(تبارک الذی بیده الملک و هو علی کل شی ء قدیر):(پربرکت است خدایی که ملک بدست اوست و او بر هر چیزی تواناست )(مبارک )یعنی مصدر صدور خیرات و برکات .می فرماید: پر خیر و برکت است خدایی که ملک بدست اوست و او کمال تسلط را برآن دارد و قدرت او نامحدود است و بر هر امری تواناست . [ نظرات / امتیازها ]

سوره ملک، آغازین سوره جزء بیست و نهم قرآن کریم است. این سوره از سوره‏هاى مکّى و داراى سى آیه مى‏باشد. نام دیگر این سوره، «تبارک» است.
«مُلک» و «تبارک»، هر دو برگرفته از آیه اول است و به ترتیب به معناى «فرمانروایى» و «پر برکت» مى‏باشند.
محتواى این سوره به طور کلى شامل سه محور زیر است:
1. مباحثى در مورد مبدأ هستى، صفات خداوند، نظام شگفت‏انگیز خلقت، آفرینش هستى و انسان و ابزارهاى انسان براى شناخت.
2. بحث هایى درباره معاد، عذاب دوزخ و گفتگوى جهنمیان در قیامت.
3. تهدید کافران و ظالمان به عذاب‏هاى دنیوى و اخروى.
در فضیلت این سوره آمده است: قرائت این سوره موجب نجات از عذاب قبر است. [ نظرات / امتیازها ]

مهم ترین مطالب ارائه شده در سوره مبارکه ملک:

● مباحث خداشناسی و اوصاف و افعال الهی
● آفرینش آسمان و زمین
● مرگ و حیات، وسیله آزمایش الهی
● معاد و حشر و نشر

البته به شیوه دیگر تقسیم مطالب سوره مبارکه ملک به شکل ذیل نیز نافذ است:

◄ گفتار اول؛ آیه ۱-۵
دلایل فرمانروایی خدا بر جهان هستی



← دلیل اول؛ آیه ۱
وابستگی جهان به عنایت مستمر خدا



← دلیل دوم؛ آیه ۲
آفرینش حکیمانه مرگ و حیات انسان



← دلیل سوم؛ آیه ۳-۵
آفرینش هماهنگ و هدف‌دار نظام کیهانی

◄ گفتار دوم؛ آیه ۶-۱۴
تأثیر اعتقاد به ربوبیت خدا در سرنوشت انسان



← مطلب اول؛ آیه ۶-۱۱
کیفر منکران ربوبیت الهی و علت آن



← مطلب دوم؛ آیه ۱۲
پاداش معتقدان به ربوبیت الهی



← مطلب سوم؛ آیه ۱۳-۱۴
آگاهی خدا از عقاید انسان

◄ گفتار سوم؛ آیه ۱۵-۳۰
نشانه‌های تدبیر خدا در زندگی انسان



← نشانه اول؛ آیه ۱۵-۱۸
آماده‌کردن زمین برای بهره‌مندی انسان



← نشانه دوم؛ آیه ۱۹
پرواز پرندگان در آسمان



← نشانه سوم؛ آیه ۲۰-۲۲
یاری‌رسانی خدا به انسان‌ها



← نشانه چهارم؛ آیه ۲۳
قدرت شنوایی، بینایی و تعقل در انسان



← نشانه پنجم؛ آیه ۲۴-۲۷
محشورشدن انسان به سوی خدا



← نشانه ششم؛ آیه ۲۸-۲۹
رحمت خدا بر مؤمنان



← نشانه هفتم؛ آیه ۳۰
جاری نمودن آب روی زمین



[ نظرات / امتیازها ]

سوره ملک دارای 7 نام به شرح ذیل است :
← ملک
← تبارک
← مانعه مانعه یعنی بازدارنده
← مناعه مناعه یعنی بسیار بازدارنده
در روایتی از ابن عباس آمده است که پیامبر صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم در شان سوره ملک فرمودند: «هی المانعة، هی المنجیة، تنجیه من عذاب القبر؛ سوره ملک (برای کسی که آن را تلاوت و به آن عمل کند) مانع عذاب قبر است و او را از آن عذاب نجات می‌دهد». با عنایت به مضمون روایت نبوی صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم سوره ملک را مانعه و مناعه نیز نامیده‌اند.
← منجیه
منجیه به معنای نجات‌دهنده است. کسی که سوره ملک را تلاوت و به آن عمل کند؛ براساس روایت ابن عباس از پیامبر صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم، از عذاب قبر و جهنم نجات می‌یابد.

← واقیه واقیه از ماده وقی به معنای نگهدارنده و بازدارنده است.
سوره ملک برای کسی که آن را تلاوت و به آن عمل کند بازدارنده از عذاب جهنم است؛ از این رو آن را «واقیه» نیز نامیده‌اند.
← مجادله
مجادله مصدر جادل نوعی مناظره است که برای اظهار و روشن ساختن مطلب حق و واداشتن خصم به پذیرش آن صورت می‌پذیرد. چون سوره ملک در قیامت و در پیشگاه خداوند به مجادله و دفاع از قاری و تلاوت کننده این سوره می‌پردازد «مجادله» نیز نام گرفته است.

البته در خصوص این همه آثار مترتب که در قرائت این سوره نقل شده است باید توجه داشت که:
هر عمل و هر کاری یک بعد ظاهری دارد که عبارت است از بعد ناسوتی و این سویی، و یک بعد باطنی دارد که عبارت از ملکوت آن عمل است.
پس این آثار سوره مبارکه را باید در بعد ملکوتی جست و نظاره کرد.

عوالم چهارگانه :

عالم ناسوت : ناسوت بمعنای طبیعت، عالم مادی است و برخی از لغت‌شناسان، اصل ناسوت را از ناس می‌دانند و عالم ناسوت، یعنی عالم ماده و حرکت وزمان و مکان، و به عبارت دیگر عالم طبیعت و محسوسات یا عالم دنیا.

عالم ملکوت : عالم ملکوت همان عالم مثال است که مرتبة ظهور حقایق مجرد و لطیف با آثار و عوارض مادى نظیر شکل و مقدار است. از این مرتبه به «خیال منفصل» تعبیر شده است.

عالم جبروت : مراد، همان عالم عقل و عالم معناست و فوق عالم ملکوت است. در اثبات عالم جبروت و عقل گفته شده که برخی فلاسفه معتقدند: از آنجا که عالم لاهوت و ذات الله وسیع و احد و دارای بساطت محض است ، نمی تواند مستقیما و بلاواسطه به وجود آورنده و مدبر و محیط بر عالم طبیعت و عالم ملکوت شود لذا قائل به «صادر اول» شده اند که بدون واسطه و مستقیماً، ذات اقدس خداوند به او توجه کرده است و مدعی شده اند که صادر اول، باید کاملترین و بسیط ترین ممکنات باشد که به سایر موجودات مادون خود، افاضة وجود کند، چنین موجودی باید جدای از ماده و زمان و مکان باشد. این چنین موجودی را به اصطلاح «عقل» می نامند

عالم لاهوت : لاهوت مشتق از الله و به معانی عالم غیب، عالم الهی، جهان مینوی.[۶] عالم لاهوت عالم خداوندی است که برهمه عوالم وجود مستولی است
[ نظرات / امتیازها ]