اشرافیّت دنیا، همراه با تحقیر آخرت است. {فى جیدها حبل من مسد} [ نظرات / امتیازها ]

از ابن عباس روایت آورده که گفت : وقتى این آیه نازل شد، رسول خدا (صلى الله علیه و آله و سلم ) بر بالاى صفا رفت و با بلندترین صوتش فریاد زد یک خبر مهم ، و قریش بدون درنگ دورش جمع شدند، پرسیدند چه شده است مگر؟ فرمود: به نظر شما اگر خبرى بدهم که فردا صبح و یا امروز عصر دشمنى بر سر شما مى تازد از من مى پذیرید یا نه ؟ همه گفتند: بلى (براى اینکه ما از تو دروغى نشنیده ایم ). فرمود: هم اکنون شما را انذار و هشدار مى دهم از عذابى سخت که در انتظار شما است ، ابو لهب گفت : (تبالک - مرگت باد)، براى این همه ما را صدا زدى و اینجا جمع کردى ؟ خداى عزوجل در پاسخ وى این سوره را نازل کرد. این روایت را در تفسیر این سوره نیز از سعید بن جبیر از ابن عباس روایت کرده ، ولى در آن نیامده که دعوت بر بالاى صفا هنگام نزول آیه (و انذر عشیرتک ...) بوده . و نیز از طارق محاربى روایت کرده که گفت : روزى در هنگامى که من در بازار ذى المجاز بودم ، ناگهان به جوانى برخوردم که صدا مى زد هان اى مردم ! بگویید: (لا اله الا الله ) تا رستگار شوید، و ناگهان به مردى برخوردم که در عقب سر او مى آمد و به طرف او سنگ مى انداخت ، و دیدم که ساق پا و پشت پاشنه او را خون انداخته بود و صدا مى زد هان اى مردم او کذاب است ، گوش به سخنش ندهید. من از اشخاص پرسیدم این مرد کیست ؟ گفتند این محمد است که مدعى نبوت است ، و آن ابو لهب عموى او است که معتقد است وى دروغ مى گوید.
و در قرب الاسناد به سند خود از موسى بن جعفر (علیه السلام ) روایت کرده که در حدیثى طولانى که معجزات رسول خدا (صلى الله علیه و آله وسلم ) را بر مى شمارد، فرموده یکى از آنها داستان ام جمیل همسر ابو لهب است که وقتى سوره (تبت یدا ابى لهب ) نازل شد، نزد رسول خدا (صلى الله علیه و آله و سلم ) آمد در حالى که ابو بکر پسر ابو قحافه نیز در حضور آن جناب بود، عرضه داشت یا رسول الله ، ام جمیل است که با خشم مى آید، و چه خشمى ! گویا قصد اذیت تو را دارد، چون سنگى به دست گرفته مى خواهد آن را به طرف تو پرتاب کند. رسول خدا (صلى الله علیه و آله وسلم ) فرمود: او مرا نمى بیند. ابو بکر اضافه مى کند ام جمیل نزدیک آمد و از من پرسید رفیقت کجا است ؟ گفتم آنجایى که خدا خواسته است . گفت : من به سر وقت او آمده ام اگر او را ببینم این سنگ را به سویش مى افکنم ، چون او مرا هجو کرده ، به لات و عزى سوگند که من زنى شاعر هستم ، (و مى دانم چگونه هجوش کنم ، این را گفت و رفت )، ابو بکر از رسول خدا (صلى الله علیه و آله و سلم ) پرسید: راستى او تو را ندید؟ فرمود: نه ، خداى تعالى حجابى بین من و او انداخت ، و مانع دیدنش شد. قریب به این معنا از چند طریق از طرق اهل سنت روایت شده .
و در تفسیر قمى در ذیل آیه (و امراته الحطب ) روایت کرده که امام فرمود: ام جمیل دختر صخر بود، و علیه رسول خدا (صلى الله علیه و آله و سلم ) سخن چینى مى کرد و احادیث و سخنان رسول خدا (صلى الله علیه و آله و سلم ) را براى کفار مى برد.
[ نظرات / امتیازها ]

رسول عقل و ایمان در جدال با ابولهبِ نفس و همسر همراهش است. از سرگذشت ابولهب عبرت بگیریم. ابولهب درون خود را تهدید کنیم ، بر او نهیب زنیم که اگر به همین منوال ادامه دهد اولا به اهدافش نخواهد رسید ثانیا نابود خواهد شد و سرای او جهنم است . همراه و پشتیبان او نیز وضعیت بهتر از او نخواهد داشت.
ذکر موسی بهر روپوش است لیک نور موسی نقد توست ای مرد نیک
موسی و فرعون در هستی توست باید این دو خصم را در خویش جست.
[ نظرات / امتیازها ]

به نظرم می رسد که در این سوره به نحوی از توانایی همسر در پیش رفتن در یک کار با همسرش بحث می شود که یک زن می تواند در اثر همراهی با مردش در سیّئات، او را در آتش معذّب تر کند؛ چراکه می فرماید "سیصلی نارا ذات لهب/ و امرأته حمّالة الحطب" گویا این دو ارتباط نزدیکی باهم دارند: او در آتش می سوزد و همسرش بر هیزم این آتش و افروختگی اش می افزاید. [ نظرات / امتیازها ]