ﻗﺮﺁﻥ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻳﻚ ﻗﺎﻧﻮﻥ ﻛﻠﻰ ﻭ ﻋﻤﻮﻣﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻭ ﻫﻤﻪ ﺟﺎ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ:" ﻫﺮ ﮔﺎﻩ ﺩﻭ ﮔﺮﻭﻩ ﺍﺯ ﻣﺆﻣﻨﺎﻥ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺑﻪ ﻧﺰﺍﻉ ﻭ ﺟﻨﮓ ﭘﺮﺩﺍﺯﻧﺪ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﺁﻧﻬﺎ ﺻﻠﺢ ﺑﺮ ﻗﺮﺍﺭ ﺳﺎﺯﻳﺪ.ﺍﮔﺮ ﺧﻮﻥ ﻃﺎﺋﻔﻪ ﻇﺎﻟﻢ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻴﺎﻥ ﺭﻳﺨﺘﻪ ﺷﻮﺩ ﺑﺮﮔﺮﺩﻥ ﺧﻮﺩ ﺍﻭﺳﺖ، ﻭ ﺑﻪ ﺍﺻﻄﻠﺎﺡ ﺧﻮﻧﺸﺎﻥ ﻫﺪﺭ ﺍﺳﺖ، ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﻨﺪ،ﺯﻳﺮﺍ ﻓﺮﺽ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻧﺰﺍﻉ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﺩﻭ ﻃﺎﺋﻔﻪ ﺍﺯ ﻣﺆﻣﻨﻴﻦ ﺭﻭﻯ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﺳﺖ.ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ، ﺍﺳﻠﺎم ﺟﻠﻮﮔﻴﺮﻯ ﺍﺯ ﻇﻠﻢ ﻭ ﺳﺘﻢ ﺭﺍ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺑﻪ ﻗﻴﻤﺖ ﺟﻨﮓ ﺑﺎ ﻇﺎﻟﻢ ﺗﻤﺎم ﺷﻮﺩ ﻟﺎﺯم ﺷﻤﺮﺩﻩ ﻭ ﺑﻬﺎﻯ ﺍﺟﺮﺍﻯ ﻋﺪﺍﻟﺖ ﺭﺍ ﺍﺯﺧﻮﻥ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﺑﺎﻟﺎﺗﺮ ﺩﺍﻧﺴﺘﻪ ﺍﺳﺖ، ﻭ ﺍﻳﻦ ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺗﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﺴﺎﻟﻪ ﺍﺯ ﻃﺮﻕ ﻣﺴﺎﻟﻤﺖ ﺁﻣﻴﺰ ﺣﻞ ﻧﺸﻮﺩ.ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ﺑﻴﺎﻥ ﺩﺳﺘﻮﺭسوم ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻪ، ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ:"ﻭ ﺍﮔﺮ ﻃﺎﻳﻔﻪ ﻇﺎﻟﻢ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺣﻜﻢ ﺧﺪﺍ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺯﻣﻴﻨﻪ ﺻﻠﺢ ﻓﺮﺍﻫﻢ ﮔﺮﺩﺩ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﺁﻥ ﺩﻭ ﻃﺒﻖ ﺍﺻﻮﻝ ﻋﺪﺍﻟﺖ ﺻﻠﺢ ﺑﺮ ﻗﺮﺍﺭ ﺳﺎﺯﻳﺪ"اﻳﻦ ﻳﻚ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﺣﺘﻤﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﻤﻪ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﺯ ﻧﺰﺍﻉ ﻭﺩﺭﮔﻴﺮﻯ ﻭ ﺧﻮﻧﺮﻳﺰﻯ ﻣﻴﺎﻥ ﻣﺴﻠﻤﻴﻦ ﺟﻠﻮﮔﻴﺮﻯ ﻛﻨﻨﺪ،ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺯﻣﻴﻨﻪ ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﺖ ﻗﺎﺋﻞ ﺑﺎﺷﻨﺪ،ﻧﻪ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﺗﻤﺎﺷﺎﭼﻰ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺑﻌﻀﻰ ﺑﻴﺨﺒﺮﺍﻥ ﺑﻰ ﺗﻔﺎﻭﺕ ﺍﺯ ﻛﻨﺎﺭ ﺍﻳﻦ ﺻﺤﻨﻪ ﻫﺎ ﺑﮕﺬﺭﻧﺪ.
