مراد از «فریق» همانطور که در سابق گفتیم یا همه یهودیان است و یا طایفه‏اى از ایشان. [ نظرات / امتیازها ]

شان نزول آیهاز مجموع آنچه در کتب شیعه و اهل تسنن درباره شان نزول این آیات نقل شده چنین استفاده مى‏شود که یکى از یهودیان به نام "شاس بن قیس" که پیرمردى تاریک دل و در کفر و عناد کم نظیر بود روزى از کنار مجمع مسلمانان مى‏گذشت، دید جمعى از طایفه "اوس" و "خزرج" که سالها با هم جنگهاى خونینى داشتند، در نهایت صفا و صمیمیت گرد هم نشسته، مجلس انسى بوجود آورده‏اند، و آتش اختلافات شدیدى که در جاهلیت در میان آنها شعله‏ور بود به کلى خاموش شده است. او از دیدن این صحنه بسیار ناراحت شد و با خود گفت اگر اینها تحت رهبرى محمد (صلی الله علیه و آله) از همین راه پیش روند، موجودیت یهود به کلى در خطر است. در این حال نقشه‏اى به نظر او رسید، و یکى از جوانان یهودى را دستور داد که به جمع آنها بپیوندد، و حوادث خونین "بغاث" (محلى که جنگ شدید اوس و خزرج در آن نقطه واقع شد) به یاد آنها بیاورد، و آن حوادث را پیش چشم آنها مجسم سازد. اتفاقا این نقشه که با مهارت وسیله آن جوان یهودى پیاده شد، مؤثر واقع گردید و جمعى از مسلمانان از شنیدن این جریان به گفتگو پرداختند، و حتى بعضى از افراد طایفه "اوس" و "خزرج" یکدیگر را به تجدید آن صحنه‏ها تهدید کردند، چیزى نمانده بود که آتش خاموش شده دیرین بار دیگر شعله‏ور گردد. خبر به پیامبر (صلی الله علیه و آله) رسید، فورا با جمعى از مهاجرین به سراغ آنها آمد، و با اندرزهاى مؤثر و سخنان تکان دهنده خود آنها را بیدار ساخت. جمعیت چون سخنان آرام بخش پیامبر را شنیدند از تصمیم خود برگشتند، و سلاحها را بر زمین گذاشته، دست در گردن هم افکنده، به شدت گریه کردند، و دانستند این از نقشه‏هاى دشمنان اسلام بوده است، و صلح و صفا و آشتى بار دیگر کینه‏هایى را که میخواست زنده شود شستشو داد. در این هنگام چهار آیه 98 تا 101 نازل شد که در دو آیه نخست، یهودیان اغوا کننده را نکوهش مى‏کند، و در دو آیه بعد به مسلمانان هشدار مى‏دهد. [ نظرات / امتیازها ]

شأن نزول: دو طایفه یکى «اوس» و دیگر «خزرج» در جاهلیت، میان ایشان سالها نزاع بود چون مسلمان شدند، الفت و محبت به واسطۀ اسلام ما بین آنها واقع شد مدتى گذشت، مفسدین نگذاشتند این مودت باقى باشد به تدابیر و حیل کم کم ایجاد خصومت، و به اندک زمانى آتش فتنه و نزاع واقع شد جبرئیل آیات شریفه را نازل کرد و حضرت در قلب دو قبیله ایستاد و فرمود: با وجودى که من در میان شما هستم، رسوم جاهلیت را وانمى گذارید و پس از تشرف به دین اسلام، طریق دین دارى را وامى گذارید از فرمایش حضرت، سلاح ریخته، استغفار کنان و اشک ریزان با یکدیگر صلح نمودند

یٰا أَیُّهَا اَلَّذِینَ آمَنُوا :اى کسانى که ایمان آوردید به خدا و معتقدات حقۀ ایمانیه، إِنْ تُطِیعُوا :اگر اطاعت کنید و پیروى نمائید مقاصد، فَرِیقاً مِنَ اَلَّذِینَ أُوتُوا اَلْکِتٰابَ :گروهى از کسانى که داده شده اند کتاب آسمانى، مراد یهودند، یَرُدُّوکُمْ بَعْدَ إِیمٰانِکُمْ :برمى گردانند شما را بعد از ایمان آوردن شما به دین اسلام، کٰافِرِینَ :در حالتى که کافرشوندگان باشید، یعنى اگر پیروى نمائید ایشان را، شما را مرتد سازند از اسلام و راه مستقیم

تبصره: گرچه آیۀ شریفه در حق آن جماعت نازل شده، لکن خطاب متوجه عموم اهل ایمان است در هر عصر و زمان، که اطاعت و پیروى نکنند اهل کتاب را که در صدد انحراف مسلمانانند از ایمان
[ نظرات / امتیازها ]