(له ما فی السموات وما فی الارض وان الله لهو الغنی الحمید): (هر چه در آسمانها و زمین است از آن اوست و همانا خداوند، اوست که بی نیاز و ستوده است ) پس خداوند مالک مطلق آسمانها و زمین است و در ملک خود آنطور که بخواهد وبه مقتضای لطف و آگاهیش تصرف می کند و او بی نیاز مطلق است پس هیچ نیازی به آن تصرفات ندارد و در عین حال همه تصرفات او نافع و ستوده است ، اما نفع آن عاید خلق می گردد نه عاید خودش . [ نظرات / امتیازها ]

در این آیه مى افزاید:
لَهُ ما فِى السَّمواتِ وَ ما فِى الْاَرْضِ
آنچه در آسمان ها و آنچه در زمین است از آن اوست، و اوست که مى تواند در کران تا کران هستى و همه پدیده ها تصرف کند.
وَ اِنَّ اللَّهَ لَهُوَ الْغَنِىُّ الْحَمیدُ
و بى گمان خداست که خود از همگان بى نیاز و صفات و کردارش در خور ستایش است. [ نظرات / امتیازها ]

(با توجه به آیه قبل) نشانه دیگرى که براى قدرت بى پایان و حقانیت ذات پاک او مى آورد این است که مى گوید: ((آنچه در آسمانها، و آنچه در زمین است از آن خدا است )) (له ما فى السماوات و ما فى الارض ).
خالق همه او است ، و مالک همه نیز او است ، و به همین دلیل بر همه چیز توانائى دارد.
و نیز به همین دلیل ((او تنها غنى و بى نیاز در عالم هستى ، و شایسته هر گونه حمد و ستایش است (و ان الله لهو الغنى الحمید).
پیوند این دو صفت (غنى و حمید) با هم یک پیوند بسیار حساب شده است ، چرا که اولا بسیارند کسانى که غنى هستند اما بخیلند و استثمارگر و انحصار طلب و غرق غفلت و غرور، و به همین دلیل عنوان غنى بودن گاهى تداعى این اوصاف را مى کند، ولى غنى بودن خداوند تواءم است با لطف و بخشندگى ، جود و سخاى او نسبت به بندگان که او را شایسته حمد و ستایش مى کند.
ثانیا: اغنیاى دیگر غنایشان ظاهرى است و اگر جود و سخائى دارند در واقع از خودشان نیست چرا که تمام نعمت و امکانات را خدا در اختیار آنها گذارده است ، غنى بالذات و شایسته هر گونه ثنا و ستایش تنها ذات پاک او است .
ثالثا: بى نیازان دیگر اگر کارى مى کنند بالاخره سودى از آن عاید خودشان مى شود تنها کسى که بى حساب مى بخشد و سودى عائد او نمى گردد بلکه مى خواهد تا بر بندگان جودى کند، او است و به همین دلیل از همه شایسته تر به حمد و ثنا است . [ نظرات / امتیازها ]

وجود انسان، سراسر فقر و به هوا، غذا، مسکن، لباس و چیزهاى دیگر محتاج است و اگر چند روزى در شاخه‏اى از امور خود را بى‏نیاز بپندارد، دست به طغیان مى‏زند و عوارض و خطراتى به دنبال دارد، مانند: بى‏تفاوتى، غفلت، استثمار، ولى خداوند «الغنىّ الحمید»، بى‏نیاز مطلق و شایسته‏ى هر گونه ستایش است. [ نظرات / امتیازها ]

لَهُ ما فِی السَّماواتِ وَ ما فِی الْأَرْضِ وَ إِنَّ اللَّهَ لَهُوَ الْغَنِیُّ الْحَمِیدُ (64)
لَهُ ما فِی السَّماواتِ‌: و مر ذات الهى راست بخاصه آنچه در آسمانها است، وَ ما فِی الْأَرْضِ‌: و آنچه در زمینها است، یعنى خالق و مالک همه علویات و سفلیات خداى سبحان است. وَ إِنَّ اللَّهَ لَهُوَ الْغَنِیُّ الْحَمِیدُ: و بدرستى که خداى تعالى هر آینه او است بى‌نیاز در ذات خود از ما سوى، ستوده شده باشد، یعنى مستوجب ستایش به صفات و افعال، و سزاوار اینکه همه کس ذات او را ستایش و پرستش نمایند. یا غنى است، یعنى ذاتى که بى‌نیاز از خلق و تمام‌محتاجند به او، پس تعلقى نیست براى او به غیر، نه در ذات و نه چیزى از صفات او، بلکه منزه باشد از علاقه به غیر؛ زیرا هر که تعلق دارد ذات یا صفاتش به امر خارجى که متوقف باشد در وجود یا کمالش بر آن، پس محتاج است به آن امر؛ و ذات الهى منزه باشد از احتیاج. حمید یعنى ذاتى که مستحق حمد است به افعالش در سراء و ضراء و شدت و رخاء. [ نظرات / امتیازها ]

