[ همه تفسیر ها ]
تفسیر های عبدالله عبداللهي (13155 مورد)
● سوره بقرة آیه 61 - روان جاوید
و یاد بیاورید وقتى را که گفتند پیشینیان شما بحضرت موسى که صبر نمیکنیم ما بر من و سلوى که بیانش گذشت و خواستند اشیاء مذکوره را گفت موسى آیا طلب مینمائید اشیاء پست‌تر را تا بوده باشد براى شما بدل بهتر از آنها فرود آئید از وادى تیه در شهرى از شهرها مسئول شما اجابت شد ولى وضع شد برآنها حکم جزیه و فقر و مشمول غضب و لعنت الهى شدند و این عقوبت را براى آن مستوجب شدند که همواره آنها منکر میشدند معجزات باهرات انبیا و کتب آسمانى را که در آن اوصاف و علائم پیغمبر خاتم ذکر شده بود و میکشتند انبیا را مانند شعیب و زکریا و یحیى و غیر ایشانرا بدون آنکه گناهى از ایشان سر زده باشد و این براى آن بود که در ابتدا معصیت و تجاوز از حدود الهى کردند کم‌کم قبح معصیت از نظرشان رفت و متجرى شدند و کارشان به این جا کشید چنانچه از پیغمبر اکرم روایت شده است که اى بندگان خدا بترسید از سهل انگارى در معصیت همانا گناهان موجب خذلان صاحبش میشود و او را بمعصیت بزرگتر مبتلا میکند تا بتدریج کار بنده را بجائى میرساند که منکر ولایت وصى و نبوت نبى میشود و از آنجا تجاوز مینماید و منکر توحید میشود و ملحد میگردد پس باید از معاصى صغیره اجتناب نمود تا کار بمعاصى کبیره و کفر و پیغمبر و امام کشى نرسد چنانچه باید بعبادات کوچک اقدام نمود تا خداوند توفیق نیل بعبادات بزرگ و مقامات عالیه را کرامت فرماید، و در کافى و عیاشى از حضرت صادق (ع) روایت نموده که آنحضرت این آیه را تلاوت فرمود پس از آن فرمود قسم بخدا نزدند ایشان را بدست‌هاشان و نکشتند ایشان را بشمشیرهاشان ولى شنیدند احادیث ایشانرا و عمل نکردند پس گرفته شدند و کشته شدند بتعدى و معصیت و در مجمع از حضرت باقر (ع) نقل نموده و قمى فرموده که فوم گندم است و بعضى از مفسرین جهت دنو و پستى اشیاء مذکور را از من و سلوى ترجیح ترنجبین و گوشت مرغ از جهت لذت و قوت بر اشیاء مذکوره دانسته‌اند و جهت بهتر بودن آندو را عدم احتیاج بتحصیل و انفعیت در دنیا و دین تصور فرموده‌اند با اینکه بنظر حقیر طلب مبادله از بنى اسرائیل بین اشیاء مذکوره و من و سلوى نشده است بلکه آنها گفتند ما باین دو اکتفا نمى‌کنیم و اشیاء مذکوره را علاوه بر آن دو تقاضا نمودند چون میخواستند غذاى مرکب و رنگارنگ داشته باشند بنابراین شاید طلب مبادله لازمه تقاضاى آنها بوده و واقع شده است بین قناعت و تعظیم نعمت و رضاى بقسمت و اجر آخرت با انغمار در لذات و حب شهوات و حرمان از مثوبات و هتک حرمات و کم‌کم منجر بقتل انبیا و کفر بآیات شده و نتیجه ذلت و مسکنت روى داده است که اینها مولد از همان اوصاف است و مؤید این معنى است ذیل آیه که علت اصلى همه را عصیان و تعدى قرار داده که مناسب با اسراف و حرص است و اللّه اعلم
● سوره بقرة آیه 61 - اثنی عشری
