81) خطیئة به معناى آن حالتى است که بعد از ارتکاب کار زشت به دل انسان دست می دهد.

[ برای مشاهده توضیحات کلیک کنید. ]

[ نظرات / امتیازها ]

81) احاطه خطیئه (که خدا همه بندگانش را از این خطر حفظ فرماید) باعث می شود که انسان محاط به آن، دستش از هر راه نجاتى بریده شود. کانّه آن چنان خطیئه او را محاصره کرده است که هیچ راه و روزنه ‏اى براى اینکه هدایت به وى روى آورد باقى نگذاشته است. در نتیجه چنین کسى جاودانه در آتش خواهد بود و اگر در قلب او مختصرى ایمان وجود داشت و یا از اخلاق و ملکات فاضله که منافى با حق نیستند از قبیل انصاف و خضوع در برابر حق و نظیر این دو پرتوى مى ‏بود، قطعا امکان این وجود داشت که هدایت و سعادت در دلش رخنه یابد. پس احاطه خطیئه در کسى فرض نمی شود،مگر با شرک به خداوند که قرآن درباره ‏اش فرموده است: «إِنَّ اللَّهَ لا یَغْفِرُ أَنْ یُشْرَکَ بِهِ وَ یَغْفِرُ ما دُونَ ذلِکَ لِمَنْ یَشاءُ» (نسا/48) و نیز از جهتى دیگر مگر با کفر و تکذیب آیات خداوند که قرآن درباره ‏اش مى ‏فرماید: «وَ الَّذِینَ کَفَرُوا وَ کَذَّبُوا بِآیاتِنا أُولئِکَ أَصْحابُ النَّارِ هُمْ فِیها خالِدُونَ» (بقره/39). پس در حقیقت کسب سیئه و احاطه خطیئه، به منزله کلمه جامعى است براى هر فکر و عملى که خلود در آتش بیاورد. [ نظرات / امتیازها ]

81) این دو آیه (81 و 82 بقره) از نظر معنا قریب به آیه «إِنَّ الَّذِینَ آمَنُوا وَ الَّذِینَ هادُوا وَ الصَّابِئِینَ» (بقره/62) الخ است که تفسیرش گذشت. تنها فرق میان آن ها این است که آیه مورد بحث در مقام بیان این معنا است که ملاک در سعادت تنها و تنها حقیقت ایمان است و عمل صالح نه صرف دعا. و آیه «إِنَّ الَّذِینَ آمَنُوا» إلخ‏ در مقام بیان این جهت است که ملاک در سعادت حقیقت ایمان و عمل صالح است نه فقط نامگذارى. [ نظرات / امتیازها ]

81) امام باقر یا امام صادق (علیهما ‌السلام) در ذیل این آیه فرمودند: یعنى وقتى که ولایت امیر المؤمنین (علیه‌السلام) را انکار کنند در آن صورت اصحاب آتش و جاودان در آن خواهند بود.

علامه طباطبایی: قریب به این معنا را مرحوم شیخ در امالیش (امالى طوسى ج 1 ص 374) از رسول خدا (صلّی الله علیه و آله) روایت کرده است و هر دو روایت از باب تطبیق کلى بر فرد و مصداق بارز آن است. چون خداى سبحان ولایت را حسنه دانسته و فرموده است: «قُلْ لا أَسْئَلُکُمْ عَلَیْهِ أَجْراً إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِی الْقُرْبى‏ وَ مَنْ یَقْتَرِفْ حَسَنَةً نَزِدْ لَهُ فِیها حُسْناً» (شوری/23). ممکن است آن را از باب تفسیر دانست به بیانى که در سوره مائده خواهد آمد که اقرار به ولایت، عمل به مقتضاى توحید است و اگر تنها آن را به على (علیه‌السلام) نسبت داد، به این جهت است که آن جناب در میان امت اولین فردى است که باب ولایت را بگشود. در اینجا خواننده عزیز را به انتظار رسیدن تفسیر سوره مائده گذاشته مى ‏گذریم.

