توضیح : در این آیه رسول خدا (صل‍ی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم) مامور شده به تقواى از خدا، و در آن زمینه‏چینى شده براى نهى بعدى، یعنى نهى از اطاعت کافرین و منافقین.
در این سیاق، که سیاق نفى است، بین کفار و منافقین جمع شده، و هر دو را ذکر کرده، و از اطاعت هر دو نهى فرموده، از این معنا کشف مى‏شود که کفار از رسول خدا (صل‍ی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم) چیزى مى‏خواسته‏اند که مورد رضاى خداى سبحان نبوده، منافقین هم که در صف مسلمانان بودند، کفار را تایید مى‏کردند، و از آن جناب به اصرار مى‏خواستند که پیشنهاد کفار را بپذیرد، و آن پیشنهاد، امرى بوده که خداى سبحان به علم و حکمت خود بر خلاف آن حکم رانده بوده، و وحى الهى هم بر خلاف آن نازل شده بود.
و نیز کشف مى‏شود که آن امر، امر مهمى بوده، که بیم آن مى‏رفته که اسباب ظاهرى بر خلاف آن مساعدت نکند، و بر عکس، بر وفق آن کمک کند، مگر آنکه خدا بخواهد جلو آن اسباب را بگیرد، لذا رسول خدا (صل‍ی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم) مامور شده از اجابت کفار نسبت به خواهششان خوددارى کند، و آنچه به او وحى شده متابعت نماید، و از کسى نهراسیده و بر خدا توکل کند.

با این بیان روایتى که در شان نزول آیه وارد شده تایید مى‏شود، چون در آن روایت آمده که عده‏اى از صنادید و رؤساى قریش، بعد از داستان جنگ احد به مدینه آمدند، و از رسول خدا (صل‍ی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم) امان خواستند، و درخواست کردند که آن جناب با ایشان و بت‏پرستى ایشان کارى نداشته باشد، ایشان هم با او و یکتاپرستى‏اش کارى نداشته باشند، این آیه‏ها نازل شد که نباید دعوت ایشان را اجابت کنى، و رسول خدا (صل‍ی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم) هم از اجابت خواسته آنان خوددارى نمود، که ان شاء اللَّه جریانش در بحث روایتى آینده خواهد آمد.
با بیانى که گذشت وجه اینکه چرا دنبال آیه فرمود: «إِنَّ اللَّهَ کانَ عَلِیماً حَکِیماً» و نیز وجه تعقیب آیه مورد بحث به دو آیه بعد معلوم و روشن مى‏شود. [ بستن توضیحات ]

توضیح : این روایت را مجمع البیان (ج 8، ص 335) آورده است. [ بستن توضیحات ]

توضیح : خلاصه مطالب سوره احزاب عبارت است از منع پیروی و تاکید در اطاعت نکردن از کفار و منافقین و داستان زید و زینب و غزوه احزاب و بنی قریصه و ترغیب مسلمین به جهاد کردن با کفار و آیه تطهیر و امر کردن مومنین بدرود و تحیات فرستادن بر پیغمبر اکرم (ص) و به تسلیم به اوامر آن حضرت و پرهیزکاری و گفتار راست و درست. [ بستن توضیحات ]