● حاجيه تقي زاده فانيد -
تفسیر انگلیسی- ابن کثیر
Allah forbade His believing servants from imitating the behavior and deeds of the disbelievers. The Jews used to use devious words that hide what they really meant. May Allah's curse be upon them. When they wanted to say, `hear us,' they would use the word Ra`ina, which is an insult (in Hebrew, but means `hear us' in Arabic). Allah said,
﴿مِّنَ الَّذِینَ هَادُواْ یُحَرِّفُونَ الْکَلِمَ عَن مَّوَاضِعِهِ وَیَقُولُونَ سَمِعْنَا وَعَصَیْنَا وَاسْمَعْ غَیْرَ مُسْمَعٍ وَرَعِنَا لَیّاً بِأَلْسِنَتِهِمْ وَطَعْناً فِى الدِّینِ وَلَوْ أَنَّهُمْ قَالُواْ سَمِعْنَا وَأَطَعْنَا وَاسْمَعْ وَانْظُرْنَا لَکَانَ خَیْراً لَّهُمْ وَأَقْوَمَ وَلَکِن لَّعَنَهُمُ اللَّهُ بِکُفْرِهِمْ فَلاَ یُؤْمِنُونَ إِلاَّ قَلِیلاً ﴾
(Among those who are Jews, there are some who displace words from (their) right places and say: "We hear your word (O Muhammad ) and disobey,'' and "Hear and let you (O Muhammad ) hear nothing.'' And Ra`ina with a twist of their tongues and as a mockery of the religion (Islam). And if only they had said: "We hear and obey,'' and "Do make us understand,'' it would have been better for them, and more proper; but Allah cursed them for their disbelief, so they believe not except a few) (4:46).
Also, the Hadiths stated that when they would greet Muslims, they would say, `As-Samu `alaykum,' meaning, `death be to you'. This is why we were commanded to answer them by saying, `Wa `alaykum,' meaning, `and to you too', then our supplication against them shall be answered, rather than theirs against us.
Allah forbade the believers from imitating the disbelievers in tongue or deed. Allah said,
﴿یَـأَیُّهَا الَّذِینَ ءَامَنُواْ لاَ تَقُولُواْ رَعِنَا وَقُولُواْ انظُرْنَا وَاسْمَعُواْ وَلِلکَـفِرِینَ عَذَابٌ أَلِیمٌ ﴾
(O you who believe! Say not (to the Messenger ) Ra`ina but say Unzurna (make us understand) and hear. And for the disbelievers there is a painful torment) (2:104).
Also, Imam Ahmad narrated that Ibn `Umar said that the Messenger of Allah said,
«بُعِثْتُ بَیْنَ یَدَیِ السَّاعَةِ بِالسَّیْفِ حَتَّى یُعْبَدَاللهُ وَحْدَهُ لَا شَرِیکَ لَهُ، وَجُعِلَ رِزْقِی تَحْتَ ظِلِّ رُمْحِی، وَجُعِلَتِ الذِّلَّةُ وَالصَّغَارُ عَلَى مَنْ خَالَفَ أَمْرِی، وَمَنْ تَشَبَّهَ بِقَومٍ فَهُوَ مِنْهُم»
(I was sent with the sword just before the Last Hour, so that Allah is worshipped alone without partners. My sustenance was provided for me from under the shadow of my spear. Those who oppose my command were humiliated and made inferior, and whoever imitates a people, he is one of them.)
Abu Dawud narrated that the Prophet said,
«مَنْ تَشَبَّهَ بِقَوْمٍ فَهُوَ مِنْهُم»
(Whoever imitates a people is one of them.)
These Hadiths indicate, along with their threats and warnings, that we are not allowed to imitate the disbelievers in their statements, deeds, clothes, feasts, acts of worship, etc., whatever actions of the disbelievers that were not legislated for us.
