این سوره از سورههاى پیشین مکى است، یعنى از آنهایى است که در اوایل بعثت نازل شده به شهادت آیه «وَ أَنْذِرْ عَشِیرَتَکَ الْأَقْرَبِینَ» (شعراء/214) که مىدانیم مشتمل بر ماموریت آن جناب در اول بعثت است و در این سوره واقع است و چه بسا از قرار گرفتن آیه مزبور در این سوره و آیه «فَاصْدَعْ بِما تُؤْمَرُ» در سوره حجر آیه 94 و مقایسه مضمون آن دو با یکدیگر تخمین زده شود که این سوره جلوتر از سوره حجر نازل شده است.
مطلب دیگر اینکه، از سیاق همه آیات این سوره بر مىآید که تمام آن مکى است، لیکن بعضى از مفسرین (روح المعانى، ج: 19، ص: 58) پنج آیه آخر آن را و بعضى دیگر (روح المعانى، ج: 19، ص: 58) تنها آیه «أَ وَ لَمْ یَکُنْ لَهُمْ آیَةً أَنْ یَعْلَمَهُ عُلَماءُ بَنِی إِسْرائِیلَ» (شعراء/197) را استثنا کرده و گفتهاند که اینها در مدینه نازل شده است، که به زودى در این باره بحث خواهیم کرد.
[ نظرات / امتیازها ]