1 مباهله، مخصوص پیامبر نبود و در هر زمانى کسى که به مرام و عقیدۀ خود اطمینان کامل دارد مى تواند مباهله کند و البته در موضوعات جزیى نباید مباهله کرد بلکه مباهله مخصوص موارد مهمى است که اساس دین در خطر باشد

2 هرچند که در آیۀ شریفه، «نسائنا» و«انفسنا» به صورت جمع آمده ولى به اجماع مفسران، پیامبر خدا فاطمۀ زهرا(ع) را به عنوان مصداق«نسائنا» و على بن ابى طالب(ع) را به عنوان مصداق«انفسنا» آورد و این منقبتى عظیم و فضیلتى بزرگ براى حضرت على(ع) است که پیامبر از او به عنوان جان خود یاد مى کند و هیچ کس جز على این فضیلت را ندارد

3 نجران نام شهرى در یمن بود که مرکز مسیحیان آن اطراف بود و در آنجا معبدى داشتند که مورد احترام همۀ مسیحیان بود و به آنجا کعبۀ نجران مى گفتند و راهبان و اسقفهاى بزرگ نصاراى منطقه در آنجا بودند و هیئتى که به مدینه براى دیدار با حضرت محمد(ص) آمد از علماى همان جا بودند و به طورى که دیدیم حاضر به مباهله نشدند و یا پیامبر مصالحه کردند
[ نظرات / امتیازها ]