Ad-Dahhak said that Ibn `Abbas commented on the Ayah,
﴿لاَ تَقُولُواْ رَعِنَا﴾
(Say not (to the Messenger ) Ra`ina) "They used to say to the Prophet , Ar`ina samak (which is an insult).'' Ibn Abu Hatim said that it was reported that Abu Al-`Aliyah, Abu Malik, Ar-Rabi` bin Anas, `Atiyah Al-`Awfi and Qatadah said similarly. Further, Mujahid said, "`Do not say Ra`ina' means, `Do not dispute'.'' Mujahid said in another narration, "Do not say, `We hear from you, and you hear from us.''' Also, `Ata' said, "Do not say,
﴿رَعِنَا﴾
(Ra`ina), which was a dialect that the Ansar used and which was forbidden from use by Allah.''
Also, As-Suddi said, "Rifa`ah bin Zayd, a Jewish man from the tribe of Qaynuqa`, used to come to the Prophet and say to him, `Hear, Ghayr Musma'in (let you hear nothing).' The Muslims used to think that the Prophets are greeted and honored with this type of speech, and this is why some of them used to say, `Hear, let you hear nothing,' and so on, as mentioned in Surat An-Nisa.'' Thereafter, Allah forbade the believers from uttering the word Ra`ina.'' `Abdur-Rahman bin Zayd bin Aslam also said similarly.
[ نظرات / امتیازها ]
نظری ثبت نشده است.
نظر شما ثبت شد و بعد از تائید داوران بر روی سایت قرار می گیرد.
» تفسیر راهنما
1 - کلمه «راعنا» دستاویز یهودیان براى اهانت به پیامبر(ص) و استهزاى آن حضرت
لاتقولوا رعنا و قولوا انظرنا
مسلمانان در ضمن سخن گفتن پیامبر(ص) گاهى از آن حضرت تقاضا مى کردند که مهلت دهد تا سخنان پیشین وى را درک کنند. براى درخواست مهلت، کلمه «راعنا» (فرصتمان ده) را به کار مى بردند. یهودیان با اندک تحریفى در این کلمه، معنایى ناروا از آن قصد کردند و در خطاب به پیامبر (ص) به کار مى بردند.
2 - خداوند، اهل ایمان را از به کارگیرى کلمه «راعنا» در خطاب به پیامبر(ص) بر حذر داشت.
یأیها الذین ءامنوا لاتقولوا رعنا
3 - به کارگیرى «انظرنا» به جاى «راعنا» فرمان خداوند به اهل ایمان در خطابشان به پیامبر(ص) (براى درخواست مهلت)
لاتقولوا رعنا و قولوا انظرنا
«انظرنا» به معناى ما را مهلت ده، است. (مجمع البیان)
4 - ضرورت پرهیز از گفتار و اعمالى که سوء استفاده دشمنان را درپى داشته باشد.
لاتقولوا رعنا و قولوا انظرنا
5 - نیت نیک، در نیکویى عمل کافى نیست.
لاتقولوا رعنا و قولوا انظرنا
بدیهى است که مسلمانان با گفتن کلمه «راعنا» نیت سوئى نداشتند; ولى خداوند آنان را از به کارگیرى آن کلمه - به خاطر جلوگیرى از سوء استفاده دشمنان - باز مى دارد.
6 - ضرورت اجتناب و نیز بازداشتن مردم، از به کارگیرى کلمات توهین آمیز به مقدسات دین
لاتقولوا رعنا
7 - ضرورت پرهیز از سخنى که گویاى اهانت به پیامبر(ص) و استهزاى او باشد.
لاتقولوا رعنا و قولوا انظرنا
8 - ضرورت حفظ حرمت پیشوایان دینى
لاتقولوا رعنا
9 - ضرورت گوش سپارى به سخنان پیامبر(ص) و رعایت سکوت به هنگام سخن گفتن آن حضرت
و تقولوا رعنا و قولوا انظرنا و اسمعوا
«سمع» (شنیدن) مى تواند به معناى گوش دادن باشد و نیز مى تواند به معناى فرمانبردارى باشد. برداشت فوق ناظر به احتمال اول است.
