نکال بودن قطع، مصحح و باعث آن شده که جمله «فَمَنْ تابَ مِنْ بَعْدِ ظُلْمِهِ وَ أَصْلَحَ فَإِنَّ اللَّهَ یَتُوبُ عَلَیْهِ ...» بر آن متفرع شود، که حاصل آن تفریع چنین می شود: حال که قطع دست دزد نکالى است از خداى تعالى تا شخص عقوبت شده و از گناه خود بر گردد، پس اگر دزدى بعد از دزدیش توبه کند و خود را اصلاح نماید، به طورى که دیگر پیرامون دزدى نگردد- که همین معناى توبه را تثبیت می کند- خداى تعالى توبه اش را مى‏پذیرد و مغفرت و رحمتش به وى بر می گردد براى اینکه خداى تعالى غفور و رحیم است، هم چنان که خودش فرموده: «ما یَفْعَلُ اللَّهُ بِعَذابِکُمْ إِنْ شَکَرْتُمْ وَ آمَنْتُمْ، وَ کانَ اللَّهُ شاکِراً عَلِیماً» (نسا/147). [ نظرات / امتیازها ]

1- براى انسان خطاکار، همیشه راه بازگشت و اصلاح، باز است. «فَمَنْ تابَ»
2- توبه، تنها یک ندامت درونى نیست؛ بلکه باید همراه با جبران مفاسد گذشته باشد. «وَ أَصْلَحَ»
3- اگر انسان توبه کند، خداوند هم توبه او را مى‏پذیرد. «یَتُوبُ عَلَیْهِ»
4- سرقت، ظلم به خود و جامعه و تجاوز به امنیّت جامعه است. «بَعْدِ ظُلْمِهِ»
5- مجرمان را باید به راه خدا دعوت و امیدوار کرد. فَإِنَّ اللَّهَ یَتُوبُ‏ ... غَفُورٌ، رَحِیمٌ‏

[ برای مشاهده توضیحات کلیک کنید. ]

[ نظرات / امتیازها ]