توضیح : مؤید معناى دومى این است که این آیات تقریبا مقابل آیاتى است که در سوره بقره راجع به داستان آدم و ابلیس است، زیرا در ابتداى آن آیات فرموده: «هُوَ الَّذِی خَلَقَ لَکُمْ ما فِی الْأَرْضِ جَمِیعاً» (بقره/29) و این همان تسلط و مسخر کردن است، الا اینکه در آیات مورد بحث از آنجایى که در آخرش فرموده: «وَ لَکُمْ فِی الْأَرْضِ مُسْتَقَرٌّ وَ مَتاعٌ إِلى‏ حِینٍ» از این جهت معناى اول مناسب‏تر با آن است، زیرا در حقیقت جمله «وَ لَقَدْ مَکَّنَّاکُمْ فِی الْأَرْضِ» اجمال مطالبى است که آیات بعد آن را بطور تفصیل بیان مى‏کند. پس معناى «مکناکم» این است که ما شما را در زمین منزل دادیم. [ بستن توضیحات ]