این آیه وعده‏اى است به مؤمنین و، مایه دل خوشى آن است، به اینکه خداى تعالى بزودى از طریق رعب و وحشتى که از آنان بر دل کفار مى‏اندازد یاریشان خواهد کرد و همانطورى که در روایات شیعه(خصال ج 1 ص 201 ح 14) و سنى(الدر المنثور ج 2 ص 8)آمده، رسول خدا (ص) مساله رعب را یکى از خصایص خود دانسته، از خصایصى که خداى تعالى در بین همه انبیا (ع) تنها به آن جناب داده و به وسیله آن، او را یارى و دشمنانش را از بین برده است. [ نظرات / امتیازها ]

جمله «بِما أَشْرَکُوا ...» معنایش این است که مشرکین به جرم شرکى که ورزیدند دچار این رعب شدند، شرکى که هیچ برهان خدایى بر آن نداشتند. [ نظرات / امتیازها ]

یکى از چیزهایى که در قرآن مکرر آمده همین است که ادعاى شریک داشتن خدا هیچ سلطانى یعنى هیچ دلیلى از ناحیه خدا ندارد، البته یکى از شاخه‏هاى شرک نیز این است که کسى بگوید اصلا خدایى نیست، چون چنین کسى هر اثر و تدبیرى را به دهر و ماده مستند مى‏کند که این هم خود شرک است. [ نظرات / امتیازها ]

پس از شکست مسلمانان در اُحد، ابوسفیان ولشکریانش که هنوز در اطراف مدینه بودند، گفتند: مسلمان ها نابود شدند وباقیمانده آنان گریختند، خوب است بازگردیم وآنها را ریشه کن کنیم . ولى خداوند آنچنان رعبى در دل آنان افکند که مانند شکست خوردگان به مکّه بازگشتند، چون نگران حمله مسلمانان بودند [ نظرات / امتیازها ]

بت پرستان بعد از پیروزى در جنگ اُحد، تصمیم گرفتند به مدینه بازگردند و باقى ماندۀ قدرت مسلمانان را نابود و شهر را غارت کنند، اما خداى متعال ترس و وحشت عجیبى در دل آنها افکند؛ ترسى که خاصیت کفر، بت پرستى و خرافه پرستى بود آنان وقتى شنیدند که مسلمانان همراه با مجروحان جنگ اُحد، بار دیگر به میدان بازمى گردند این موضوع در نظرشان بسیار بزرگ جلوه کرد و سخت به وحشت افتادند و از تصمیم خود منصرف شدند و به مکه بازگشتند [ نظرات / امتیازها ]