ﺍﻳﻦ ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﻣﺆﻣﻨﺎﻥ ﺩﺭ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﺻﺤﻨﻪ ﻫﺎ ﺍﺳﺖ.ﺳﭙﺲ ﻭﻇﻴﻔﻪ دوم ﺭﺍ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﻴﺎﻥ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ:" ﻭ ﺍﮔﺮ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺩﻭ ﮔﺮﻭﻩ ﺑﺮ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺗﺠﺎﻭﺯ ﻭ ﺳﺘﻢ، ﻭ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﭘﻴﺸﻨﻬﺎﺩ ﺻﻠﺢ ﻧﺸﺪ، ﺷﻤﺎ ﻣﻮﻇﻔﻴﺪ ﺑﺎ ﻃﺎﻳﻔﻪ ﺑﺎﻏﻰ ﻭ ﻇﺎﻟﻢ ﭘﻴﻜﺎﺭ ﻛﻨﻴﺪ، ﺗﺎ ﺑﻪ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﺧﺪﺍ ﺑﺎﺯ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﮔﺮﺩﻥ ﻧﻬﺪ" ﻭ ﺍﺯ ﺁﻧﺠﺎ ﻛﻪ ﺗﻤﺎﻳﻠﺎﺕ ﮔﺮﻭﻫﻰ ﮔﺎﻫﻰ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻫﻨﮕﺎم ﻗﻀﺎﻭﺕ ﻭ ﺩﺍﻭﺭﻯ ﺑﻪ ﺳﻮﻯ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ" ﺩﻭ ﻃﺎﻳﻔﻪ ﻣﺘﺨﺎﺻﻢ" ﻣﺘﻤﺎﻳﻞ ﻣﻰ ﺳﺎﺯﺩ، ﻭ ﺑﻰ ﻃﺮﻓﻰ ﺩﺍﻭﺭﺍﻥ ﺭﺍ ﻧﻘﺾ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ وﺩﺭچهارمین ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺑﻪ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎﻥ ﻫﺸﺪﺍﺭ ﺩﺍﺩﻩ :
ﻗﺴﻂ ﻭ ﻋﺪﻝ ﻭ ﻧﻔﻰ ﻫﺮ ﮔﻮﻧﻪ ﺗﺒﻌﻴﺾ ﺭﺍ ﺭﻋﺎﻳﺖ ﻛﻨﻴﺪ ﻛﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻋﺪﺍﻟﺖ ﭘﻴﺸﻪ ﮔﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﺩ.

دنیا مانند یک فیلم است ودرآن خداوند متعال کارگردان و انسان ها شخصیت های فیلم وقرآن فیلم نامه این بازی می باشد.وبهشت برین پاداش کسانی که نقش خویش را بخوبی ایفا کنند وجهنم جایگاه کسانی که فقط دنیا را انتخاب کرده واسیر مواهب این صحنه نمایش می شوند و فقط به فکر لذت جویی از آن هستند.