وَ إِذْ قُلْتُمْ یا مُوسى لَنْ نَصْبِرَ عَلى طَعامٍ واحِدٍ فَادْعُ لَنا رَبَّکَ یُخْرِجْ لَنا مِمَّا تُنْبِتُ الْأَرْضُ مِنْ بَقْلِها وَ قِثَّائِها وَ فُومِها وَ عَدَسِها وَ بَصَلِها قالَ أَ تَسْتَبْدِلُونَ الَّذِی هُوَ أَدْنى بِالَّذِی هُوَ خَیْرٌ اهْبِطُوا مِصْراً فَإِنَّ لَکُمْ ما سَأَلْتُمْ وَ ضُرِبَتْ عَلَیْهِمُ الذِّلَّةُ وَ الْمَسْکَنَةُ وَ باؤُ بِغَضَبٍ مِنَ اللَّهِ ذلِکَ بِأَنَّهُمْ کانُوا یَکْفُرُونَ بِآیاتِ اللَّهِ وَ یَقْتُلُونَ النَّبِیِّینَ بِغَیْرِ الْحَقِّ ذلِکَ بِما عَصَوْا وَ کانُوا یَعْتَدُونَ (61)
چون خداى تعالى اعطاء فرمود به بنى اسرائیل منّ و سلوا و چشمه‌هاى آب را؛ ایشان به عوض سپاسدارى و شکرگزارى، کفران نموده طلب نمودند چیزهاى پست و اخسّ اطعمه را؛ چنانچه فرماید:
وَ إِذْ قُلْتُمْ یا مُوسى: و یاد بیاورید زمانى را که گفتید به موسى: لَنْ نَصْبِرَ عَلى طَعامٍ واحِدٍ: هرگز صبر نتوانیم کرد بر یک طعام. چون منّ و سلوا را داخل درهم و مخلوط مى‌نمودند، لذا یک طعام گفتند. فَادْعُ لَنا رَبَّکَ: پس بخوان براى ما پروردگارت را، یُخْرِجْ لَنا مِمَّا تُنْبِتُ الْأَرْضُ: تا بیرون آورد و موجود سازد براى ما بعض آنچه رویاند زمین، مِنْ بَقْلِها وَ قِثَّائِها وَ فُومِها وَ عَدَسِها وَ بَصَلِها: از سبزى آن و تره و خیار و عدس و پیاز آن.
چون این استدعا را نمودند از موسى، قالَ أَ تَسْتَبْدِلُونَ الَّذِی هُوَ أَدْنى:
فرمود موسى (یا حق تعالى بعد از خواستن موسى فرمود) از روى انکار و تعجب: آیا عوض و بدل مى‌کنید چیزى را که به حسب واقع پست و فروتر است، بِالَّذِی هُوَ خَیْرٌ: به آن چیزى که در حقیقت بهتر و نیکوتر باشد؟ و این استبدال اعلى است به أدنى که ترنجبین و گوشت مرغ که در لذت و نفع و عدم حاجت به سعى آن بهتر است از چیزهاى مذکوره که شما طالب باشید. گذشته از این، آن عطاى الهى است و به درجات اشرف و افضل باشد از خواست بنده. اهْبِطُوا مِصْراً: فرود آئید و نزول کنید به شهر مصر که شهر فرعون است. فَإِنَّ لَکُمْ ما سَأَلْتُمْ: پس بدرستى که براى شما باشد آنچه خواسته‌اید از انواع بقولات. وَ ضُرِبَتْ عَلَیْهِمُ الذِّلَّةُ وَ الْمَسْکَنَةُ: و زده شد، یعنى لازم گشت و احاطه کرده شد بر جماعت یهود خوارى و
بیچارگى به جزیه دادن و فقر، یا بر سبیل حقیقت و یا بر وجه تکلف. به این معنى که هر چه دولتمند باشند، خود را در زىّ محتاجان و بینوایان به خلق نمایند، از ترس آنکه مبادا جزیه را بر آنها مضاعف گردانند. وَ باؤُ بِغَضَبٍ مِنَ اللَّهِ: و سزاوار شدند خشم را از خدا، یعنى محل غضب سبحانى واقع شدند. ذلِکَ بِأَنَّهُمْ کانُوا یَکْفُرُونَ بِآیاتِ اللَّهِ: این خوارى و بیچارگى و خشم خدا به سبب آن بود که ایشان کافر شدند به آیات خدا، یعنى به معجزاتى که به حضرت موسى علیه السلام عطا فرموده، که از جمله آن شکافتن دریا و سایه انداختن ابر و عصا و جریان آب از سنگ و نزول منّ و سلوا بود. یا مراد از آیات، کتب منزله انجیل و قرآن و آیات تورات است، مثل آیه رجم و آیاتى که متضمّن وصف حضرت ختمى مرتبت صلّى اللّه علیه و آله و سلّم مى‌باشد. وَ یَقْتُلُونَ النَّبِیِّینَ بِغَیْرِ الْحَقِ: و سبب دیگر آنکه مى‌کشتند پیغمبران را به غیر حق، مانند حضرت یحیى و زکریا- علیهما السلام- و غیره، که در خبر است: طغیان و تعدى آنها به حدى رسید که در یک بامداد هفتاد پیغمبر را در بازار بکشتند و همان روز در وقت نماز دیگر در همان مکان تره مى‌فروختند.
