إِلاَّ عَلى أَزْواجِهِمْ أَوْ ما مَلَکَتْ أَیْمانُهُمْ فَإِنَّهُمْ غَیْرُ مَلُومِینَ «6»
إِلَّا عَلى أَزْواجِهِمْ: مگر بر زنهاى خودشان که بر ایشان عقد بستهاند، أَوْ ما مَلَکَتْ أَیْمانُهُمْ: یا بر زنانى که مالک شدند دستهاى ایشان. مراد ملک یمین و کنیز باشند. فَإِنَّهُمْ غَیْرُ مَلُومِینَ: پس بدرستى که ایشان غیر ملامت شوندگان، یعنى به وطى این دو نوع مذمت و ملامت نشوند، زیرا شرع مقدس اسلام به این دو سبب حلال فرموده: یکى عقد به دوام، یا متعه و دیگر به ملک یمین.
[ نظرات / امتیازها ] إِلاّ عَلی أَزواجِهِم أَو ما مَلَکَت أَیمانُهُم فَإِنَّهُم غَیرُ مَلُومِینَ «6»
مگر بر زوجهای خود یا کسانی که به ملک یمین مالک شدهاند که کنیزان باشند، بعضی گفتند، اینکه آیه و آیه قبل اختصاص دارد به رجال نظر به اینکه رجال اگر به ملک یمین مالک شدند میتوانند نزد کنیزان خود بروند و اما نساء اگر مالک عبید شدند نزد غلام خود نمیتوانند بروند و اینکه اشکال در اینکه صورت هم وارد است زیرا رجال هم نمیتوانند نزد غلام خود بروند که با آنها لواط کنند و ما میگوییم که آیه قبل مطلق است.
غایة الامر اینکه آیه فقط استثناء میکند که زنها و کنیزان نباید حفظ فروج کنند از شوهرها و موالیان خود از رجال حتی اگر مالک آنها زن باشد کنیز هم میتواند نزد مالکه خود برود، بلی زن مطلقا بزن تا اندازه محرم است که صورت و بدن را نباید حفظ کنند همین نحوی که بزنهای دیگر باشد، و اما عورت را فقط به شوهر و مولای خود محرم هست که نباید حفظ کند، و اما بزنهای دیگر حتی مادر و دختر و خواهر و سایر اقوام حتی از کنیز خود باید حفظ کند بناء علی هذا میگوئیم زن و شوهر هر دو بعورت دیگری محرم هستند که نزدیک دیگر بروند و همچنین مولی و کنیز هر دو بیک دیگر محرم هستند مشروط باین که کنیز شوهر نداشته باشد، یا در عده شوهر نباشد، بلکه بسا شوهر و زن هم حرام است نزدیک هم بروند مثل حال حیض و نفاس و در حال احرام و در مورد لعان تا
کفاره نداده و از اینکه جهت میگوئیم در موضوع حج تا طواف نساء و نماز آن نشده نزد زنهای خود حرام است و اولاد حرامزاده میشود، و عامه طواف نساء ندارند چون خلیفه ثانی گفت: (متعتان کانتا فی عهد رسول اللّه محلّلتان و انا احرّمهما و اعاقب علیهما).
[ نظرات / امتیازها ]