وَمَا هَٰذِهِ الْحَیَاةُ الدُّنْیَا إِلَّا لَهْوٌ وَلَعِبٌ وَإِنَّ الدَّارَ الْآخِرَةَ لَهِیَ الْحَیَوَانُ لَوْ کَانُوا یَعْلَمُونَ
ﻭ ﺍﻳﻦ ﺯﻧﺪﮔﻲ ﺩﻧﻴﺎ ﺟﺰ ﺳﺮﮔﺮﻣﻰ ﻭ ﺑﺎﺯﻱ ﻧﻴﺴﺖ ﻭ ﺑﻲ ﺗﺮﺩﻳﺪ ﺳﺮﺍﻱ ﺁﺧﺮﺕ ، ﻫﻤﺎﻥ ﺯﻧﺪﮔﻲ [ ﻭﺍﻗﻌﻲ ﻭ ﺍﺑﺪﻱ ] ﺍﺳﺖ ; ﺍﮔﺮ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﻣﻌﺮﻓﺖ ﻭ ﺩﺍﻧﺶ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ[ﺩﻧﻴﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻗﻴﻤﺖ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩﻥ ﺁﺧﺮﺕ ﺑﺮﻧﻤﻰ ﮔﺰﻳﺪﻧﺪ. (عنکبوت/64)
واما دراین بین،خوش به سعادت انسان های که بیش از هرچیز به بازیچه بودن دنیا توجه دارند و خود را اسیر مواهب دنیایی نمی کنند وبلکه بر آنها امیر می شوند وهرگز ارزش های اصیل وجود خود را با آنها معاوضه نمی کنند وآنجا که در میانه فیلم توسط کارگردان حوادثی پیش بینی شده باشد، اعم از ترس،کرسنگی ،زیان مالی و جانی،..،وَلَنَبْلُوَنَّکُمْ بِشَیْءٍ مِّنَ الْخَوفْ وَالْجُوعِ وَنَقْصٍ مِّنَ الأَمَوَالِ وَالأنفُسِ وَالثَّمَرَاتِ وَبَشِّرِ الصَّابِرِینَ
(بقره/155)
بازیگران طبق دستورات فیلم نامه همه را جزو فیلم وبرای آزمایش دانسته صبر پیشه می کنند وتقوای الهی را رعایت می کنند ...

یکی از دلایل معجزه بودن قرآن از زبان خود قرآن اینکه؛ قرآنی که تمام عالمان و دانشمندان این جهان حتی اگر در کنار هم جمع شوند هرگز قادر به آوردن یک سخن مانند نیستند(بقره/۲۳-اسرا/۸۸-هود ۱۳و۱۴ـیونس/۳۸و۳۹ـاسرا/۳۳و۳۴) توسط فردی (پیامبر اکرم ص) آورده شده که به گواه تاریخ خود بی‌سواد بوده است.سوره عنکبوت آیه۴۸

1- در روزهای نزول قرآن در هیچ کدام از تمدن های آن روز هرگز به زنان ارث نمی دادند،با استناد به کتاب های تاریخی معتبر برای نمونه می توان گفت به طور مثال در تمدن یونان: افلاطون و ارسطو به عنوان مشاهیر آن تمدن کهن، معتقد بودند که زن، تنها براى خدمت به مرد و دوام نسل به وجود آمده است و شخصیتى بین انسان و حیوان دارد- در شرق دنیاى آن روز نیز ؛ مانند هند و چین و ژاپن و مصر که ریشه در تمدن کهن داشت، این محرومیت حکمفرما بود؛ به‏گونه‏اى که در مصر قدیم، ارث به پسر بزرگتر منتقل مى‏شد و برادران و خواهران و زنان از ارث بردن محروم بودند. در تمدن هند، طبق مجموعه قوانین «مانو»، زن از ارث محروم بود و تحت قیمومت مرد قرار داشت. طبق این قانون، پس از مرگ پدر، اموال او به فرزندان پسرش منتقل مى‏شد. هرگاه متوفى جز دختر، فرزند دیگرى نداشته باشد، باید دخترش را مکلف به تولید پسرى کرد، تا آن پسر بتواند وارث قانونى جد مادرى خود گردد. در برخى از قبایل هندى، زن پس از شوهرش به عنوان ترکه به ارث مى‏رسید و یا بر اساس رسم «ساتى» او را به همراه جسد شوهرش در آتش مى‏افکندند و یا او را خفه کرده و به همراه شوهرش در گور مى‏نهادند و این امر را نشانه اعلام وفادارى و عشق زن هندى به شوهرش قلمداد مى‏کردند. در چین و ژاپن، بویژه در عصر کنفوسیوس، پدر مالک زن و فرزندان به شمار مى‏رفت؛ حتى حق داشت، آنها را بکشد. گاهى زن وظیفه داشت، براى اثبات وفادارى به شوهر، خود را بکشد. مادران همواره آرزوى داشتن پسر مى‏کردند. دختران و زنان از ارث محروم بودند.