10 - پذیرش فرمانهاى پیامبر(ص) وظیفه اى بر عهده اهل ایمان
یأیها الذین ءامنوا ... اسمعوا
برداشت فوق بر این اساس است که «سمع» به معناى اطاعت کردن باشد.
11 - کفر پیشگان به عذابى دردناک گرفتار خواهند شد.
و للکفرین عذاب ألیم
12 - اهانت به پیامبر(ص) و استهزاى او موجب کفر است.
لاتقولوا رعنا ... و للکفرین عذاب ألیم
13 - یهودیان عصر بعثت، مردمى کفرپیشه بودند.
و للکفرین عذاب ألیم
از مصداقهاى «الکافرین» به قرینه آیات پیشین، یهودیانند.
14 - یهودیانِ کافر به پیامبر(ص) و استهزا کننده او، مستحق عذابى دردناک هستند.
و للکفرین عذاب ألیم
15 - «عن جمیل قال کان الطیار یقول لى ... فدخلت انا و هو على ابى عبداللّه(ع) فقال الطیار: جعلت فداک أرأیت ما ندب اللّه عز و جل إلیه المؤمنین من قوله «یا أیها الذین آمنوا» اَدَخل فى ذلک المنافقون معهم؟ قال: نعم و الضلّال و کل من أقر بالدعوة الظاهرة ...;(1)
جمیل مى گوید: من و طیار وارد بر امام صادق (ع) شدیم، طیار به آن حضرت عرض نمود: فدایت شوم، آیا منافقین مشمول خطاب «یا أیها الذین آمنوا» هستند؟ امام فرمود: بله، حتى گمراهان و هر کس دعوت آشکار اسلام را پذیرفته، داخل این آیه مى شود ...».
16 - امام باقر(ع) فرمود: «هذه الکلمة سب بالعبرانیة، إلیه کانوا یذهبون;(2)
این کلمه (راعنا) به زبان عبرى فحش است و آنان (یهود) این کلمه را به عنوان فحش استعمال مى کردند».
[ نظرات / امتیازها ]
نظری ثبت نشده است.
نظر شما ثبت شد و بعد از تائید داوران بر روی سایت قرار می گیرد.
» تفسیر ص‍ف‍ی علی ش‍اه
ای گروه مؤمنان بهر ادب بر نبی از راعنا بندید لب
در عرب بد شایع اینکه لفظ از خبر در قدیم اندر خطاب یکدگر
بد رعایت قصدشان اندر مقام کن مراعات اعنی از ما در کلام
قول ما را گوش کن از راه رفق گر دهد با قول ما سمع تو وفق
همچنین اسلامیان اینکه با رسول در سخن گفتند ارباب عقول
پس یهودان با پیمبر اینکه خطاب از دغل کردند نز وجه صواب
قصد ایشان بد رعونت بی ز ریب کآن به معنی کاشف است از نقص و عیب
چون که بنمودند ز ایشان بازخواست که شما را راعنا گفتن خطاست
عذر آوردند کاین خود مسلمین میکنند اطلاق بر احمد یقین
ما هم آن گوییم کایشان گفته‌اند جمع گر خود یا پریشان گفته‌اند
پس به انظرنا بدل شد راعنا در کتاب از امر و نهی کبریا
که بگویید اینکه کلام و بشنوید بر خطاب امر و نهی‌اش بگروید
کافران کاهل نفاقند و هلاک هست ایشان را عذاب دردناک
[ نظرات / امتیازها ]
نظری ثبت نشده است.
نظر شما ثبت شد و بعد از تائید داوران بر روی سایت قرار می گیرد.
» تفسیر نمونه
((ابن عباس )) مفسر معروف نقل مى کند: مسلمانان صدر اسلام هنگامى که پیامبر (صلى اللّه علیه و آله و سلم ) مشغول سخن گفتن بود و بیان آیات و احکام الهى مى کرد گاهى از او مى خواستند کمى با تانى سخن بگوید تا بتوانند مطالب را خوب درک کنند، و سؤ الات و خواسته هاى خود را نیز مطرح نمایند، براى این درخواس
((راعنا)) که از ماده ((الرعى )) به معنى مهلت دادن است به کار مى بردند.
