لَوْ أَنْزَلْنَا هَٰذَا الْقُرْآنَ عَلَىٰ جَبَلٍ لَرَأَیْتَهُ خَاشِعًا مُتَصَدِّعًا مِنْ خَشْیَةِ اللَّهِ ۚ وَتِلْکَ الْأَمْثَالُ نَضْرِبُهَا لِلنَّاسِ لَعَلَّهُمْ یَتَفَکَّرُونَ
پروردگار در این آیه خبر می دهد از عظمت قرآن و بر سبیل(صراط) مثلاً می‌فرماید اگر ما این قرآن را  برکوهی نازل کرده بودیم و آن کوه از چیزهائی بود که می شنید و تعقل و اندیشه می نمود مشاهده می کردی ای محمد( صلی الله علیه و آله و سلم) که  کوه خاشع (فروتن) و ذلیل شده و از ترس خدا متلاشی و شکافته می شد ولی کفار قسی القلب دل هایشان به مواعظ (پند ها)قرآن نرم نخواهد شد و این مثل ها را در قرآن می زنیم برای مردم تا فکر و اندیشه کنند و پند و عبرت بگیرند پس از آن خبر می دهد به عظمت و ربوبیت خود

(إِنَّ الَّذِینَ یُحَادُّونَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ کُبِتُوا کَمَا کُبِتَ الَّذِینَ مِنْ قَبْلِهِمْ ۚ وَقَدْ أَنْزَلْنَا آیَاتٍ بَیِّنَاتٍ ۚ وَلِلْکَافِرِینَ عَذَابٌ مُهِینٌ یَوْمَ یَبْعَثُهُمُ اللَّهُ جَمِیعًا فَیُنَبِّئُهُمْ بِمَا عَمِلُوا ۚ أَحْصَاهُ اللَّهُ وَنَسُوهُ ۚ وَاللَّهُ عَلَىٰ کُلِّ شَیْءٍ شَهِیدٌ):
کسانی که باخدا و رسولش مخالفت می‌کنند مانند کافران پیشین به رو در آتش دوزخ می‌افتند و ما آیات روشن خود را فرستادیم و از برای کفار عذاب ذلت و خواری مهیا شده ای رسول ما یاد کن آن روزی را که خدای تعالی تمام خلایق را برای حساب زنده گرداند و خبر دهد ایشان رابه آن چه عمل کرده‌اند یعنی اعمال شان را در مقابل آن ها آورند تا خجل و شرمنده شوند و این شرمندگی نوعی از عقوبت (شکنجه،تنبیه) و عذاب می باشد چنان که یکی از ما به دیگری می گوید تو را آگاه کنم از آنچه کرده ای تمام آن اعمال و معاصی را که به جا آورده‌اند خداوند ضبط فرموده و آن ها فراموش کرده اند پروردگارایشان را آگاه سازد که او بر همه چیز دانا و گواهست.

إِنَّ الْمُصَّدِّقینَ وَ الْمُصَّدِّقاتِ وَ أَقْرَضُوا اللَّهَ قَرْضاً حَسَناً یُضاعَفُ لَهُمْ وَ لَهُمْ أَجْرٌ کَریمٌ
در کافی ذیل آیه فوق از حضرت صادق (علیه السلام) روایت کرده فرمود: خداوند واجب نموده در اموال اغنیاء فرضیه ای را که ستایش نمی شوند در اثر اداء آن و آن فرضیه زکات است به واسطه زکات خود خون آن ها محفوظ است و به سبب اداء زکات مسلمان نامیده می شوند. و حقوق دیگری برای ایشان واجب فرموده و آیه فوق را تلاوت فرمودند و حضرت موسی بن جعفر (علیه السلام) فرمود آیه نازل شده در حق کسانیست که صله امام به جا می آورند.