[ برای مشاهده توضیحات کلیک کنید. ]

[ نظرات / امتیازها ]

80) بررسى دوز از منظر رحمت نامحدود خداوند برخى اصاحب معرفت را بر آن دات تا بگوید: ورود بهشتیان به جنّت برابر رحمت است و در آن تردیدى نیست، اما ورود دوزخیان به جهنم نیز مطابق رحمت است، لیکن نه براى مهمانان یعنى کافران دوزخى، بلکه براى میزبان، یعنى آتش و حیوانات آتش که منتظر تعذّى و بهره ورى از واردان هستند؛ زیرا کافران جنّ و انس غذاى حیوانات ناریند. بر فرض درتسى چنین برداشتى مفاد آن با سخن نورانى حضرت على بن ابى طالب علیه السلام منافى نیست که درباره دوزخ فرمود: دارٌ لیس فیها رحمة ؛ زیرا منظور آن حضرت نفى رحمت نسبت به واردان است. [ نظرات / امتیازها ]

81) ((کسب )) و ((اکتساب )) به معنى تحصیل کردن چیزى از روى اراده و اختیار است ، بنا بر این جمله ((بلى من کسب سیئة )) اشاره به کسانى است که با علم و اختیار مرتکب گناهان مى شوند و تعبیر کسب شاید از این نظر باشد که گنهکار در یک محاسبه کوته بینانه انجام گناه را به سود خویش و ترک آن را به زیان خود میپندارد، اینها همان کسانى هستند که در چند آیه بعد به آنها اشاره کرده مى گوید: آنها آخرت را به زندگى دنیا فروخته اند لذا تخفیفى در مجازاتشان نیست .

[ برای مشاهده توضیحات کلیک کنید. ]

[ نظرات / امتیازها ]

81)
((خطیئه )) در بسیارى از موارد به معنى گناهانى است که از روى عمد تحقق نیافته ، ولى در آیه مورد بحث ، به معنى گناه کبیره و یا آثار گناه است که بر قلب و جان انسان مى نشیند.
به هر حال مفهوم احاطه گناه این است که انسان آنقدر در گناهان فرو رود که زندانى براى خود بسازد، زندانى که منافذ آن بسته باشد.
توضیح اینکه گناهان کوچک و بزرگ در آغاز، یک ((عمل )) است ، سپس تبدیل به حالت مى شود و با ادامه و اصرار، شکل ((ملکه )) به خود مى گیرد، و هنگامى که به اوج شدت خود برسد تمام وجود انسان را به رنگ گناه در مى آورد و عین وجود انسان مى شود.
در این هنگام هیچ پند و موعظه و راهنمائى رهنمایان در وجود او اثر نخواهد کرد، و در حقیقت با دست خود قلب ماهیت خویش کرده است .
از یک نظر چنین کسانى به کرمهائى مى مانند که اطراف خود پیلهاى مى تنند، پیلهاى که آنانرا زندانى و سر انجام خفه مى کند و روشن است سرنوشتى جز خلود در آتش براى آنها نخواهد بود.
و با توجه به آیاتى که مى گوید خداوند تنها مشرکان را نمى آمرزد و اما غیر شرک ، قابل بخشش است (ان الله لا یغفر ان یشرک به و یغفر ما دون ذلک لمن یشاء نساء 48)، و با توجه به اینکه در آیات مورد بحث که سخن از خلود در آتش مى باشد، مى توان نتیجه گرفت که این چنین گنهکاران سر انجام گوهر ایمان را از دست داده و مشرک و بیایمان از دنیا مى روند!

[ برای مشاهده توضیحات کلیک کنید. ]

[ نظرات / امتیازها ]

81) از آیات مورد بحث استفاده مى شود که روح تبعیض نژادى یهود که امروز نیز در دنیا سرچشمه بدبختیهاى فراوان شده ، از آن زمان در یهود بوده است ، و امتیازات موهومى براى نژاد بنى اسرائیل قائل بوده اند، و متاسفانه بعد از گذشتن هزاران سال هنوز هم آن روحیه بر آنها حاکم است ، و در واقع منشا پیدایش کشور غاصب اسرائیل نیز همین روح نژاد پرستى است .
آنها نه فقط در این دنیا براى خود برترى قائل هستند، بلکه معتقدند که این امتیاز نژادى در آخرت نیز به کمک آنها مى شتابد و گنهکارانشان بر خلاف افراد دیگر تنها مجازات کوتاه مدت و خفیفى خواهند دید، و همین پندارهاى غلط آنها را آلوده انواع جنایات و بدبختیها و سیهروزیها کرده است !.

[ برای مشاهده توضیحات کلیک کنید. ]

[ نظرات / امتیازها ]