(تلک ایات الله نتلوها علیک بالحق وما الله یرید ظلماللعالمین ):(اینها آیات خداست که آن را به حق بر تو می خوانیم و خدا هیچ ظلمی را برای عالمیان نمی خواهد)، چون این آیات باطل وشیطانی نیست و مقدمات ومبادی آن ثابت است ، کما اینکه نتایج آنها نیز حق وصدق می باشد،پس هیچ شکی در این آیات نیست و همواره بر حق می باشند و خداوند هیچ قسم ظلمی را در حق عالمیان روا نمی دارد، لذا کافر جزای کفرش و شاکر ثواب شکرش رادریافت خواهد کرد و هیچ تفاوتی بین مردم نخواهد بود. [ نظرات / امتیازها ]

این آیه اشاره به بحثهاى مختلف گذشته در باره اتحاد و اتفاق و ایمان و کفر و امر به معروف و نهى از منکر و نتایج و عواقب آنها کرده مى‏فرماید:

«اینها آیات خداست که به حق بر تو مى‏خوانیم» (تِلْکَ آیاتُ اللَّهِ نَتْلُوها عَلَیْکَ بِالْحَقِّ).

سپس مى‏افزاید: آنچه بر اثر تخلف از این دستورات دامنگیر افراد مى‏شود، نتیجه اعمال خود آنهاست «و خداوند (هیچ گاه) ستمى براى (احدى از) جهانیان نمى‏خواهد» (وَ مَا اللَّهُ یُرِیدُ ظُلْماً لِلْعالَمِینَ).

بلکه این آثار شوم، همان است که با دست خود براى خود فراهم ساختند.

[ نظرات / امتیازها ]

آن چه درباره تفرقه و اتحاد و نتایج دنیوی و اخروی آن بیان کردیم، آیات الهی است که بر تو می خوانیم و خدا بر کسی ستم نخواسته است ، بلکه این نتیجه و خاصیت گناهان است که رو سیاهی و بدبختی به دنبال دارد.
وَما اللهُ یُریدُ ظُلمًا لِلعالَمینَ : خدا هیچ ظلمی را برای عالمیان نمی پسندد. [ نظرات / امتیازها ]

تِلْکَ آیٰاتُ اَللّٰهِ :آنچه گذشت از اخبار یهود و نصارى و احکام وعد و وعید و بشارت و ملامت و غیره، آیات و شواهد قدرت و حکمت ذات یگانۀ الهى است، نَتْلُوهٰا عَلَیْکَ بِالْحَقِّ :مى خوانیم آن را به واسطۀ وحى بر تو در حالتى که حق و از خداوند به حق است که هیچ شبهه اى در راستى و درستى آن نیست، بلکه حقیقت حق و عین واقع باشد وَ مَا اَللّٰهُ یُرِیدُ ظُلْماً لِلْعٰالَمِینَ :و نیست و نخواهد خداى تعالى ظلم را براى عالمیان از جن و انس، یعنى بر ایشان ظلم ننماید به نقص ثواب، و بى جرم عقوبت نفرماید، و عذاب کفار و منافقین و عاصین به عدل مى باشد

تبصره: یکى از معتقدات حقّۀ امامیه، اعتقاد به عدل است، یعنى ذات یگانۀ سبحانى عادل است و ظالم نیست و ظلم به هیچ فردى از مخلوقات ننماید، زیرا ظلم، قبیح، و صدور آن از خداوند حکیم محال مى باشد؛ زیرا علم الهى بازمى دارد ذات سبحانى را از فعل قبیح، و داعى هم ندارد به ارتکاب قبیح، زیرا داعى بر امر قبیح: یا حاجت است، و آن در خداى تعالى محال باشد؛ و یا حکمت، و آن اقتضاى فعل قبیح ندارد؛ و آیۀ شریفه برهانى است برآن [ نظرات / امتیازها ]

سخن مفسّرین: «تِلْکَ آیٰاتُ اَللّٰهِ نَتْلُوهٰا عَلَیْکَ بِالْحَقِّ » 108 مجمع: یعنى به حکمت و صواب

فخر: بجاى هذا، تلک گفته شده است، چون آیات پیش تمام شد مثل آن است که دور است و فاصله دارد از این دو آیه، باین جهت با اسم اشاره ى بدور تلفّظ شده است

«وَ مَا اَللّٰهُ یُرِیدُ ظُلْماً» 108 طبرى: چون سزاى بدکاران در آیات پیش گفته شده است باین جمله بیان شده است که خود آنها براى خود انتخاب کرده اند و خدا با کسى غرض ندارد و بر کسى ستم نمى پسندد [ نظرات / امتیازها ]