درکشورهای اروپایی مانند فرانسه، در مناطق ژرمنى براى زن مطلقا حقى قائل نبودند. قانون مدنى ناپلئون، زن را در شمار ورثه قرار داد. کمتر موردى اتفاق مى‏افتاد که زن از دارایى شوهر ارث ببرد. در مارس 1891 میراث ثابتى براى زن پیش‏بینى شد که در هر صورت از میراث شوهر محروم نگردد .در انگلستان نیز تا چندى قبل، تمامى ماترک پدر، تنها به پسر ارشد منتقل مى‏شد و اگر متوفى فرزند ارشد پسر نداشت، ارث منحصر به فرزندان پسر بود. در میان اعراب،زن مانند کالا خرید و فروش مى‏شد و از هرگونه حقوق اجتماعى و فردى، حتى ارث به طور کلى محروم بود. در تمدن ایران باستان اساسا زن جزئى از اموال و دارایى متوفى به شمار مى‏آمد. میان آریایى‏ها محرومیت دختر از ارث، یک قاعده بود؛ ولى هرگاه پدر مى‏مرد و دختر ازدواج نکرده بود، مى‏توانست به اندازه نصف سهم پسر از ترکه پدرش برخوردار گردد. در این نظام (با توجه به این که نکاح با محارم و تعدد زوجات رایج بود.)، بسیار اتفاق مى‏افتاد که از میان زنان، زنى که بیشتر از دیگران محبوب شوهر بود، به عنوان یکى از پسران وى پذیرفته شده و تمامى ترکه شوهر به او تعلق مى‏گرفت و بقیه زنان، از ارث محروم بودند. همچنین در تمدن ایران باستان به دخترانى که شوهر کرده بودند نیز به جهت این که مال پدر به خارج از خانواده منتقل نشود، ارث نمى‏دادند؛ ولى به دخترانى که هنوز ازدواج نکرده بودند، به اندازه نصف سهم پسر ارث مى‏دادند. بنابراین، اگر دخترى ازدواج مى‏کرد (مشروع یا نا مشروع)، از پدر یا کفیل خود ارث نمى‏برد. در شریعت یهود ومسحیت ، اصل کلى مبتنى بر محرومیت زنان از ارث بود و بحثى درباره ارث نمى‏یابیم. خلاصه اینکه در دنیاى قبل از اسلام، براى زن حقوق ارثى مستقل و مسلّمى قائل نبود، یا اصلا به او ارث نمى‏داد و یا اگر مى‏داد به صورت سهم قطعى و مفروض نبود؛ بلکه احتمال داشت که به عنوان وصیت، مالى را براى زن بگذارد و یا به عنوان پسر خوانده و در واقع به جاى پسر ارشد، او را وارث و اداره کننده اموال خود قرار دهد؛ چنان که «شاه زن» درایران از چنین وضعى برخوردار بود. به دیگر عبارت، محرومیت زن از ارث، سنت رایج و حاکم بر دنیاى قبل از اسلام بود؛ به گونه‏اى که زن تحت هیچ یک از عناوین: همسر، مادر، دختر و خواهر (که در شریعت اسلام تشریع شده) ارث نمى‏برد؛ مگر احیانا تحت عناوین دیگر، به او مالى داده مى‏شد که در آن