وَالَّذِینَ جَاءُوا مِنْ بَعْدِهِمْ یَقُولُونَ رَبَّنَا اغْفِرْ لَنَا وَلِإِخْوَانِنَا الَّذِینَ سَبَقُونَا بِالْإِیمَانِ وَلَا تَجْعَلْ فِی قُلُوبِنَا غِلًّا لِلَّذِینَ آمَنُوا رَبَّنَا إِنَّکَ رَءُوفٌ رَحِیمٌ
کسانی که بعد از مهاجر و انصار آمدند دائم در دعابه درگاه خدا عرض می کنند پروردگارا ما و برادران دینی ما را که در ایمان بر ما سبقت داشتند ببخش و درد دل ما هیچ کینه و حسد قرار نده پروردگارا تویی که در بندگانت بسیار رئوف و مهربانی محمد بنی عباس از ابن عباس ذیل آیه و الذین جاء و من بعدهم روایت کرده گفت خداوند واجب فرموده بر هر مسلمانی که استغفار کند برای امیرالمومنین (علیه السلام)بنص آیه فوق زیرا آن حضرت سابق امت است در ایمان و این حدیث را در مجالس از حضرت امام حسن (علیه السلام) روایت کرده است

(وَذَرْنِی وَالْمُکَذِّبِینَ أُولِی النَّعْمَةِ وَمَهِّلْهُمْ قَلِیلًا إِنَّ لَدَیْنَا أَنْکَالًا وَجَحِیمًا وَطَعَامًا ذَا غُصَّةٍ وَعَذَابًا أَلِیمًا یَوْمَ تَرْجُفُ الْأَرْضُ وَالْجِبَالُ وَکَانَتِ الْجِبَالُ کَثِیبًا مَهِیلًا ):
ای رسول به من رها کن این کافران را که تو را تکذیب می کنند چون صاحب مالند آن ها مغرور به نعمت و مال خود شدند مهلت ده ایشان را اندکی از روزگار که آن ها به زودی به شمشیر تو کشته شوند و به آتش من سوخته گردند و این آیه برای تهدید و وعید کفار و منافقین است

توضیح : درکافی ذیل ( دنباله) آیه فوق از حضرت موسی بن جعفر (علیه السلام) روایت کرد فرمود معنای آیه آنست: ای محمد (صلی الله علیه و آله و سلم) صبر کن بر آن چه درباره شما می گویند و رها کن کفار را و وا گذر مرا با کسانی که تکذیب می‌کنند امیرالمومنین وصی تو را- محمد بن فضل می گوید ‏ سوال نمودم از آن حضرت این معنی تنزیل(نازل شدن) آیه است؟ فرمود بلی و این حدیث را ابن شهر آشوب نیز روایت کرده پس از آن تهدید دیگری می کند و می فرماید نزد ما غل(قلاده) و زنجیر، عذاب و آتش دوزخ برای کیفر(مجازات) کافران آماده است
و غل زنجیر دوزخیان برای آن نیست تا ایشان
نگریزند بلکه عادت اهل زندان است و نوعی دیگر از عذاب باشد و طعامی باشد از برای دوزخیان که از فرط (فراوانی) غصه و اندوه گلو گیر آن ها می شود و عذاب دردناک برای ایشان آماده است
یک روز امیرالمومنین دندانش درد گرفت و از آن متالم (دردمند)شد گفت پروردگارا شما که درباره استخوان این همه درد و رنج می‌توانی بیا فرینی پس ما را آیه إِنَّ لَدَیْنَا أَنْکَالًا وَجَحِیمًاچه احتیاج است آن روز که زمین و کوه هابه لرزه درآید و کوه ها مانند تل ریگی شود و چون موج روان گردد

