وَ کَذلِکَ أَنْزَلْناهُ قُرْآناً عَرَبِیًّا وَ صَرَّفْنا فِیهِ مِنَ الْوَعِیدِ لَعَلَّهُمْ یَتَّقُونَ أَوْ یُحْدِثُ لَهُمْ ذِکْراً (113)
وَ کَذلِکَ أَنْزَلْناهُ قُرْآناً عَرَبِیًّا: و همچنانکه اخبار فرمودیم تو را به اخبار قیامت، همچنین نازل فرمودیم قرآن را در حالتى که این قرآنى است به لغتعربى. وَ صَرَّفْنا فِیهِ مِنَ الْوَعِیدِ: در حالتى که مکرر گردانیدیم در آن آیات وعید را به وجوه مختلفه و الفاظ متنوعه و اقسام متفرقه مانند ذکر طوفان و صیحه و خسف و مسخ در دنیا و احوال شدائد قیامت و عذاب و عقاب جهنم. لَعَلَّهُمْ یَتَّقُونَ: براى اینکه بپرهیزند از فعل محرمات و ترک واجبات. أَوْ یُحْدِثُ لَهُمْ ذِکْراً: یا تازه نماید قرآن براى ایشان پندى و اعتبارى، یعنى یاد بیاورند عقاب امم سابقه را که خدا بر ایشان نازل فرمود و از آن عبرت یابند.
تنبیه: آیه شریفه اعلام است به جامعه بشریت تا قیامت که خداوند عالم فرماید: ما قرآن را نازل کردیم و مکرر کردیم در آن آیات وعید را به اقسام مختلفه و بیانات متفرقه، براى آنکه بپرهیزند از گناهان و در مقام عبادت و اطاعت حق راسخ شوند. و اگر چنین نکنند، لااقل از آنها عبرت گرفته بترسند در ارتکاب منهیّات و انهماک در شرورات، و پند یابند به تذکر عقوبات وارده بر امم سابقه که در نتیجه فتور و قصورى در طغیان و سرکشى آنها واقع شود
[ نظرات / امتیازها ] وَ کَذلِکَ أَنزَلناهُ قُرآناً عَرَبِیًّا وَ صَرَّفنا فِیهِ مِنَ الوَعِیدِ لَعَلَّهُم یَتَّقُونَ أَو یُحدِثُ لَهُم ذِکراً (113)
و همین نحوی که بر امم سابقه و انبیاء گذشته دستورات فرستادیم نازل کردیم کتاب را که اینکه قرآن مجید باشد بلسان عرب و مکرر در مکرر در او و عدو و عیدهایی دادیم باشد که اینکه امّت بپرهیزند از معاصی یا اینکه متذکّر شوند بامور آینده و پیشامدهای مترتب بر اعمال و کردارشان.
(وَ کَذلِکَ أَنزَلناهُ قُرآناً عَرَبِیًّا) خداوند هر پیغمبری که ارسال میفرمودبزبان قومش میفرستاد، چنانچه میفرماید: (وَ ما أَرسَلنا مِن رَسُولٍ إِلّا بِلِسانِ قَومِهِ لِیُبَیِّنَ لَهُم فَیُضِلُّ اللّهُ مَن یَشاءُ وَ یَهدِی مَن یَشاءُ وَ هُوَ العَزِیزُ الحَکِیمُ) ابراهیم آیه 4 و چون قوم پیغمبر در قسمت حجاز عرب فصیح بودند و قرآن بزرگترین معجزات حضرت بود بلسان عرب فصیح نازل فرمود که نتوان مثل او یا ده سوره یا یک سوره بیاورند که از هر جهت حجة بر آنها تمام شود و راه عذری بر آنها باقی نماند.
(وَ صَرَّفنا فِیهِ مِنَ الوَعِیدِ) کمتر سورهای است در قرآن که خداوند خبر از امم سابقه و بلیّات نازله بر آنها و از عقوبت قیامت و عذاب جهنم و خلود در آن نداده باشد.
(لَعَلَّهُم) لعل برای تردید نیست خداوند میداند کی متقی میشود و کی نمیشود، بلکه بمعنی باید است که البتّه باید.
(یَتَّقُونَ) بمراتب تقوی تقوای از شرک و کفر و ضلالت و صفات خبیثه و اعمال سیّئه و ترک واجبات پیدا کنند.
(أَو یُحدِثُ لَهُم ذِکراً) که میفرماید: (فَذَکِّر إِن نَفَعَتِ الذِّکری) اعلی آیه 9 و نیز میفرماید:
(وَ ذَکِّر فَإِنَّ الذِّکری تَنفَعُ المُؤمِنِینَ) ذاریات آیه 55 و بالجمله انسان در غفلت است باید او را از خواب غفلت بیدار کرد بداند (من کجا بودم از بهر چه من آمدهام بکجا میروم و آمدنم بهر چه بود)
(رحم اللّه امرأ علم من این و فی این والی این).
[ نظرات / امتیازها ]