صورت هم داراى استقلال کامل مالى و اختیارى در صرف اموالش نداشت. میراث زن، در شریعت اسلام: با ظهور اسلام وتعلیمات ویژه آن، موقعیت زن وارد مرحله نوینى گردید. در این دوره بود که زن در سایه دستورات حیات‏بخش اسلام، از کلیه حقوق فردى و اجتماعى و انسانى‏برخوردار شد. اسلام درباره حقّ برخوردارى زن از ارث (حق فردى)، انقلاب عظیمى به وجود آورد و به زنان، حق ارث عطا کرد و تمام قوانین ظالمانه دوران جاهلیت را (که بر پایه اعتقادات و آداب و رسوم قبیلهاى بود) نسخ نمود. اسلام نه تنها حق ارث براى زنان تشریع نمود، بلکه به ارث برده شدن زنان را (که در آن عصر امرى رایج بود) نیز ممنوع کرد. سوره نسا آیه18 و همچنین قرآن کریم در سوره نساء، با عادات و رسوم غلطى که زنان، کودکان و افراد تانوان را از ارث محروم مى‏ساخت، به مبارزه برخاست و بر روى تمام آن قوانین غلط، خط بطلان کشید . سوره نسا آیه7( براى مردان از آنچه پدر و مادر و خویشاوندان از خود به جا مى‏گذارند سهمى است. براى زنان نیز از آنچه پدر و مادر و خویشاوندان به جا مى‏گذارند سهمى است؛ خواه آن مال کم باشد یا زیاد بنابراین، هیچ کس حق ندارد که سهم دیگرى را غصب کند. سپس در پایان آیه شریفه براى تأکید مطلب مى‏فرماید: «این سهمى است تعیین شده و لازم الأداء.» تا هیچ‏گونه تردید در این بحث باقى نماند) منبع مطالب :خلاصه ای از مقاله عسکری اسلامپور کریمی -رواق اندیشه-1383-شماره35
2-از نظر جمله ‏بندى و طرز بیان در این آیه ارث دختران اصل قرار داده شده و ارث پسران به صورت فرع و با مقایسه به آن تعیین گردیده ، زیرا مى‏گوید : پسران دو برابر سهم دختران میبرند و این یک نوع تاکید روى ارث بردن دختران و مبارزه با سنتهاى جاهلى است که آنها را به کلى محروم مى‏کردند(تفسیر نمونه)
3- زن در اسلام داراى شخصیتى است مساوى با شخصیت مرد،اما چون ... زندگى زن زندگى احساسى و اما زندگى‏ مرد عقلانی است، و به همین جهت اسلام از ثروت روى زمین دو ثلث را در اختیار مرد قرار داد، تا در دنیا، تدبیر تعقل ما فوق تدبیر احساس و عاطفه قرار گیرد، و نواقصى که در کار زن و تدبیر احساسیش رخ مى‏دهد، (چون مداخلات زن در مرحله تصرف بیش از مرد است) بوسیله نیروى تعقل مرد جبران گردد(تفسیر المیزان )
4- در اسلام غرض از قانون ارث این است که دنیا به صلاح خود برسد، و غرض سایر سنت‏ها این است که اشخاص به هوا و هوس خود نائل گردند.(تفسیر المیزان)
5- امام جواد (ع) می فرمایند : هیچگونه هزینه فردى واجتماعى بر عهده زن نیست، علاوه بر آنکه هنگام ازدواج مهریه مى‏گیرد، ولى مرد هم مهریه مى‏دهد، هم خرج زن را عهده‏ دار است. زن بى‏ هیچ مسئولیّتى سهم ارث دریافت مى‏کند وحقّ پس‏ انداز دارد ولى در بهره‏ گیرى، از همان سهم مرد بهره مى‏گیرد.(تفسیر نور)

