(و زرابی مبثوثه ):(و فرشهایی گسترده )در اینجا در مقابله با وضع کفار و دنیاطلبان به وضع اهل ایمان و تقوی می پردازد.می فرماید: درآن روز چهره هایی شادمان و مسرورند و آثار برخورداری از نعمت ازچهره هایشان هویداست و از نتیجه سعی و عمل خود راضی هستند، چون اعمالشان اعمالی صالح بوده و با بهترین جزا پاداش داده شده اند، آنها در درجات مرتفع و عالی بهشت از عیشی گوارا و لذاتی بدون الم برخوردارند، بطوریکه حتی یک کلمه سخن بیهوده نمی شوند، و در بهشت چشمه هایی مانند سلسبیل و تسنیم و طهور و... جریان دارد و در آنجا تختها و تکیه گاههایی رفیع و عظیم هست (رفعت کرسیها کنایه از مقام ومنزلت کسانی است که به آنها تکیه می زنند) و در آنجا تنگهای شراب نهاده شده وپشتیها به صورت ردیف و پشت سرهم قرار گرفته و اهل بهشت به آنهاتکیه می زنند وفرشها و بساطهای فاخر گسترده شده تا اهل بهشت بر آنها بنشینند. [ نظرات / امتیازها ]

1 - بهشت برین، تزیین یافته با فرش هاى مخمل باف و گران قدر که همواره گسترده است.

و زرابىّ مبثوثة

«زرابىّ» جمع «زُرْب» (بر وزن قُفْل) یا «زربیّة» ( به فتح، ضم یا کسر حرف اول) است و به فرش هایى گفته مى شود که داراى، پرزهاى لطیف باشد (نهایه ابن اثیر). اصل معناى آن، لباس هایى با خطوط زیبا است که به یکى از مناطق انتساب دارد (مفردات راغب) برخى از مفسران، «زربیّة» را تخفیف یافته «آذربیّة» مى دانند که در انتساب به آذربایجان گفته مى شود. (التحریروالتنویر)

2 - مکان هاى فراوانى از بهشت، براى بزم بهشتیان، همواره مفروش و آماده است.

و زرابىّ مبثوثة

«بثّ»; یعنى، متفرق ساختن و آشکار کردن و «مبثوثة»; یعنى، فراوان و متفرق. (مقاییس اللغة)، مراد از متفرق بودن فرش ها در بهشت، مفروش بودن نقاط مختلفى از آن است.

3 - معاد، جسمانى است.

فیها سرر ... و نمارق ... و زرابىّ مبثوثة

استفاده از پشتى، فرش و تختخواب، نشانگر آن است که استفاده کننده، داراى جسم است.
[ نظرات / امتیازها ]

در‌ ‌هر‌ سو ‌که‌ بخواهند فرشهای‌ گسترده‌ ‌برای‌ نشستن‌ ‌بر‌ روی‌ ‌آنها‌ می‌یابند:

«وَ زَرابِی‌ُّ مَبثُوثَةٌ‌-‌ و فرشهای‌ گرانبهای‌ گسترده‌،» و گفته‌اند ‌که‌ زرابی‌ قالیهایی‌ ‌است‌ ‌که‌ برجستگیهای‌ نرم‌ دارد. [ نظرات / امتیازها ]

در آنجا فرشهایى زربفت و بسیار جالب و گران قیمت گسترده شده است.

از امیر مؤمنان آورده اند که آن بزرگوار به هنگام یادکردى از بهشت فرمود: انسانهاى نیک بخت در روز رستاخیز وارد بهشت مى گردند، و مى نگرند که فرشهاى کاخهایشان از لوءلوء و مروارید بافته شده،تختها برافراشته، ظرفهاى زیبا آماده، پشتى ها در کنار هم چیده شده و فرشها گسترده است، و اگر خداوند برایشان آنجارا روزى نساخته بود، با دیدن آن همه نعمت پرشکوه چشمانشان از حرکت باز مى ایستاد و نمى دید. آرى، آنان پس از دیدن آن نعمتها با همسران زیباى خود روبرو مى گردند و با آنها دیده بوسى مى کنند و بر تختها تکیه مى زنند، و با همه وجود مى گویند: خداى را سپاس که مارا به سوى بهشت پر نعمت و زیباى خود راه نمود.

«قتاده» مى گوید: خداى فرزانه پر از وصف بهشت و نعمتهاى پر شکوه آن، که بهت و حیرت حق ناپذیران و گمراهان را بر مى انگیزد [ نظرات / امتیازها ]