نکته: این کشتن آنها به غیر حق بود؛ یعنى به زعم آنها چیزى که موجب قتل باشد، از آنها صادر نشده بود؛ بلکه اقدام آنها بر این امر اتباع هوى و هوس و حب دنیا بود. چنانچه اشاره فرماید: ذلِکَ بِما عَصَوْا وَ کانُوا یَعْتَدُونَ: آن مذلت و مسکنت و غضب الهى براى آن بود که عاصى شدند به فرمان خدا، و بودند که از حد درگذشتند و تجاوز نمودند؛ یعنى فرط عصیان و طغیان آنها سبب شد که کافر شدند به آیات الهى و کشتن انبیاى سبحانى؛ زیرا گناهان صغیره سببى است مؤدّى به ارتکاب کبائر. و مقرر باشد که اصرار بر صغایر موجب قساوت قلب، و آن باعث جرئت بر کبائر، و انهماک در آن بالاخره منجر به کفر و شرک خواهد
● سوره بقرة آیه 60 - روان جاوید
یعنى یاد بیاورید اى بنى اسرائیل وقتى را که موسى طلب آب نمود در تیه که دشت خطرناک بود بعد از گریه و زارى شما و زد عصاى خود را بآن سنگ که جبرئیل از بهشت آورده بود و خواند خدا را بمحمد و آل اطهار او پس منفجر شد
از آن سنگ دوازده چشمه آب هر یک براى قبیله‌اى که اولاد یکى از پسران حضرت یعقوب بودند و در آب خور با یکدیگر مزاحمتى نداشتند و بخورید از من و سلوى که سابقا بیان شد و بیاشامید از آن آب گوارا که خداوند روزى شما نموده و تجاوز از حدود الهى منمائید در زمین بعصیان و نزاع و عیاشى از حضرت باقر (ع) نقل نموده که سه سنک از بهشت نازل شده مقام ابراهیم و سنک بنى اسرائیل و حجر الاسود و در کافى و اکمال از آنحضرت نقل نموده که وقتى حضرت حجت (ع) از مکه ظهور مینماید منادى او ندا مى‌کند که احدى خوردنى و آشامیدنى همراه نیاورد زیرا سنک حضرت موسى بار شتر همراه امام زمان است و هر جا که منزل میفرمایند چشمه‌هاى آب از آن جارى میشود و اهل قافله هر کس گرسنه یا تشنه باشد از آن آب میخورد و سیر میشود و حیوانات را هم آب میدهند تا نجف اشرف و بنظر حقیر نکته آنکه خداوند بعد از ذکر انفجار عیون خطاب بآنها فرموده که بخورید و بیاشامید با آنکه ذکر مأکول نشده آنستکه آن آب بجاى مأکول و مشروب استعمال میشده خدا روزى فرماید انشاء اللّه تعالى.