(أَأَشْفَقْتُمْ أَنْ تُقَدِّمُوا بَیْنَ یَدَیْ نَجْوَاکُمْ صَدَقَاتٍ ۚ فَإِذْ لَمْ تَفْعَلُوا وَتَابَ اللَّهُ عَلَیْکُمْ فَأَقِیمُوا الصَّلَاةَ وَآتُوا الزَّکَاةَ وَأَطِیعُوا اللَّهَ وَرَسُولَهُ ۚ وَاللَّهُ خَبِیرٌ بِمَا تَعْمَلُونَ):
آیا ترسیدید از آن که پیش از راز گفتن با رسول خدا صدقه دهید فقیر شوید؟ حال آن که صدقه ندادید خدا هم شما را بخشید اینک نماز به پا دارید و زکات بدهید و خدا و رسولش را اطاعت کنید پروردگار به هرچه عمل کنید آگاه هست.-
عمر گفت امیرالمومنین (علیه السلام )دارای سه چیز بود که کسی دیگر آن ها را دارا نبود و اگر من یکی از آن ها را داشتم بهتر بود برایم از داشتن شتران سرخ موی اول همسری با حضرت فاطمه، تمام صحابه حضرت فاطمه(علیه السلام)را از پیغمبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) خواستگاری کردند آن حضرت همه را رد کرد به جز امیرالمومنین (علیه السلام) دوم در روز خیبر رسول خدا فرمود فردا پرچم را به دست کسی خواهم داد که خدا و رسولش او را دوست دارند و او نیز خدا و رسولش را دوست می دارد حمله می کند بر دشمنان و هرگز فرار نخواهد کرد، پرچم را به دست امیرالمومنین (علیه السلام )داد سوم آیه نجوا است که فرمود آمد و منسوخ(باطل،لغو) شد و کسی به جز امیرالمومنین (علیه السلام) به آن عمل ننمود و خود آن حضرت در مقام احتجاج(دلیل،برهان) بر مهاجر و انصار نسبت به غصب(به دست آوردن) خلافت و فدک آیه فوق را یکی از مناقب(فضایل،محاسن) خود به شمار آورده.-

توضیح : عبدالله هارون خراسانی گفت از حضرت علی بن موسی الرضا (علیه السلام) سوال کردم چرا صدقه بر آل محمد( صلی الله علیه و آله و سلم) حرام است فرمود از مطلب بزرگی پرسش نمودی بدان که چون ما خویشتن را به دادن صدقه پاکیزه کرده‌ایم خدای تعالی نخواست که به گرفتن صدقه ما را مدنس(آلوده،ناپاک) کند آن گاه فرمود میدانی این موضوع در کجای قرآن است؟ عرض کردم در آیه
و یطعمون الطعام می‌باشد فرمود این آیه نیست آیهء نجوا است ک یک روز بیش نبود روز دیگر آیه رخصت نازل شد که خداوند در آن آیه می فرماید ذالک خیر لکم و اطهر، صدقه دادن برای شما بهتر و پاکیزه تر است زیرا مصلحتی به آن تعلق دارد آن گاه عذر خواست برای کسانی که ندارند تا بدانند خدا تکلیف مالایطاق نکند

آن گاه نوح گفت پروردگارا من و پدر و مادرم  و هر کس داخل خانه من می شود با ایمان و مردان و زنان و مومنین و مومنات را ببخش و بیامرز و ستمکاران را جز بر هلاک و عذاب شان میفزای

اگر از آن ها باقی بگذاری بندگانت را گمراه کنند و جز بدکاری و کافرفرزندی نیفزایند

نوح گفت پروردگارا تو در روی زمین هیچ کس از این کافرین را باقی مگذار

قُلْ إِنْ أَدْرِی أَ قَرِیبٌ ما تُوعَدُونَ أَمْ یَجْعَلُ لَهُ رَبِّی أَمَداً
عالِمُ الْغَیْبِ فَلا یُظْهِرُ عَلى غَیْبِهِ أَحَداً إِلاّ مَنِ ارْتَضى مِنْ رَسُول فَإِنَّهُ یَسْلُکُ مِنْ بَیْنِ یَدَیْهِ وَ مِنْ خَلْفِهِ رَصَداً:
فرمود ای رسول ما در جواب آن ها بگو ندانم آنچه شما را وعده می دهند از خبر رجعت(بازگشت) و قیامت و عذاب نزدیک است یا خدای تعالی آن را مدت بسیاری قرار داده است، از دانای غیب است و کسی را بر غیب خود آگاه نکند مگر آن را که او برگزیند به پیغمبری و برای محافظت او فرشتگان را از پیش رو و پشت سر می فرستد.
در کافی ذیل ( انتهای)آیه مزبور(نام برده شده) ازحمران بن اعین روایت کرده که معنای آیه را از حضرت باقر (علیه السلام) سوال نمودم فرمود به خدا قسم محمد از کسانی است که برگزیده اورا و راضی است که غیب خود را به او اطلاع دهد و خداوند دانا است به آن چیزی که غایب است از نظر خلایق پیش از آفرینش آن ها و پیش از آن که حکم و امر بفرماید به فرشتگان. ای حمران نزد خدا علمی است که موقوف است بر مشیت(اراده، خواست) حکم می فرماید در آن چه اراده کند و گاهی بدان حاصل می شود. حکم و امضا نمی کند اما آن چه را مقدر(معین) فرموده خدای عز و جل(بزرگوار) و حکم و امضا فرموده علم و دانش را به رسول اکرم( صلی الله علیه و آله و سلم) عطا فرمود و آن حضرت به ما ائمه تعلیم نموده و نزد ما موجود است.
و در حدیث دیگر فرمود امیرالمومنین (علیه السلام) پسندیده خدا و رسول است و از طرف خداوند در قلب او علم و دانش بیشماریست و ازپیش رو و عقب سر فرشتگان و نگهبانانی است که تعلیم می کنند به علی علم را و الهام می‌گیرد از خداوند ودر رصد تعلیم نمودن از رسول اکرم( صلی الله علیه و آله و سلم) است تعلیم می دهد خدا و رسولش علی (علیه السلام )را به علوم اولین و آخرین و آن چه واقع شده و خواهد شد از اخبار قائم( علیه السلام) و رجعت و قیامت

