این آیه یعنى اینکه وقتى به قرآن که معجزه و آیتى است الهى ایمان نمى‏آورند، و وقتى این قرآن با کمال روشنى و با برهان قاطع برایشان بیان مى‏کند که معبودى جز خدا ندارند، و خدا شریکى ندارد، و در پیش رویشان یوم الفصلى چنین و چنان دارند، توجهى بدان نمى‏کنند، دیگر بعد از این قرآن به چه سخنى ایمان مى‏آورند.
این جمله رسول خدا (ص) را مایوس مى‏کند از اینکه به خدا و رسولش ایمان بیاورند، و به منزله هشدارى است به اینکه دیگر ایشان را به ایمان دعوت مکن، و اینکه گفتیم «بخورند و تمتع ببرند» سخن به جایى بود، دیگر ایمان‏آور نیستند، و هیچ فایده‏اى در دعوت کردن آنان نیست، جز همین مقدار که حجت بر آنان تمام شود. [ نظرات / امتیازها ]