ولى یهود همین کلمه راعنا را از ماده ((الرعونه )) که به معنى کودنى و حماقت است استعمال مى کردند (در صورت اول مفهومش این است به ما مهلت بده ولى در صورت دوم این است که ما را تحمیق کن !).
در اینجا براى یهود دستاویزى پیدا شده بود که با استفاده از همان جمله اى که مسلمانان مى گفتند، پیامبر یا مسلمانان را استهزاء کنند.
نخستین آیه فوق نازل شد و براى جلوگیرى از این سوء استفاده به مؤ منان دستور داد به جاى جمله راعنا، جمله ((انظرنا)) را به کار برند که همان مفهوم را مى رساند، و دستاویزى براى دشمن لجوج نیست .
بعضى دیگر از مفسران گفته اند که جمله راعنا در لغت یهود یکنوع دشنام بود و مفهومش این بود ((بشنو که هرگز نشنوى )) این جمله را تکرار مى کردند و مى خندیدند!.
بعضى از مفسران نیز نقل کرده اند که یهود به جاى ((راعنا)) ((راعینا)) مى گفتند که معنیش چوپان ما است ، و پیامبر اسلام (صلى اللّه علیه و آله و سلم ) را مخاطب قرار مى دادند و از این راه استهزا مى کردند <180> این شاءن نزولها با هم تضادى ندارد و ممکن است همه صحیح باشد.
دستاویز به دشمن ندهید؟
با توجه به آنچه در شاءن نزول گفته شد، نخستین آیه مورد بحث مى گوید: اى کسانى که ایمان آورده اید (هنگامى که از پیامبر تقاضاى مهلت براى درک
آیات قرآن مى کنید) نگوئید)) راعنا)) بلکه بگوئید ((انظرنا)) (چرا که همان مفهوم را دارد و دستاویزى براى دشمن نیست ) (یا ایها الذین آمنوا لا تقولوا راعنا و قولوا انظرنا).
((و آنچه به شما دستور داده بشنوید، و براى کافران و استهزاء کنندگان عذاب دردناکى است )) (و اسمعوا و للکافرین عذاب الیم ).
از این آیه به خوبى استفاده مى شود که مسلمانان باید در برنامه هاى خود مراقب باشند که هرگز بهانه به دست دشمن ندهند، حتى از یک جمله کوتاه که ممکن است سوژهاى براى سوء استفاده دشمنان گردد احتراز جویند، قرآن با صراحت براى جلوگیرى از سوء استفاده مخالفان به مؤ منان توصیه مى کند که حتى از گفتن یک کلمه مشترک که ممکن است دشمن از آن معنى دیگرى قصد کند و به تضعیف روحیه مؤ منان بپردازد پرهیز کنند، دامنه سخن و تعبیر وسیع است چه لزومى دارد انسان جمله اى را به کار برد که قابل تحریف و سخریه دشمن باشد.
وقتى اسلام تا این اندازه اجازه نمى دهد بهانه به دست دشمنان داده شود، تکلیف مسلمانان در مسائل بزرگتر و بزرگتر روشن است ، هم اکنون گاهى اعمالى از ما سر مى زند که از سوى دشمنان داخلى ، یا محافل بین المللى سبب تفسیرهاى سوء و بهرهگیرى بلندگوهاى تبلیغاتى آنان مى شود، وظیفه ما این است که از این کارها جدا بپرهیزیم و بى جهت بهانه به دست این مفسدان داخلى و خارجى ندهیم .
این نکته نیز قابل توجه است که جمله راعنا علاوه بر آنچه گفته شد خالى از یکنوع تعبیر غیر مؤ دبانه نیست ، زیرا راعنا از ماده مراعات (باب مفاعله ) است و مفهومش این مى باشد تو ما را مراعات کن ، تا ما هم تو را مراعات کنیم و چون این تعبیر (علاوه بر سوء استفاده هائى که یهود از آن مى کردند)
دور از ادب بوده است قرآن مسلمانان را از آن نهى کرده . <181>
[ نظرات / امتیازها ]
نظری ثبت نشده است.
نظر شما ثبت شد و بعد از تائید داوران بر روی سایت قرار می گیرد.
» تفسیر کشاف
کان المسلمون یقولون لرسول الله صلی الله علیه و سلم إذا ألقی علیهم شیئا من العلم : راعنا یا رسول الله ، أی راقبنا و انتظرنا و تأن بنا حتی نفهمه و نحفظه . و کانت للیهود کلمة یتسابون بها عبرانیة أو سریانیة و هی "راعینا" فلما سمعوا بقول المؤمنین : راعنا. افترصوه و خاطبوا به الرسول صلی الله علیه و سلم و هم یعنون به تلک المسبة، فنهی المؤمنون عنها و أمروا بما هو فی معناها و هو ( انظرنا) من نظره إذا انتظره . و قرأ أبی : أنظرنا من النظرة، أی أمهلنا حتی نحفظ و قرأ عبد الله بن مسعود: راعونا، علی أنهم کانوا یخاطبونه بلفظ الجمع للتوقیر: و قرأ الحسن : راعنا، بالتنوین من الرعن و هو الهوج ، أی لا تقولوا قولا راعنا منسوبا إلی الرعن بمعنی رعنیا، کدارع و لابن لانه لما أشبه قولهم : راعینا، و کان سببا فی السب اتصف بالرعن (و اسمعوا) و أحسنوا سماع ما یکلمکم به رسول الله صلی الله علیه و سلم و یلقی علیکم من المسائل بَذان واعیة و أذهان حاضرة، حتی لا تحتاجوا إلی الاستعانة و طلب المراعاة، أو واسمعوا سماع قبول و طاعة، و لا یکن سماعکم مثل سماع الیهود حیث قالوا: سمعنا و عصینا، أو واسمعوا ما أمرتم به بجد حتی لا ترجعوا إلی ما نهیتم عنه ، تأکیدا علیهم ترک تلک الکلمة. و روی أن سعد بن معاذ سمعها منهم فقال : یا أعداء الله ، علیکم لعنة الله ، و الذی نفسی بیده لئن سمعتها من رجل منکم یقولها لرسول الله صلی الله علیه و سلم لاضربن عنقه . فقالوا: أو لستم تقولونها فنزلت . (و للکافرین ) و للیهود الذین تهاونوا برسول الله صلی الله علیه و سلم و سبوه (عذاب ألیم )
[ نظرات / امتیازها ]
نظری ثبت نشده است.
نظر شما ثبت شد و بعد از تائید داوران بر روی سایت قرار می گیرد.
● عبدالله عبداللهي -
اثنی عشری
یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لا تَقُولُوا راعِنا وَ قُولُوا انْظُرْنا وَ اسْمَعُوا وَ لِلْکافِرِینَ عَذابٌ أَلِیمٌ (104)
شأن نزول: مؤمنان در موقع استماع فرمایشات نبوى صلّى اللّه علیه و آله و سلم مى‌گفتند: راعنا، یعنى مراعات فرما ما را در بیان؛ یهود چون این کلمه شنیدند، با هم گفتند: ما پنهانى دشنام مى‌دهیم، حالا آشکار کنیم؛ مى‌آمدند خدمت حضرت، و مى‌گفتند: راعنا، مى‌خندیدند و استهزاء مى‌کردند. سعد بن معاذ غرض آنها را فهمید، گفت: به خدائى که پیغمبر را به حق فرستاده، اگر این لفظ را از شما بشنویم، با شما بجز شمشیر
خطاب نکنیم. گفتند: صحابه او این را گویند. گفت: قصد آنها خیر و مقصد شما سبّ مى‌باشد؛ حق تعالى آیه شریفه نازل فرمود «1»:
یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا: اى کسانى که ایمان آورده‌اید، لا تَقُولُوا راعِنا:
مگوئید لفظ (راعنا) را در مکالمه با پیغمبر، که یهود گفتار شما را دست‌آویز خود ساخته با آن حضرت این کلمه گویند و قصد دشنام فاحش مى‌کنند. چون حضرت پیغمبر صلّى اللّه علیه و آله و سلم با مؤمنان تکلم مى‌فرمود، آنها مى‌گفتند: راعنا، اصل رعى به معنى حفظ غیر است به مصلحت یعنى مراعات حال ما فرما و تأنى نما به آنچه تلقى مى‌فرمائى و توقف فرما تا سخن تو را خوب بفهمیم. یهود این لفظ را از مؤمنان استماع نموده، فرصت دانسته حضرت را به آن خطاب مى‌کردند و مراد آنها به این کلمه سبّ پیغمبر صلّى اللّه علیه و آله و سلم بود.
تنبیه: در تبیان- شیخ طوسى- از حضرت باقر علیه السلام روایت نموده که فرمود: این کلمه به عبرانى سبّ بوده، و یهود آن را به عبرانى قصد مى‌کردند «2».
مفسر بلاغى در تفسیر خود گوید: تتبع نمودم عهد قدیم عبرانى را، پس یافتم اینکه کلمه راع (به فتح مشاله به الف) به معنى شر و قبیح است، چنانچه در فصل دوم و سوم از سفر اول تورات به معنى شریر ذکر شده، و همچنین در فصل اول از سفر پنجم «3».
پس راعنا به معنى شریرنا باشد به زبان عبرى، و چون یهود بدین کلمه که مؤمنان مى‌گفتند قصد جسارت به مقام حضرت نبوى و دشنام را مى‌نمودند، لذا خداى تعالى نهى فرمود از این کلمه که قابل تلبیس است.
وَ قُولُوا انْظُرْنا: و بگوئید بجاى آن نظر فرما ما را و ملاحظه حال ما نما. یا مهلت ده ما را تا نیک به سخن تو رسیم و بعد به سخن دیگر اقدام نما.
«1» منهج الصادقین، جلد اوّل، صفحه 251.
«2» تفسیر تبیان، جلد اوّل صفحه 389.
«3» تفسیر آلاء الرحمن، صفحه 114 (مراد از فتحه مساله بالف، فتحه اشباع شده است)
تفسیر اثنا عشرى، ج1، ص: 221
وَ اسْمَعُوا: و نیکو بشنوید اى مؤمنان فرمایش الهى را تا احتیاج به طلب مراعات نباشید. یا بشنوید آن را به گوش دل نه مثل شنیدن یهود که گفتند شنیدیم لکن در عمل مخالفت کردند. وَ لِلْکافِرِینَ عَذابٌ أَلِیمٌ: و براى کفار یهود است در آخرت عذابى دردناک که هرگز انقطاع نیابد، چه این کلمه را بر سبیل دشنام گویند، و دشنام و سبّ پیغمبر، به حق موجب کفر، و کافر مستوجب باشد عذاب الیم را.
تبصره: ابن عباس گفته: هر جا در قرآن «یا أَیُّهَا النَّاسُ»* باشد مکى است، و هر جا «یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا»* فرموده مدنى است. و در تورات بجاى آن «یا ایها المساکین» است؛ پس حق تعالى یهودان را به لفظ مسکنت مخاطب، و زمان حضرت خاتم صلّى اللّه علیه و آله و سلم آنها را به تازیانه مسکنت و مذلت ادب فرموده که: ضُرِبَتْ عَلَیْهِمُ الذِّلَّةُ وَ الْمَسْکَنَةُ، به خلاف مسکینان پرهیزکاران امت پیغمبر صلّى اللّه علیه و آله و سلم که در دنیا معزز، و در عقبى مکرم خواهند بود.
