گرچه در مورد نزول این آیه شریفه خصوصى است. ولى معناى آن عمومى میباشد. لذا از کلمه: یشرى که مضارع میباشد استفاده میشود: هر فرد مسلمانى تا قیام قیامت با شرائطى که در کتاب جهاد گفته شده در راه خدا جان بدهد مشمول این آیه شریفه خواهد بود. چنانکه شهداى کربلا علیهم السلام به این مقام شامخ نائل و مشمول این آیه شریفه گردیدند- مؤلف.

معرفى چهار دسته از مردم:

یکم: گروهى که فقط طالب دنیا میباشند و از آخرت بهره‏اى نخواهند داشت. چنانکه در آیه 199 میفرماید: (فَمِنَ النَّاسِ مَنْ یَقُولُ رَبَّنا آتِنا فِی الدُّنْیا وَ ما لَهُ فِی الْآخِرَةِ مِنْ خَلاقٍ).

دوم: گروهى که دنیا و آخرت را خواهانند. چنانکه در آیه 200 میفرماید: (وَ مِنْهُمْ مَنْ یَقُولُ رَبَّنا آتِنا فِی الدُّنْیا حَسَنَةً) الى آخره

سوم: عده‏اى که بحسب ظاهر راغب آخرت و در باطن دنیا طلب هستند. چنانکه در آیه 203 میفرماید: (وَ مِنَ النَّاسِ مَنْ یُعْجِبُکَ قَوْلُهُ) الى آخره.

چهارم: گروهى که ظاهرا و باطنا راغب آخرت و از دنیا بیزارند.

چنانکه در این آیه شریفه میفرماید: (وَ مِنَ النَّاسِ مَنْ یَشْرِی) الى آخر
[ نظرات / امتیازها ]

یکى از شما را از عمر دیگرى طولانى‏تر قرار داده‏ام. کدام یک از شما است که رفیق و برادر خویش را بر خود مقدم بدارد (و ما زاد عمر خویشتن را به وى ببخشد) ولى جبرئیل و میکائیل هر دو خواهان مازاد عمر شدند.
بعد از این آزمایش بود که خداى حکیم بجبرئیل و میکائیل وحى کرد:

پس چرا شما مثل علی بن أبی طالب نبودید! زیرا من بین علی بن أبی طالب و پیغمبر خودم حضرت محمّد راه و رسم برادرى را برقرار کردم و علی در رختخواب پیامبر خوابید و جان خود را در معرض فنا کردن براى آنحضرت قرار داد، زنده بودن حضرت محمّد را بر زنده بودن خود مقدم داشت! اى جبرئیل و میکائیل! شما بزمین هبوط کنید و على بن أبى طالب را از شر دشمنانش حفظ و حراست نمائید!! موقعى که ایشان بزمین نزول کردند جبرئیل نزد سر حضرت أمیر المؤمنین: على و میکائیل نزد پاى مبارک آن بزرگوار قرار گرفتند و جبرئیل ندا میکرد:

بخ بخ من مثلک یابن ابى طالب! یعنى به به بمثل تو شخصى اى پسر أبی طالب که خداى جهان بواسطه مثل تو جوانمردى به ملائکه فخریه و مباهات میکند. پس از این جریان بود که خداى علیم در آن حینى که پیغمبر معظم اسلام متوجه مدینه شده بود آیه- 207- سوره بقره را براى أمیر المؤمنین: علی نازل کرد. چنانکه میفرماید:

وَ مِنَ النَّاسِ مَنْ یَشْرِی نَفْسَهُ ابْتِغاءَ مَرْضاتِ اللَّهِ
[ نظرات / امتیازها ]