با توجه به مطالعه اکثر تفاسیر به نظر بنده حقیر شاید مخاطب آیه مسلمین سست ایمان باشند که بعد از پایان جنگ بدر برسر تقسیم غنایم با پیامبر مجادله کردند. اما دلایل من براین که چرا مخاطبین آیه مسلمین سست ایمان باشند.1-آیات قبل وبعد خطاب به مومنان است ویک آیه بین این آیات دور از ذهن می باشد(تفسیر نمونه)2-جمله ابتدای آیه می گوید پیروزی به سراغ شما آمد ومی دانیم طبق آیات قبل این پیروزی شامل مسلمین بود3-ادامه آیه (وان تعودوا نعد )نیز می تواند خطاب به مسلمین سست ایمان باشد که اگر همچنان به مجادله خویش ادامه دهید مانند جنگ احد (که برخی از مسلمین سست ایمان به طمع غنایم طبق دستور پیامبر عمل نکردند )می توانم ورق پیروزی را برایتان برگردانم4-جمله (ولن تغنی عنکم فئتکم شیئا)نیز می تواند تاکیدوتذکری به مسلمین سست ایمان باشد که هرگز جمعیت زیاد دلیل بر حقانیت نیست که فکر کنید اگر اکثریت برروی نظری مانند تقسیم غنایم طبق نظر خودتان معتقد باشید دیگر نیازی به نظر خداوند وپیامبرش ندارید.ویا با توجه به آیه قبل تعداد زیاد افراد ،دلیل بر پیروزی در جنگ نمی تواند باشد 5-(ان الله مع المومنین )پایان آیه نیز مجددا تاکیدی برمخاطبین آیه می باشد.تا با تقویت ایمان خود باعث شوند خداوند آنان را همراه کند.

توضیح : لطفا در مورد مطالب تفسیری اینجانب اظهار نظر کنید .از همه پاسخ دهنگان پیشاپیش سپاسگزارم.

دابّة کیست و چیست؟
در آیه، قرائنى است که نشان مى‌دهد این دابّة موجود بسیار مهمى است، زیرا:
1. در آستانه‌ى قهر الهى ظاهر مى‌شود. «إِذا وَقَعَ الْقَوْلُ عَلَیْهِمْ» اقتضاى سخنان مهم آن است که از سرچشمه‌هاى مهم صادر شود.
2. به نحو استثنایى پیدا مى‌شود. أَخْرَجْنا ... مِنَ الْأَرْضِ‌
3. حرف مى‌زند، «تُکَلِّمُهُمْ» قضاوت مى‌کند و از آینده مردم خبر مى‌دهد. أَنَّ النَّاسَ کانُوا ...
4. حرف او همچون صوراسرافیل، آخرین سخن است. «إِذا وَقَعَ الْقَوْلُ»
5. کلمه‌ى دابّة، با تنوین، نشانه‌ى عظمت و بزرگى این موجود است.
6. آیه‌ى بعد، مربوط به رجعت است که اولیاى خدا قبل از قیامت زنده مى‌شوند.
7. آیه نمى‌گوید: «بآیات الله» بلکه مى‌گوید: «بِآیاتِنا» گویا نشانه‌هاى او همان نشانه‌هاى خداوند است.
جمع‌بندى میان این قرائن که در ظاهر آیه است و روایات متعدّدى که در تفاسیر آمده است، ما را به این حقیقت مى‌رساند که بگوییم: مراد از «دَابَّةً مِنَ الْأَرْضِ»، حضرت‌علىّ علیه السلام است.

عزت : شکست ناپذیر
 توضيح : ﻋﺰّﺕ ﻳﻌﻨﻰ ﺍﻳﻦ ﻛﻪ ﺭﺍﻩ ﺩﺭﺳﺖ ﻭ ﺍﺳﺘﻮﺍﺭ ﺭﺍ ﺑﻴﺎﺑﻰ، ﻭ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺭﺍﻫﺴﭙﺎﺭ ﺷﻮﻯ، ﺩﺭ ﺁﻥ ﻫﻨﮕﺎم ﻣﻰ ﺑﻴﻨﻰ ﻛﻪ ﺗﻤﺎم ﻗﻮﺍﻧﻴﻦ ﻭ ﺳﻨّﺘﻬﺎﻯ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺑﻪ ﺗﻮ ﺧﺪﻣﺖ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ.