به طورى که از ظاهر سیاق برمى‏آید کلمه «سلام» در اینجا به همان معناى لغوى یعنى دور بودن از آفات ظاهرى و باطنى است. و «دار السلام» به معناى آن محلى است که در آن هیچ آفتى از قبیل مرگ، مرض و فقر و هیچ عدم و فقدانى دیگر و هیچ غم و اندوهى واردین را تهدید نمى‏کند، و چنین محلى همان بهشت موعود است و جز آن نمى‏تواند باشد، مخصوصا بعد از آنکه مقید به قید «عِنْدَ رَبِّهِمْ» شده است.

[ برای مشاهده توضیحات کلیک کنید. ]

[ نظرات / امتیازها ]

اولیاى خدا در همین دنیا هم وعده بهشت و دار السلام را که خداوند به آنان داده احساس مى‏کنند، یعنى دنیا هم براى آنان دار السلام است، براى اینکه اینگونه افراد کسى را جز خداوند مالک نمى‏دانند، و در نتیجه مالک چیزى نیستند تا بترسند روزى از دستشان برود و یا از فقدان و از دست دادنش اندوهگین شوند، هم چنان که خداى تعالى در حقشان فرموده: «أَلا إِنَّ أَوْلِیاءَ اللَّهِ لا خَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَ لا هُمْ یَحْزَنُونَ»(یونس/62) و در فکر هیچ چیزى جز پروردگار خود نیستند، و زندگى‏شان همه در خلوت با او مى‏گذرد، به همین جهت ایشان در همین دنیا هم که هستند در دار السلام‏اند، و خداوند ولى ایشان است و آنان را در مسیر زندگى به نور هدایت سیر مى‏دهد، همان نورى که از دلهایشان تابیده چشم عبرت بینشان را روشن ساخته است. [ نظرات / امتیازها ]

مرجع ضمیرهاى جمعى که در آیه است- بطورى که گفته مى‏شود- کلمه قوم در «لِقَوْمٍ یَذَّکَّرُونَ»(انعام/126) است، چون این کلمه از کلمات دیگرى که ممکن است مرجع باشد به ضمایر مزبور نزدیک‏تر است. لیکن دقت در آیه رجوع ضمایر را به هدایت یافتگان مذکور در آیه قبل تایید مى‏کند، چون آیات مورد بحث در مقام بیان احسانى است که خدا به هدایت یافتگان مى‏کند، پس ناگزیر باید ضمایرى که در وعده مزبور است نیز به آنان برگردد، و اگر در میان آیات ذکرى از قوم نامبرده به میان آمده تبعى بوده نه بالاصاله. [ نظرات / امتیازها ]

1- در بهشت، خشونت، رقابت، حسرت، تهمت، حسد، کینه، دروغ، اندوه و هیچ گونه مرگ و مرض و فقر راهى ندارد. «دارُ السَّلامِ»
2- برتر از نعمت امنیّت و سلامت، در سایه‏ى لطف مخصوص پروردگار بودن است. «دارُ السَّلامِ عِنْدَ رَبِّهِمْ»
3- خداوند خود امور رهروان راه مستقیم را به عهده دارد. «وَ هُوَ وَلِیُّهُمْ»
4- رسیدن به ولایت الهى، در سایه‏ى عمل و تلاش انسان است. «وَ هُوَ وَلِیُّهُمْ بِما کانُوا یَعْمَلُونَ» [ نظرات / امتیازها ]

1 انسان وقتى در آرامش است که رهبر و سرپرست او شخصى کریم و عادل و مکان او نیز اَمن باشد

براى انسان هاى بیداردل، هم خانه ى امن وامان فراهم آمده و هم این افتخار نصیب آنان شده که سرپرستى شان با خدا باشد؛ البته همه ى این پاداش ها به خاطر اعمال نیک مؤمنان بیداردل است

2 واژه ى «سلام» در اصل به معناى سلامتى از هر آفت ظاهرى و باطنى است و سلامت حقیقى فقط در بهشت است؛ چون در آنجا بقاى بدون فنا، غناى بدون فقر، عزّت بدون ذلت، و سلامت بدون ناراحتى و بیمارى است

در آنجا از جنگ، خون ریزى، خشونت، رقابت هاى ناسالم و طاقت فرسا، دروغ و تهمت و حسد و کینه و غم و اندوه خبرى نیست و از هر نظر آرامش در انتظار انسان است

3 تعبیر «نزد پروردگارشان» نوعى لطف و مرحمت الهى را مى رساند که این خانه ى سلامت، در نزد پروردگار آنهاست؛ و در «سایه ى لطف پروردگار بودن» از نعمت هاى دیگر بالاتر است [ نظرات / امتیازها ]