پبقره-207: یام‏ها:
1 نااهل، حرفش زیباست و انسان را به تعجّب وامى‏دارد، ولى مؤمن، عملش دنیا را متعجّب مى‏کند. «مِنَ النَّاسِ مَنْ یُعْجِبُکَ قَوْلُهُ»، «مِنَ النَّاسِ مَنْ یَشْرِی نَفْسَهُ»
2 یاد ایثارگران را زنده بداریم. «مِنَ النَّاسِ مَنْ یَشْرِی»
3 پیش مرگِ اولیاى خدا شدن، یک ارزش است. «مِنَ النَّاسِ مَنْ یَشْرِی»
4 بزرگ‏ترین سود آن است که انسان بهترین متاع را که جان اوست به خالق خود بفروشد، آن هم نه براى بهشت و یا نجات از دوزخ، بلکه فقط براى کسب رضاى او. «ابْتِغاءَ مَرْضاتِ اللَّهِ»
5 در راه خدا، استقبال از خطر و آمادگى براى جانفشانى همچون دریافت خطر است. با توجّه به شأن نزول آیه، ستایش از کسى است که جان خود را در معرض خطر قرار داد، هر چند حادثه‏اى اتفاق نیفتاد. «مَنْ یَشْرِی نَفْسَهُ»
6 رأفت خداوند، بهترین پاداش است. خداوند براى هر کارى پاداشى قرار داده است، امّا در این آیه مى‏فرماید: خداوند رئوف است. «اللَّهُ رَؤُفٌ بِالْعِبادِ» [ نظرات / امتیازها ]

کلمه «مَن» در این آیه اشعار دارد که زن و مرد هر دو می توانند به مقام رضای الهی برسند و تفاوتی بین این دو نوع نیست. ملاک در پیشگاه الهی با توجه به آیه 13 یوره حجرات تقوا است. [ نظرات / امتیازها ]

در این آیه جنس مورد معامله نفس انسان و وجه مقابل خرید رضای الهی می باشد. نکته مورد توجه این است که خداوند به ظاهر اعمال کاری ندارد وگرنه باید در این آیه به جای لفظ نفس از لفظ عمل یا اعمال استفاده می کرد ولی این کار را نکرد تا برساند که آنچه که مورد قبول الهی است نیت و قصد قربت در اعمال است. زیرا اخلاص در عمل سبب می شود تا انسان به صبغه الله (رنگ الهی) برسد، در این صورت است که خداوند او را می خرد.

[ نظرات / امتیازها ]

در این آیه در قبال خرید نفس انسان خداوند رضای خود را قرار داده است. در آیه 16 نیز خداوند همین معامله با انسان را به نوعی دیگر بیان می کند و در آنجا می فرماید که انسان هایی که این معامله را انجام داده اند سود بسیاری برده اند. در این آیه نیز خداوند نفرموده است که میزان رضایتش از این افراد چقدر است و این خود اشعار دارد که خداوند حتی ضعیف ترین نفس ها را که درجه کمی از اخلاص را دارند، می خرد و در عوض رضای خود را به طور نامحدود به آن ها می دهد. [ نظرات / امتیازها ]

آیه لیله المبیت
وَ مِنَ النّاسَ مَنْ یَشْری نَفْسَهُ ابْتِغا مَرْضاتِ اللهِ و اللهُ رءوُفُ بِالعِبادِ.(بقره/207)
«بعضی مردانند که از جان خود در راه رضای خداوند در گذرند و خدا، دوستدار چنین بندگانی است».
این آیه در مورد لیله المبیت نازل شده است و در تفاسیرعلمای شیعه و نیز کتب اهل سنت از جمله تفسیر فخر رازی، مستدرک الصحیحین، ینابیع الموده، شواهد التنزیل و شرح نهج البلاغه ابن ابی الحدید چنین آمده که منظور از«الناس» حضرت علی علیه السلام است که برای رضای خدا، جان خود را در معرض خطر قرار می دهد. مقصود همان قضیه خوابیدن در بستر پیامبر صلی الله علیه و آله است که تفاسیر متعددی این جریان را به طور مفصل ذکر کرده اند. حاکم نیشابوری در مستدرک الصحیحین می گوید:«این، حدیث معتبری است هر چند مسلم و بخاری در کتاب خود آن را نیاورده اند». [ نظرات / امتیازها ]