(انا ارسلناک بالحق بشیرا و نذیرا):(همانا ما تورا به حق به عنوان بشارت دهنده و انذار دهنده فرستادیم )یعنی ای پیامبر ما تو را به حق مژده دهنده و بیم دهنده قرار داده ایم بدان که این کافران درک صحیح ندارند و به نجات و هدایت آنها امید وار نباش ، چون چه آنها را انذار کنی یا نکنی برای آنهاتفاوتی ندارد، زیرا ایمان نمی آورند،(و لا تسئل عن اصحاب الجحیم ): (و تومسئول دوزخیان نیستی )یعنی کسانی که به واسطه کفر و معصیت شان واردجهنم می شوند خودشان قلبهاشان را به روی حقیقت بسته اند و گوش شنوا برای حق ندارند، بنابر این (ان الذین کفروا سواء علیهم ء انذرتهم ام لم تنذرهم لایؤمنون )(55)،(همانا کسانی که کافر شدند چه آنها را انذار دهی یا ندهی برای آنهایکی است و ایمان نمی آورند). [ نظرات / امتیازها ]

اى رسول گرامى! به توقّعات نابجاى کفّار توجّه نکن. آنان هرکدام توقّع دارند اوراق متعدّدى از آیات برایشان نازل شود؛ «بل یرید کلّ امرء منهم ان یؤتى صحفاً منشّرةً» [412] در حالى که ما ترا همراه منطق حقّ براى مردم فرستاده‏ایم تا از طریق بشارت وانذار، آنان را نسبت به سعادت خودشان آشنا کنى. اگر گروهى بهانه جویى کرده و از پذیرش حقّ سرباز زدند و توقّع داشتند که بر آنان وحى نازل شود، تو مسئول دوزخِ آنان نیستى، تو فقط عهده‏دار بشارت و انذارى، و مسئول نتیجه و قبول یا ردّ مردم نیستى.
بشارت و انذار، نشانه‏ى اختیار انسان است. در قرآن مکرر این معنا آمده است که آنچه بر خداوند است، فرستادن پیامبرى معصوم با منطق حقّ همراه با بشارت و انذار است. حال مردم خودشان هستند که آزادانه یا راه حقّ را مى‏پذیرند و یا سرسختانه لجاجت مى‏کنند. [ نظرات / امتیازها ]

إِنَّا أَرْسَلْناکَ بِالْحَقِّ بَشِیراً وَ نَذِیراً وَ لا تُسْئَلُ عَنْ أَصْحابِ الْجَحِیمِ (119)

بعد از آن حقیقت و صدقیت نبوت حضرت رسالت صلّى اللّه علیه و آله و سلم را بیان مى‌فرماید:

إِنَّا أَرْسَلْناکَ بِالْحَقِ‌: بدرستى که ما فرستادیم تو را اى پیغمبر در حالتى که به حق و از جانب حق مبعوث شدى براستى و درستى، بَشِیراً وَ نَذِیراً:
در حالتى که مژده دهنده مؤمنان را به ثواب عظیم و ترساننده کافران و مخالفان را از عذاب جحیم، پس بر تو بأسى نیست اگر اهل عناد و کفر اصرار نمایند در کفر یا مکابره کنند در قبول حق. وَ لا تُسْئَلُ عَنْ أَصْحابِ الْجَحِیمِ‌: و مسئول نخواهى شد روز قیامت از آنها که اهل جهنمند، یعنى از تو سؤال و مؤاخذه نکنند که چرا ایشان ایمان نیاوردند بعد از آنکه تبلیغ رسالت کردى و بر وفق آیات باهره و معجزات ظاهره به ایشان نمودى.

تنبیه: در آیه شریفه اشاراتى است:

1- اخبار به حقانیت حضرت رسالت صلّى اللّه علیه و آله و سلم و اطلاع عموم به آنکه ما تو را مبعوث ساختیم و از جانب ما رسول فرمان ما مى‌باشى.

2- شأن مقام رسالت که بشارت مؤمنان و مطیعان باشد به بهشت و
ثواب، به سبب حسن اختیار ایمان و طاعت و عبادت؛ و ترسانیدن کافران و معاندان و عاصیان به جهنم و عقاب، به سوء اختیار کفر و مخالفت و عصیان.

3- رفع مسؤلیت از آن حضرت نسبت به کافران و مخالفان که طغیان و سرکشى نمودند، لا جرم مستوجب عذاب شدند، زیرا اتمام حجت به آیات بینات بر آنها شد و با وجود بر این کافر گردیدند.

4- آیه شریفه عام است نسبت به تمام مردم تا انقراض عالم که حضرت خاتم صلّى اللّه علیه و آله و سلم از جانب پروردگار مبشر است مؤمنان را، و منذر است مخالفان را. [ نظرات / امتیازها ]

إِنَّا أَرْسَلْناکَ بِالْحَقِّ بَشِیراً وَ نَذِیراً وَ لا تُسْئَلُ عَنْ أَصْحابِ الْجَحِیمِ (119)

ترجمه‌

بدرستى که ما فرستادیم ترا براستى مژده دهنده و بیم دهنده و پرسیده نمیشوى از اهل دوزخ.

تفسیر
چون تو بشیر و نذیرى باکى نیست بر تو اگر کفار اصرار و ابرام نمایند در کفر و مستحق جهنم شوند چون تو بوظیفه خود عمل نمودى و مسئولیت قبول آنها بعهده تو نیست و از حضرت باقر (ع) در مجمع نقل نموده که لا تسئل بصیغه نهى است چنانچه نافع قرائت نموده است یعنى سؤال منما از اهل دوزخ که آنها کیانند شاید مصلحت در تعیین اشخاص نباشد. [ نظرات / امتیازها ]