لَه‌ُ ما فِی‌ السَّماوات‌ِ وَ ما فِی‌ الأَرض‌ِ وَ إِن‌َّ اللّه‌َ لَهُوَ الغَنِی‌ُّ الحَمِیدُ (64)
اختصاص‌ دارد بذات‌ اقدس‌ ‌او‌ آنچه‌ ‌در‌ آسمانها و آنچه‌ ‌در‌ زمین‌ ‌است‌ و محققا خداوند ‌هر‌ آینه‌ ‌او‌ غنی‌ بالذات‌ ‌است‌ و ستایش‌ مختص‌ باو ‌است‌.
(لَه‌ُ): لام‌ اختصاص‌ ‌است‌ ‌که‌ ‌غیر‌ ‌از‌ ‌او‌ خالق‌ و رازق‌ شیئی‌ نیست‌: «إِن‌َّ‌-‌ الَّذِین‌َ تَدعُون‌َ مِن‌ دُون‌ِ اللّه‌ِ لَن‌ یَخلُقُوا ذُباباً وَ لَوِ اجتَمَعُوا لَه‌ُ وَ إِن‌ یَسلُبهُم‌ُ الذُّباب‌ُ شَیئاً لا یَستَنقِذُوه‌ُ مِنه‌ُ ضَعُف‌َ الطّالِب‌ُ وَ المَطلُوب‌ُ» حج‌ آیه 72.
(ما فِی‌ السَّماوات‌ِ): سماوات‌ عالم‌ بالا ‌که‌ عبارت‌ ‌از‌ ‌اینکه‌ کرات‌ جویّه‌ ‌باشد‌ شمس‌ قمر کواکب‌ ‌که‌ بسا بسیار ‌از‌ ‌اینکه‌ کرات‌ چندین‌ هزار برابر کره زمین‌
‌است‌ و ‌خود‌ میداند ‌که‌ ‌در‌ ‌هر‌ یک‌ ‌آنها‌ چه‌ اندازه‌ خلق‌ فرموده‌ و ملائکه‌ هستند تمام‌ مشغول‌ بعبادت‌ ‌که‌ حضرت‌ ‌رسول‌ فرمود: ‌در‌ لیلة المعراج‌ جای‌ یک‌ قدم‌ نبود ‌از‌ کثرت‌ ملائکه‌ و ‌در‌ عالم‌ بالا عرش‌ أعظم‌ و کرسی‌ ‌که‌ احاطه‌ ‌بر‌ جمیع‌ آسمانها و زمینها دارد: «وَسِع‌َ کُرسِیُّه‌ُ‌-‌ السَّماوات‌ِ وَ الأَرض‌َ» بقره‌ آیة الکرسی‌، و بیت‌ المعور و سدرة المنتهی‌ و جنة الماوی‌ و لوح‌ و قلم‌ و عالم‌ ارواح‌ و مالا یعلمه‌ الا اللّه‌.
(وَ ما فِی‌ الأَرض‌ِ): ‌از‌ جمادات‌ جواهر و فلزات‌ و معادن‌ و جبال‌ و حجارة و تراب‌، و نباتات‌ ‌از‌ اشجار و حبوبات‌ و فواکه‌ و ادویه‌جات‌ و گیاه‌، و حیوانات‌ ‌از‌ حشرات‌ و سباع‌ و وحوش‌ و طیور و انعام‌ و جن‌ و انس‌ و ‌غیر‌ اینها.
(وَ إِن‌َّ اللّه‌َ لَهُوَ الغَنِی‌ُّ): ‌با‌ سه‌ تاکید کلمه ‌ان‌ و لام‌ تاکید و جمله اسمیّه‌ و غنی‌ ‌را‌ اکثر تفسیر کردند ‌به‌ بی‌نیازی‌ و ‌از‌ صفات‌ سلبیه‌ شمردند ‌که‌ گفتند:
نه مرکب بود و جسم نه مرئى نه محل
بى‏‌شریک است و معانی تو غنى دان خالق‏

و لکن ما گفتیم: غنى از اعظم صفات ثبوتیه است بمعنى دارایى که لازمه او سلب احتیاج است و همین جمله قبل شاهد بر این معنى است.
(الْحَمِیدُ): حمد مختص بذات مقدس او است که کامل است فوق الکمال و تمام است فوق التمام ذاتا و صفة و فعلا. الحمد للَّه رب العالمین. [ نظرات / امتیازها ]