معمولاً بیان صداها در زبان عرب بر وزن فعیل است، مثل: زفیر، شهیق، زئیر و هریر، و زفیر به صدایى گفته مى‏شود که با بازدم همراه است.
منظور از جمله «لا یسمعون» این نیست که اهل دوزخ هیچ صدایى نمى‏شنوند، بلکه مراد آنست که هر چه فریاد مى‏زنند پاسخ نجات بخشى دریافت نمى‏کنند، زیرا در قرآن آیاتى است که بر شنیدن اهل جهنّم دلالت مى‏کند، آنجا که از مأمور عذاب، مهلت مى‏خواهند و یا از خداوند، درخواست نجات مى‏کنند و یا زمانى که از آنان سؤال مى‏شود پاسخ مى‏دهند. [ نظرات / امتیازها ]