پیرزنى «مسکنه» نام، در مجلس عیسى بن داران واعظ حاضر مى‌شد، و هیچ روز غائب نشدى. اتفاقا دو روز نیامد، واعظ پرسید: مسکنه کجا است؟ گفتند: مریض باشد. بعد از مجلس به عیادتش رفت، دید در حال نزع است، نفسى کشید از دنیا رفت. واعظ به تجهیز و تدفین او پرداخت، همان شب او را در خواب دید که تاج کرامت بر سر نهاده و لباس بهشتى پوشیده، پرسید: مسکنه تو هستى؟ گفت: بلى، و لکن مرا مسکنه نگوئید: ذهبت المسکنة و جاءت المملکة درویشى رفت و پادشاهى آمد.
تتمه: بخارى در صحیح خود، و احمد در مسند، و ابو نعیم در حلیه، از ابن عباس روایت نموده که فرمود رسول اکرم صلّى اللّه علیه و آله و سلم:
نازل نشد آیه‌اى که در آن «یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا»* باشد مگر آن که على علیه السلام رئیس و امیر آنست.
بنابراین وجدان منصف، حاکم است به اینکه چنین کسى البته مقام ولایت و خلافت و امامت بعد از پیغمبر صلّى اللّه علیه و آله و سلم اختصاص
خواهد داشت.
[ نظرات / امتیازها ]
نظری ثبت نشده است.
نظر شما ثبت شد و بعد از تائید داوران بر روی سایت قرار می گیرد.
» روان جاوید
یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لا تَقُولُوا راعِنا وَ قُولُوا انْظُرْنا وَ اسْمَعُوا وَ لِلْکافِرِینَ عَذابٌ أَلِیمٌ (104)
ترجمه
اى آنکسانیکه ایمان آوردید نگوئید راعنا و بگوئید انظرنا و بشنوید و از براى کافران است عذابى دردناک..
تفسیر
در اوائل اسلام هنوز بعضى از مسلمانان انس بمعارف و احکام اسلامى نگرفته بودند در موقعیکه حضرت ختمى مرتبت اشتغال ببیان حقائق دینى داشت متمکن از ادراک و ضبط مطالب نمیشدند و گاهى عرض مینمودند راعنا یعنى مراعات فرما حال ما را بتأنى در گفتار و توضیح در بیان جماعت یهود در این موقع فرصتى بدست آورده این کلمه را وسیله جسارت قرار دادند چون این کلمه در لغت آنها دشنام بود یعنى بشنو نشنیدى مانند آنکه بگویند بفهم نفهمیدى و گفتند اگر تا بحال محمد (ص) را در خفا دشنام میدادیم بعد از این در علن میدهیم و چون خدمت حضرت میرسیدند این کلمه را میگفتند بقصد دشنام گفتن و جسارت نمودن تا آنکه سعد بن معاذ انصارى متوجه بغرض آنها شد و لعنتشان کرد و تهدید بقتلشان نمود پس این آیه نازل شد که خطاب باهل ایمان است که بجاى لفظ راعنا انظرنا بگوئید یعنى نظر لطف فرما بسوى ما تا نتوانند یهود وسیله استهزاء و اهانت به پیغمبر را فراهم نمایند و بشنوید بیانات آن حضرت را و اطاعت کنید و از براى کسانیکه شتم نمودند از کفار عذاب الیم است‌در آخرت و از امیر المؤمنین (ع) و حضرت سجاد (ع) روایت شده است که هر جا در قرآن یا ایها الذین آمنوا است در توریة بجاى آن یا ایها المساکین است حقیر عرض میکنم شاید نکته تعبیر در توریة آن باشد که خداوند نصیب یهود را ذلت و مسکنت قرار داده و در قرآن بیان فرموده لذا با آنکه تمام لوازم عزت دنیوى از قبیل سعى در کار و مکر و و حیله و ثروت در آنها جمع است تاکنون ذلیل و پست‌ترین فرق بوده و هستند
[ نظرات / امتیازها ]
نظری ثبت نشده است.
نظر شما ثبت شد و بعد از تائید داوران بر روی سایت قرار می گیرد.