قُلْ إِنَّما أَدْعُوا رَبِّی وَ لا أُشْرِکُ بِهِ أَحَداً قُلْ إِنِّی لا أَمْلِکُ لَکُمْ ضَرّاً وَ لا رَشَداً قُلْ إِنِّی لَنْ یُجِیرَنِی مِنَ اللّهِ أَحَدٌ وَ لَنْ أَجِدَ مِنْ دُونِهِ مُلْتَحَداً إِلاّ بَلاغاً مِنَ اللّهِ وَ رِسالاتِهِ وَ مَنْ یَعْصِ اللّهَ وَ رَسُولَهُ فَإِنَّ لَهُ نارَ جَهَنَّمَ خالِدِینَ فِیها أَبَداً:
در کافی ذیل (انتهای)آیه فوق از حضرت موسی بن جعفر (علیه السلام) فرمود پس از آن که قریش به پیغمبر اکرم( صلی الله علیه و آله و سلم) گفتند ای محمد ما را معاف بدار از ولایت علی (علیه السلام) فرمود من می رسانم به سوی شما آن چه را خداوند درباره ولایت علی (علیه السلام )به من امر فرموده و هرکس نافرمانی خدا و مرا کند درباره ولایت علی (علیه السلام) در آتش دوزخ جاوید(پایدار) بماند و فرمود علی (علیه السلام) قسمت کننده بهشت و دوزخ است. به دوزخ می گوید این شخص از برای تو و آن دیگر برای من. منافقین عرض کردند چه زمان علی قسیم (بخش کننده)بهشت و دوزخ است و این وعده چه وقت خواهد بود آیه ذیل نازل شد و فرمود ای رسول ما رها کن آن ها را روزی که عذاب موعود خود را به چشم مشاهده کنندآن زمان می دانند که تو و آن ها کدام یک یارانش ناتوان تر و سپاهش کمتر است.

توضیح : امیرالمومنین (علیه السلام) به عمر فرمود ای پسر صهاک اگر عهد خدا و رسولش و کتاب پروردگار نبود که باید من مظلوم باشم همانا میدانستی کدام یک از ما ناتوان و یارانش کمتر است.
(و چون رسول خدا به منافقین خبر داد حوادثی که در زمان رجعت(باز گشت) واقع می شود آن ها گفتند رجعت چه وقت خواهد بود خداوند آیه ذیل را نازل نمود)