تِلْکَ آیٰاتُ اَللّٰهِ نَتْلُوهٰا عَلَیْکَ بِالْحَقِّ وَ مَا اَللّٰهُ یُرِیدُ ظُلْماً لِلْعٰالَمِینَ خطاب به رسولش نموده که این آیاتى است که بحق و حقیقت بر تو تلاوت کرده ایم

از بعضى مفسرین است که نکره آوردن ظلم و واقع شدنش در سیاق نفى مفید استغراق است پس بنابراین آیه دلالت دارد که بطور استغراق از خود نسبت به جهانیان نفى ظلم مى کند یعنى اراده نکرده هیچ نحو ظلم و دشمنى بچیزى و موجودى از موجودات نماید زیرا چنانچه معلوم است ستم بر کسى توان نسبت داد که یا محتاج و فقیر باشد و بمال دیگران استغناء بخواهد یا بر وى ستم وارد شده که براى انتقام و تشفى قلب که اضافه بر استیفاء حق است ظلم و ستم بر طرفش وارد آورد یا غیر اینها که ناشى از جهل یا طغیان نفس امّاره پدید مى گردد لکن به کسى که ساحت قدسش منزه و مبراء از صفات امکانى است و مستغنى بالذات است هیچ گونه ظلم و ستمى نمى توان نسبت به وى داد

پس ازآنکه حق تعالى در آیه بالا نفى کلیه ظلم از خود نموده فرموده [ نظرات / امتیازها ]

تِلْکَ آیٰاتُ اَللّٰهِ نَتْلُوهٰا عَلَیْکَ بِالْحَقِّ «تِلْکَ » اشاره به متنعّم بودن نیکوکاران و عذاب شدن کافران است مخاطب آیه، محمّد صلّى اللّه علیه و آله است ممکن است کسى بپرسد: در این خبر، چه سود است، مادام که محمّد صلّى اللّه علیه و آله به حقانیت و درستى این آیات یقین دارد؟

پاسخ: شیوۀ قرآن این است که این گونه خبر دادن را در آیات بسیارى تکرار مى کند و مراد این آیات، شخص محمّد صلّى اللّه علیه و آله نیست، بلکه کسانى هستند که در حقانیت آیات تردید دارند و گمان مى کنند که این آیات و آیات دیگر از سوى محمّد صلّى اللّه علیه و آله است و نه از سوى خدا: «وَ مٰا کُنْتَ تَتْلُوا مِنْ قَبْلِهِ مِنْ کِتٰابٍ وَ لاٰ تَخُطُّهُ بِیَمِینِکَ إِذاً لاَرْتٰابَ اَلْمُبْطِلُونَ ؛ تو هیچ کتابى را پیش از قرآن نمى خواندى و به دست خویش کتابى نمى نوشتى اگر چنان بود، اهل باطل به شک افتاده بودند»

وَ مَا اَللّٰهُ یُرِیدُ ظُلْماً لِلْعٰالَمِینَ ؛ زیرا ظلم قبیح و خداوند از آن منزّه است این آیه به طور قطع، دلالت دارد که خداوند بنده را به چیزى که توانایى ندارد، مکلّف نمى سازد [ نظرات / امتیازها ]

تفسیر: تِلْکَ :یعنى آنچه که ذکر شد:از قبیل بودن بیت اللّه اوّلین خانه اى که براى مردم بنا شده،تفرّق در اعتصام به حبل خدا،اختلاف منجرّ به سیاه شدن صورت ها،ظهور تاریکى ناشى از باطن در ظاهر چهره که منجرّ به دخول در عذاب مى شود،و اینکه اجتماع در چنگ زدن به ریسمان خدا و ولىّ امر منجرّ به رو سفید شدن و دخول در رحمت مى گردد

آیٰاتُ اَللّٰهِ :نشانه هاى خداست که دلالت بر حقانیّت او و مجازاتش بر اعمال مى کند

نَتْلُوهٰا عَلَیْکَ بِالْحَقِّ :در این آیات تدوینى یا در آیات خوانده شده که آیه هایى از کتاب خدا هستند حقّ بر تو مى خوانیم یعنى در حالى که متلبّس به حقّ است،یا به واسطۀ حقّ که مخلوق خداست

وَ مَا اَللّٰهُ یُرِیدُ ظُلْماً لِلْعٰالَمِینَ :و خدا ستمى بر جهانیان نمى خواهد،به اینکه صورتها را سیاه کرده عذاب بچشاند بلکه آن نتیجۀ اعمال خودشان است که منجرّ به آن چیزها مى شود و چون پیش آوردن فاعل و داخل کردن نفى بر آن مفید نفى فعل از فاعل با اثبات فعل بر غیر فاعل است،لذا کلام به منزلۀ این است که گفته شود:خداوند به هیچ کسى ستم نمى خواهد،و لکن آنها براى همۀ عالم ظلم مى خواهند [ نظرات / امتیازها ]