ننمایند. و البته مبلّغین خلاق عالم و هادیان بنى آدم، بدین گونه تجاسر و تهکم، از شیوه مرضیه و دعوت الهیه دست برندارند و در مقابل ناملایمات استقامت ورزند [ نظرات / امتیازها ]

قال‌َ أَ راغِب‌ٌ أَنت‌َ عَن‌ آلِهَتِی‌ یا إِبراهِیم‌ُ لَئِن‌ لَم‌ تَنتَه‌ِ لَأَرجُمَنَّک‌َ وَ اهجُرنِی‌ مَلِیًّا (46)
‌گفت‌: آزر آیا اعراض‌ می‌کنی‌ تو ‌از‌ خدایان‌ ‌من‌ ای‌ ابراهیم‌ ‌اگر‌ منتهی‌ نشوی‌ ‌هر‌ آینه‌ تو ‌را‌ سنگسار می‌کنم‌ و دور شو و هجر کن‌ ‌از‌ ‌من‌.
قال‌َ أَ راغِب‌ٌ أَنت‌َ عَن‌ آلِهَتِی‌ رغبت‌ ‌اگر‌ متعدی‌ بالی‌ شد مفادش‌ میل‌ و اقبال‌ باو ‌است‌، و ‌اگر‌ متعدی‌ ‌به‌ ‌عن‌ شد بمعنی‌ اعراض‌ و دوری‌ ‌از‌ ‌او‌ ‌است‌ و آلهه‌ جمع‌ اله‌ ‌است‌ و معلوم‌ می‌شود ‌که‌ آزر بتهای‌ زیادی‌ داشته‌ و می‌پرستید. «‌ یا ‌ ابراهیم‌» و حضرت‌ ابراهیم‌ باتمام‌ ‌آنها‌ طرف‌ بوده‌ ‌یعنی‌ ‌هر‌ چه‌ ‌غیر‌ خدای‌ متعال‌ ‌است‌ عبادتش‌ شرک‌ و کفر و عبادت‌ شیطان‌ و باطل‌ و عاطل‌ ‌است‌.
لَئِن‌ لَم‌ تَنتَه‌ِ لَأَرجُمَنَّک‌َ رجم‌ سنگسار ‌است‌، و یکی‌ ‌از‌ احکام‌ اسلام‌ رجم‌ ‌است‌ ‌در‌ زنا محسنه‌ زن‌ شوهر دار زنا دهد، ‌ یا ‌ مرد زن‌ دار زنا کند. وَ اهجُرنِی‌ مَلِیًّا و دور شو ‌از‌ ‌من‌ و ‌از‌ شهر ‌من‌ بیرون‌ رو ‌تا‌ سالم‌ بمانی‌ و ‌من‌ تو ‌را‌ نه‌ بینم‌، ‌اگر‌ نزد ‌من‌ باشی‌ رجم‌ می‌کنم‌ تو ‌را‌، و ‌اگر‌ ‌از‌ نزد ‌من‌ بروی‌ سالم‌ می‌مانی‌، و کلمه‌ ملیّا گویا اشاره‌ ‌باشد‌ بمدت‌ طولانی‌ ‌که‌ دیگر هرگز تو ‌را‌ نبینم‌. [ نظرات / امتیازها ]

(آیه 46)- نتیجه دوری از شرک و مشرکان: سخنان منطقی ابراهیم در طریق هدایت پدرش گذشت، اکنون نوبت باز گو کردن پاسخهای آزر است تا از مقایسه این دو با یکدیگر، حقیقت و واقعیت آشکار و روشن شود.
قرآن می‌گوید: نه تنها دلسوزیهای ابراهیم و بیان پر بارش به قلب آزر ننشست بلکه او از شنیدن این سخنان، سخت برآشفت و «گفت: ای ابراهیم! آیا تو از خدایان من روی گردانی»؟ (قالَ أَ راغِبٌ أَنْتَ عَنْ آلِهَتِی یا إِبْراهِیمُ).
«اگر از این کار خودداری نکنی بطور قطع تو را سنگسار خواهم کرد» (لَئِنْ لَمْ تَنْتَهِ لَأَرْجُمَنَّکَ).
«و اکنون از من دور شو» تا دیگر تو را نبینم (وَ اهْجُرْنِی مَلِیًّا). [ نظرات / امتیازها ]