وَأَنَّ الْمَسَاجِدَ لِلَّهِ فَلَا تَدْعُوا مَعَ اللَّهِ أَحَدًا:
سبب نزول آیه آن بود که جنیان حضور پیغمبر اکرم(صلی الله علیه و آل و سلم) عرض کردند ما چگونه وارد شویم به نماز در مسجد عقب شما راه ما دور است آیه فوق نازل شد و فرمودتمام بقعه (مکان)های زمین مختص (مخصوص)خدا است شما نباید با خدای یکتا کس دیگر را  پرستش کنید. پیغمبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمودخداوند زمین را برای من مسجد قرار داده و خاکش را طهور (پاک)ساخته تاهر کجا برسم  خود و امت من نماز کنیم  و هرجا آب نیافتیم به خاک تیمم نمائیم  و ماحدیثی از حضرت جواد (علیه السلام) در جواب سوال معتصم عباسی در بخش دوم تفسیر ذیل(پایین) آیه السارق و السارقه بیان نمودیم که فرمود آن حضرت مقصود از مساجد اعضاء هفت گانه است جبهه و کف دو دست و دو زانو و دو انگشت پا که در موقع سجده باید در روی زمین قرار بگیرد.
در کافی از حماد روایت کرده که روزی حضرت صادق (علیه السلام) به من فرمود ای حماد آیا نماز نیکو می توانی به جا آوری عرض کردم کتاب حریز را در نماز حفظ نمودم فرمود باکی نیست بر تو ای حماد بلند شو نماز بخوان حماد می گوید در حضور آن حضرت نماز به جا آوردم فرمود ای حماد نمازت نیکو نیست چه قدر  قبیح (زشت)است برای مردی مانند شما که شصت یا هفتاد سال از عمرش بگذرد و نتواند نماز را با حدود و شرایط آن  به جا آورد حماد می گوید خجل و شرمنده شدم و عرض کردم فدایت گردم مرا یاد بدهید آن حضرت ایستاد مقابل قبله و دست های مبارک را در حالتی که انگشتانش منظم بود به یک دیگر قرار داد به دو طرف خود و فاصله میان قدم هایش بیش از سه انگشت باز نبود و تمام بدن مبارکش مستقیماً مقابل قبله قرار گرفت و با حالت خشوع و خضوع (فروتنی)فرمود الله اکبر پس از آن حمد و قل هو الله را  با ترتیل قرائت نمود بعد به مقدار نفس کشیدن صبر کرد آن گاه دست ها را محاذی(موازی) صورت بلندکرد و الله اکبر گفت پس از آن به رکوع رفت  زانو های خود را به عقب برد و کف های دست را در حالتی که انگشتانش باز بود روی زانو قرار داد و گردن را کشید  به طوری پشت خود را مستوی(برابر) کرد که اگر قطره آبی ریخته می شد همان جا قرار می گرفت  و زایل(تباه) نمیشد سه مرتبه گفت با ترتیل سبحان ربی العظیم و بحمده  پس از آن بلند شد و گفت سمع الله  لمن حمده بعد دست ها را برای تکبیر محاذی صورت بلند کرد آن وقت به سجده رفت و کف های دست را در حالی که انگشتان مبارکش منظم بود بر زمین گذاشت  محاذی صورت سه مرتبه گفت سبحان ربی الاعلی و بحمده و سجده نمود برهشت موضع جبهه و دو کف دست و دو سر زانو و دو انگشت ابهام پا و سر بینی و فرمود سجده نمودن برهفت موضع واجب است چنان چه فرمود خدای تعالی (وَأَنَّ الْمَسَاجِدَ لِلَّهِ فَلَا تَدْعُوا مَعَ اللَّهِ أَحَدًا) و نهادن بینی بر زمین مستحب است و به جزهشت موضع چیزی از بدن مبارکش در حال سجده بر زمین قرار نگرفت سر از سجده برداشت پس از آن که قرار گرفت بر زمین در حال جلوس(نشستن) فرمود الله اکبر و نشست به طرف ران چپ به طوری که ظاهر قدم راست در باطن قدم چپ قرار گرفت و گفت استغفرالله ربی و اتوب الیه تکبیر دیگر گفت درحال جلوس و سجده دوم رفت مانند اول سجود راگفت و چیزی از ذراعین(آرنج و بازو) خود را برزمین قرار نداد به این طریق دو رکعت نماز به جا آورد چون از نماز فارغ شد فرمود ای حماد به این کیفیت نماز به جا آور.
و از حضرت رضا (علیه السلام )روایت کرده فرمود مراد از مساجد ائمه و اوصیاء یکی بعد از دیگری می باشد و نباید به جز آن ها کس دیگر را امام و وصی دانست اگر کسی غیر از ائمه را امام بداند مثل آنست که برای خدا  شریک قائل شده