توضیح : از جمله استدلالات عجیب و شگفت‏آورى که به امثال این آیه و آیه« قالَ الْمَلَأُ الَّذِینَ اسْتَکْبَرُوا مِنْ قَوْمِهِ لَنُخْرِجَنَّکَ یا شُعَیْبُ وَ الَّذِینَ آمَنُوا مَعَکَ مِنْ قَرْیَتِنا أَوْ لَتَعُودُنَّ فِی مِلَّتِنا قالَ أَ وَ لَوْ کُنَّا کارِهِینَ قَدِ افْتَرَیْنا عَلَى اللَّهِ کَذِباً إِنْ عُدْنا فِی مِلَّتِکُمْ بَعْدَ إِذْ نَجَّانَا اللَّهُ مِنْها وَ ما یَکُونُ لَنا أَنْ نَعُودَ فِیها إِلَّا أَنْ یَشاءَ اللَّهُ رَبُّنا»(الأعراف/88و89) شده، این است که گفته‏اند: انبیاء(علیه‌السلام) قبل از آنکه مبعوث به نبوت شوند کافر بودند، به شهادت اینکه در آیه مورد بحث به پیغمبر اکرم(صل‍ی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم) چنین تلقین مى‏کند که از زبان خود و همه مسلمین به کفار بگوید: آیا بعد از اینکه خداوند هدایتمان کرد دست از دین خدا کشیده به کفر سابقمان برگردیم؟. و همچنین از قول شعیب نقل کرده که به کفار معاصر خود گفت: آیا اگر بعد از آنکه خداوند از ملت و کیش باطل شما نجاتمان داد باز هم به آن کیش برگردیم به خداوند دروغ نبسته‏ایم؟. از این دو آیه برمى‏آید که انبیا، قبل از بعثتشان کافر بوده‏اند و خداوند آنان را به دین خود هدایت نموده و از کیش و ملت باطل، نجاتشان داده است.
و لیکن این استدلال بسیار پوچ و فاسد است، براى اینکه وقتى پیغمبرى بخواهد با کفار معاصرش احتجاج کند البته به زبان جامعه دینى خود حرف مى‏زند (همان جامعه که افرادش قبلا مشرک بودند، و خداوند به وسیله همین پیغمبر آنان را به دین حق هدایت نمود) البته نمى‏خواهیم بگوییم صرف اینکه سابقا افراد جامعه کافر بوده‏اند، مصحح این است که کفر را از باب غلبه به همگى امت و پیغمبرش نسبت داده باشد، زیرا که چنین چیزى لایق کلام خداوند نیست، بلکه مقصود ما این است که بر یک جامعه دینى مرکب از امت و پیغمبر صادق است گفته شود این جامعه از شرک نجات یافته و مشمول هدایت پروردگار سبحان شده است، زیرا این خداى سبحان است که امت را به وسیله پیغمبرش و آن پیغمبر را بدون وسیله بلکه به هدایت خود، راهنمایى نموده، و اگر عنایت و دستگیرى او نبود، جز به گمراهى راه نمى‏بردندآرى، بغیر از خداى تعالى هیچ موجودى مالک نفع و ضرر خود نیست، حتى انبیاء(علیه‌السلام). بنا بر این، اگر پیغمبرى از زبان خود و جامعه‏اش بگوید: «سزاوار نیست بعد از اینکه خداوند هدایتمان نمود، باز به عقب برگشته و بعد از دستگیرى او، شرک سابق را از سر گیریم» چه دلالتى دارد بر اینکه پیغمبر نامبرده هم قبلا کافر بوده؟ علاوه بر این، اگر خواننده محترم به خاطر داشته باشد، ما در بحث‏هاى متنوعى که سابقا در باره عصمت انبیاء(علیه‌السلام) کردیم گفتیم که آیات قرآن شریف صریح در عصمت انبیا است، و اینکه ساحت آنان حتى از کوچک‏ترین معاصى صغیره (تا چه رسد به گناه کبیره) پاک است، چه رسد به اینکه به خداى تعالى شرک ورزیده باشند. [ بستن توضیحات ]