قٰالَ أَ رٰاغِبٌ أَنْتَ عَنْ آلِهَتِی یٰا إِبْرٰاهِیمُ لَئِنْ لَمْ تَنْتَهِ لَأَرْجُمَنَّکَ وَ اُهْجُرْنِی مَلِیًّا موعظه ها در قلب مشرک پیر موثر واقع نشد، او به شکل استفهام بیان کرد که تو از خدایان من رو گردانى، اگر از این حرفها دست برندارى به یقین زیر سنگها هلاکت مى کنم، از من دور شو، زمانهاى زیادى دور شو که تو را نه بینم، گویى نظرش آن بود که در اثر طول زمان اصلا تو را نه بینم [ نظرات / امتیازها ]

قٰالَ أَ رٰاغِبٌ أَنْتَ عَنْ آلِهَتِی یٰا إِبْرٰاهِیمُ لَئِنْ لَمْ تَنْتَهِ لَأَرْجُمَنَّکَ وَ اُهْجُرْنِی مَلِیًّا پدرش گفت اى ابراهیم آیا تو از خدایان من یعنى بتها اعراض کرده اى و از آنان بیزارى نموده اى اگر از این گفتارت دست برندارى هرآینه تو را سنگسار مى کنم یا بزبان تو را مذمّت مى کنم یا در مقام قتل تو برمى آیم و تو را مى کشم (وَ اُهْجُرْنِی مَلِیًّا) یعنى دور شو از من زمانى طولانى یا سالم از عقوبت من [ نظرات / امتیازها ]

قٰالَ أَ رٰاغِبٌ أَنْتَ عَنْ آلِهَتِی یٰا إِبْرٰاهِیمُ لَئِنْ لَمْ تَنْتَهِ لَأَرْجُمَنَّکَ وَ اُهْجُرْنِی مَلِیًّا زمانى که در نجف اشرف درس مى خواندم، در یکى از روزها، ما شاگردان پیرامون استاد حلقه وار نشسته بودیم و او یکى از مسائل مهمّ اصول فقه را براى ما شرح مى داد او پس ازآن که یقین و اطمینان پیدا کرد که همگى مسئله را فهمیده اند، به درس پایان داد؛ لکن چیزى نگذشت که با اعتراض یکى از شاگردان روبه رو شد و اعتراض او، سخت از موضوع درس دور بود ازاین رو، استاد از وى روى گردانید و به سایر شاگردان نگریست و گفت: در گذشته طلبه اى بود که روزه و احکام آن را درس مى گرفت و درس او بیش از یک ماه ادامه پیدا کرد پس از پایان درس، استاد گمان کرد که شاگردش مسئلۀ روزه را با تمام ابعادش فراگرفته است؛ لکن شاگرد از استاد پرسید: شما دربارۀ روزه خیلى سخن گفتید و آن را شرح کردید، لکن ما نفهمیدیم که آیا روزه در شب است یا در روز؟ این جریان عینا براى ابراهیم علیه السّلام و پدرش اتفاق افتاد؛ زیرا پس ازآن که ابراهیم علیه السّلام دلایل گوناگونى براى او ارائه کرد و با گفتن واژۀ «اى پدر» و چهار بار تکرار آن، خواست احساسات و عواطف او را تحریک کند، او در پاسخ ابراهیم علیه السّلام گفت: آیا تو از خدایان من روى برمى تابى ؟ و آیا در حقیقت مى خواهى آنها را به همراه من نپرستى ؟ اگر چنین تصمیمى دارى، جز کشتن و سنگسار شدن و یا گریختن و ناپدید شدن از جلو چشمانم، کیفر دیگرى ندارى [ نظرات / امتیازها ]