توضیح نفس آرام
در این فضا می‌فرماید که
یَا أَیَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ (٢٧)ارْجِعِی إِلَى رَبِّکِ رَاضِیَةً مَرْضِیَّةً (٢٨)فَادْخُلِی فِی عِبَادِی (٢٩)وَادْخُلِی جَنَّتِی (٣٠)
کدام فضا؟ همان فضایی که شما را برده فَیَوْمَئِذٍ لا یُعَذِّبُ عَذَابَهُ أَحَدٌ (٢۵)وَلا یُوثِقُ وَثَاقَهُ أَحَدٌ (٢۶) می‌فرماید ای نفس آرام! ( این نفس را جدا می‌کند. یک خطاب مستقل
در اوج وانفسای انسان طاغی، آن انسانی که با انواع ابتلائات الهی بالا و پایین شد و همواره سرکشی کرد). ای نفس آرام! معنای آرام این است که همه چیز را ابتلا دیده.
مثالی برای نفس آرام و انسان طاغی
مثل حضرت سلیمان(ع) که می‌فرماید :«هذا من فضل ربی لیبونی أشکر أم أکفر». ثروت دارد، قدرت دارد، ولی می‌گوید که اینها همه مال من است و مغرور نمیشود می‌فرماید که این از فضل پروردگارم هست، و برای امتحان من.
ولی در مقابل، قارون تا ثروتی به او عطا شد، گفت که «إنما اوتیته علی علم عندی»: بالاخره من چیزی داشتم که به من این همه ثروت داده شده است! که چنین اشخاصی کارشان به طغیان می‌کشد.
یَا أَیَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ (٢٧)ارْجِعِی إِلَى رَبِّکِ رَاضِیَةً مَرْضِیَّةً (٢٨)ای نفس آرام به سوی پروردگارت باز گرد در حالی که تو از پروردگارت راضی هستی و خدا هم از تو راضی است.
فَادْخُلِی فِی عِبَادِی (٢٩)پس در جرگۀ بندگان من داخل شو.
بندگان من کسانی هستند که دنیا را با تمام مظاهرش ابتلا می‌بینند.
وَادْخُلِی جَنَّتِی (٣٠)و در بهشت من داخل شو
[ نظرات / امتیازها ]