1) شاه آبادی (داور) : هدف، پرستش خدا در تمامی مراتب آن و در تمامی ابعاد زندگی است که مسیر آن از رعایت تقوا در تمامی اعضا و جوارح،‌ف کر و روح انسان، می‌گذرد. بندگی وصف کلی انسانی است که می‌خواهد در ذیل ولایت خداوند قرار گیرد و همه زندگی و عبادت و مرگ خود را برای خدا قرار دهد. مسیر این گونه زیستن و این گونه مردن، رعایت تقوا است. در نهایت نیز چنین انسانی به مراتب بالای بندگی خواهد رسید و عبد صالح خدا خواهد شد و از سوی دیگر انسانی در نهایت تقوا خواهد بود.
2) فیض اصفهانی : لعلکم تتقون اشاره به این دارد که در این پرستش تقوا داشته باشید از اینکه فاعلیتی برای خود قائل شوید . همه از لطف وکرم اوست ، حتی پرستش ما .
3) باقرزاده یزدجی : سلام علیکم .دیدگاه بنده اینست که بندگی و تقوی لازم وملزوم یکدیگرند .چنانکه در سوره مبارکه اعلی در آیه شریفه 14 میفرماید قد افلح من زکیها رستگار کسی است تزکیه کند پس تقوی عامل رستگاری است.این یک طرف معادله .و از طرف دیگر میفرماید ان الصلاه تنهی عن الفحشاء والمنکر اینهم طرف دیگر معادله که عبادت انسان را از بدیها و زشتیها باز میدارد و عبادت عامل بازدارنده از بدیها است .پس عبادت وتقوی هر دو در یک محورند که میتواند انسان را به هدف نهایی خلقت نزدیک سازد .التماس دعا.

1) شاه آبادی (داور) : عبودیت دارای مراتبی است. در این آیه مراحل ابتدایی آن مورد نظر است. یعنی از ذیل عبادت شیطان و غیر خدا خارج شوید و بندگی خداوند را پیشه خود سازید. در این صورت به مراتب متقین دست خواهید یافت. البته مراتب بالای متقین نیز معادل مراتب بالای عبودیت خواهد بود. اما منظور در این آیه اصل بندگی خداوند است چنان که از سیاق عام آیه (یا ایها الناس) برمی‌آید.

1) ابراهیمی (داور) : لازمه پرستش خدای واحد و الله و ایمان به او، پیروی از تمامی رسولان و کتاب هایی است که از ناحیه خداوند فرستاده می شود؛ در نتیجه اگر فردی بخواهد مخاطب این آیه باشد به ناچار باید به دین اسلام بگراید زیرا اسلام ادامه دین خداوند است که به پیامبران قبلی نازل شده بود.
حال اگر فردی مستضعف باشد یعنی تمام تلاش خود را کرده باشد اما به دلیل وجود موانعی اسلام را به طور کامل نشناخته باشد و به آن ایمان نیاورد در محضر خداوند دارای عذر است.